پایگاه خبری فوتبالی- لیگ 23 تمام شد با قهرمانی تیمی که گویا برای شکست دادنش در کسب این عنوان، فقط باید فرهاد مجیدی بود و تیمی داشت که همه رکوردهای تاریخ لیگ برتر را رنگ آبی بزند. پرسپولیس در قائمشهر، اصلا اجازه نداد هوادارانش چیزی به نام فشار را حس کنند و کار را در همان دقیقه 2 تمام کرد. برای سقوط اما کرمانی‌ها پشت هم درنیامدند تا برنده این جنگ داخلی، ویسی و تیمش باشد و لیگ بعدی بدون مس و با صنعت نفت، استارت بخورد.
همانی که ویسی برای تیمهایش درون دروازه می‌خواست؛ گروسیان با یک سوپرواکنش در دقیقه 61 مانع از گلزنی گل‌گهر شد تا این بار به جای بازی، ردپایش را در بقا بگذارد. او در هفته‌های پایانی فصل، با وجود کلین‌شیت نکردن برابر استقلال و ذوب‌آهن، درخشان بود.
ذخیره: استقلال نه‌تنها با سینا سعیدی‌فر، احساس خطر نکرد بلکه او یک تنه با کلکسیون واکنش‌هایش اجازه نداد تیم هجومی تراکتور به هدفش برسد.
* امین حزباوی‌فر
چه مدافعی! و شاید چه آینده‌ای! حزباوی‌فر گویا متعلق به نسلی است که می‌گویند مدافع باید گل بزند که هر بار ناگهان در یک‌سوم دفاعی رقبا دیده شده و زهرش را می‌ریزد. برابر آلومینیوم، شاید اگر او مرد هدف حریف به جای نژادمهدی بود، برد از دست نمی‌رفت.
ذخیره: درخشان و البته تاثیرگذار. ضربه سر مرتضی پورعلی‌گنجی بالاتر از بازیکن نساجی، خیلی زود و قبل از دقیقه 2، فشار را از روی پرسپولیس برداشت.
ساپینتو حالا می‌تواند به راحتی، غلامی یا سیلوا را برای استراحت، مرخص کند چون مرادمند هست که هم اقتدار دفاعی را حفظ می‌کند و هم شم گلزنی‌اش دوباره عود کرده است. او برابر تراکتور، اجازه کوچکترین خودنمایی را به مردان هجومی مهمان نداد.
ذخیره: خیلی دیر و خیلی عجیب؛ عقیل کعبی به عنوان عنصر باتجربه نفت، باید خیلی زودتر خودش را نشان می‌داد و نمایش درخشانش را برای هفته آخر نگه نمی‌داشت.
گلزنان عجیب برای تثبیت قهرمانی پرسپولیس از ابراهیم اسدی تا ماریو بودیمیر و حالا علی نعمتی. مدافعی که باعث شد امیری دیگر به سمت چپ خط دفاع تبعید نشود. نعمتی در تمام طول فصل، جزو مدافعینی بود که می‌شد رویش کامل حساب کرد.
ذخیره: در هفته پایانی، بالاخره فرصت به ابوالفضل جلالی رسید و او با یک گل زیبا، خودش را نشان داد. جلالی پاس کلیدی هم داد ولی احتمالا به دلیل ضعف دفاعی، همچنان محبوب سایپنتو نباشد.
بهترین نمایش بازیکنی که قادر است همیشه چنین باشد ولی نیست و کسی هم دلیلش را نمی‌داند. شنانی یک‌تنه ملوان را به قعر دره فرستاد و ردپایش روی تمام 4گلی که فاصله دو تیم بود، وجود داشت. شنانی نصف فصل، نصف بازی با ملوان باشد، نان تیمش در روغن است.
ذخیره: به عنوان یک تعویضی، زدن گل و دادن پاس گل یعنی نمره کاملا قبولی برای آرش رضاوند که طبق معمول، نیم فصل دوم درخشانی داشت.
* سامان نریمان‌جهان
هفته پایانی را برای اجرای بهترین نمایشش با پیراهن ذوب‌آهن انتخاب کرد. نریمان‌جهان، معمار اصلی تساوی خانگی تیمش بود. او با یک ضربه دیدنی، گل اول تیمش را زد و سپس نوبت به گلسازی رسید که او، سازنده هر 2 گل بعدی تیمش بود.
ذخیره: بدون هیچ تردیدی، اگر سروش رفیعی به ترکیب اصلی پرسپولیس برنمی‌گشت، خبری از فتح جام نبود. شماره 7 بیشتر از عضلات، از هوش و مغزش استفاده می‌کند.
هافبک دفاعی‌ای که گویا برای یحیی گل‌محمدی و تیمهایش ساخته شده است. سرلک برابر نساجی، ستاره تیمش در نیمه دوم بود. او گل سوم را با یک پاس دقیق و هوشمندانه برای رفیعی ساخت و سپس تصمیم گرفت گل آخر فصل قهرمان را به زیباترین شکل ممکن، بزند.
ذخیره: سرنوشت فرشید باقری و فوتبال ایران، حکایت جالبی دارد؛ زدن گل در هفته پایانی از استقلال تا گل‌گهر و حالا مس رفسنجان.
10 از 10 برای چندمین بار؛ مهدی قایدی را باید ستاره بی‌بدیل استقلال در این فصل و شاید بهترین بازیکن فصل لقب داد. او برابر تراکتور هم تصمیم گرفت، همه کار کند و کرد. زدن 3 گل، شکستن طلسم گلزنی از روی نقطه پنالتی و دادن پاس گل.
ذخیره: تانکی که انعطاف‌پذیر باشد، در دنیای فوتبال وجود ندارد ولی در ایران، نمونه‌اش می‌شود وحید امیری که نساجی را 10 نفره کرد و پاس گل دوم و تیر خلاص را داد.
آلومینیوم در خانه فولاد با 2 گل عقب بود که رضا جبیره به عنوان نجات‌دهنده وارد قصه شد. روی فانتزی او بود که تیمش صاحب پنالتی شد و گل اول را زد. اصرار او به تعقیب توپ هم باعث شد خودش گل دوم را بزند و بازی را به تساوی بکشد.
ذخیره: توقع یک شهر از رضا دهقانی، تکرار نمایش او برابر ملوان حداقل در چند بازی دیگر بود. دهقانی در هفته پایانی، هم گل زد و هم پاس گل داد.
از روی نیمکت بلند شد، به زمین آمد و به امثال بابک مرادی و بقیه یاد داد چطور باید گل زد و دست از نمایش برداشت. سحرخیزان پیش از بازی هفته پایانی، 100 دقیقه در لیگ برتر بازی کرده بود ولی ناگهان تصمیم گرفت در این 80 دقیقه، همه کار کند: هت‌تریک!
ذخیره: این نام را به خاطر بسپارید: مهدی لیموچی. بازیکنی که از فولاد به پیکان آمد و زیرنظر حسینی، فرصت پیدا کرد خودش را نشان بدهد و داد.
آقای گل در یک قدمی از دست دادن توپ طلا بود که دقیقه 90 بازی با مس از راه رسید. مغانلو در کرمان، بازهم خوب بود ولی این بار، دروازه‌بان رقیب هم برابرش قد علم کرد و تنها یک بار به او باخت تا مغانلو بازهم بالاتر از همه بایستد.
ذخیره: همان همیشگی؛ کنترل توپ، چند بار پا عوض کردن و ضربه ای با پای چپ به جایی که تنها یک نتیجه داشت: بقای صنعت نفت با گلزنی مهدی ممی‌زاده.
* تیم هفته: استقلال
تراکتور از یک طرف و نداشتن انگیزه از طرف دیگر؛ استقلال اما هر دو را شکست داد و با یک خاطره تاریخی، لیگ 23 را تمام کرد. زدن 7 گل به تراکتور در ذهن کسی نیست ولی استقلال تصمیم گرفت به هوادارانش، کادو بدهد.
ذخیره: احیای غرور از دست رفته یعنی آنچه نفت در خانه برابر ملوان رقم زد با زدن 5 گل و کسب یک برد درخشان برای پایان فصل.
* سرمربی هفته: ریکاردو ساپینتو
وقتی تصمیم گرفت بدون غلامی و حسینی به مصاف تراکتور برود، همه یک باخت را به نامش نوشتند ولی او با ترکیبی جدید، بلایی بر سر مهمان آورد که بی‌تردید در تاریخ لیگ برتر، فراموش نخواهد شد. تراکتوری که با همه ترکیبش به آزادی آمده بود.
ذخیره: معجزه کامل شد و عبدالله ویسی کاری را در تنها 8 هفته انجام داد که در 22 هفته ابتدایی فصل پرکاس و کریمی و تابارس، از عهده‌اش برنیامده بودند.
* بازیکن هفته: مهدی قایدی
گل اول را از روی نقطه پنالتی زد؛ گل دوم را طوری زد که همه بفهمند چطور باید اخباری را در تک به تک شکست داد؛ پاس گل سوم را درحالیکه به سمت دروازه استقلال بود با پشت پا داد؛ و درنهایت گل چهارم را با استفاده از اشتباه رقیب؛ ولی آن حرکت «دامی» دقیقه 5 چیز دیگری بود.
ذخیره: یک گل و 3 پاس گل باعث شد حسین شنانی بالاتر از بقیه رقبا مثل سحرخیزان و نریمان‌جهان، آخرین بازیکن برتر ذخیره لیگ 23 لقب بگیرد.
6442
