پایگاه خبری فوتبالی - در این مقاله به بررسی 10 نکته اساسی پیرامون شخصیت و زندگی مهاجم سنگالی جدید باواریایی‌ها می‌پردازیم.
به گزارش فوتبالی، سادیو مانه در حال حاضر بازیکن بایرن مونیخ است و به جرات می‌توان گفت که این ملی‌پوش سنگالی از زمانی که در نوجوانی از خانه فرار کرده است تا رسیدن به این مرحله مهم فوتبالی، راه زیادی طی کرده است. سفر قابل توجه مانه از فقر تا رسیدن به اوج فوتبال جهان. اما در زندگی این بازیکن حداقل 10 نکته کلیدی دیده می‌شود که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت.
1- داستان او یک داستان واقعی است
سادیو مانه در 10 آوریل سال 1992 در روستای Sedhiou در بامبالی کشور سنگال به دنیا آمد. طبق گزارش بانک جهانی، 70 درصد خانواده‌های این منطقه در فقر زندگی می‌کنند، اما مانه فوتبال را راه نجات می‌دانست. او در مصاحبه‌ای با گاردین در سال 2020 گفت: "سخت بود زیرا کسی را پشت سرم نداشتم که مرا برای رسیدن به رویایم تحت فشار بگذارد. اما من هرگز از رویاپردازی دست نکشیدم"
در سنین پایین تراژدی خانوادگی نیز رخ داد. مانه تنها هفت سال داشت که پدرش به دلیل بیماری درگذشت. فقدان پدر تاثیر قابل توجهی گذاشت. او می‌گوید: "وقتی جوان بودم، پدرم همیشه می‌گفت که چقدر به من افتخار می‌کند. او مردی با قلب بزرگ بود. وقتی از دنیا رفت، تاثیر زیادی روی من و بقیه اعضای خانواده‌ام گذاشت. با خودم گفتم که حالا باید تمام تلاشم را برای کمک به مادرم انجام دهم. هنگامی که خیلی جوان هستید، کنار آمدن با آن مسائل سخت است."
2- مردی با قلبی بزرگ
پدر مانه به خاطر نبود بیمارستان در روستا و فقدان مراقبت‌های پزشکی لازم، جانش را از دست داد. در سال 2021، مانه با بریدن روبان اولین بیمارستان در بامبالی، دو سال پس از کمک به ساخت مدرسه جدید در زادگاهش، این مشکل را برطرف کرد. هر دو پروژه بیش از 1 میلیون دلار هزینه داشتند. در حالی که مانه برای کمک به مبارزه با ویروس کرونا در کشور خود و ساخت مسجد در بامبالی نیز کمک مالی کرد. او همچنین 300 پیراهن لیورپول را هنگامی که این تیم به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2018 رسید، به دهکده خود فرستاد و 50 هوادار سنگالی را برای نیمه نهایی جام ملت‌های آفریقا CAF در سال 2022 به کامرون برد.
مانه فعالیت‌های بشردوستانه خود را در سال 2019 با این جمله خلاصه کرد: "چرا من 10 فراری، 20 ساعت الماس یا دو هواپیما می‌خواهم؟ من مدارس و یک استادیوم ساختم، ما برای افرادی که در فقر شدید هستند، لباس و کفش و غذا تهیه می‌کنیم. من ماهیانه 70 یورو به همه مردم یک منطقه بسیار فقیر سنگال می‌دهم که به اقتصاد خانواده آنها کمک می‌کند. من نیازی به نمایش اتومبیل‌های لوکس، خانه‌های لوکس، سفرها و حتی هواپیماها ندارم. ترجیح می‌دهم مردم من کمی از آن را دریافت کنند. آن‌چه زندگی به من داده است."
3- برای ادامه کارش مجبور به فرار شد
مانه شاید مطمئن بود که رویای او برای تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه‌ای روزی محقق خواهد شد. اما خانواده او چندان مطمئن نبودند. ممنوعیت زودهنگام او از بازی کردن منجر به فرارش از خانه و خانواده شد. اما توافق با مادرش به این معنی بود که او می‌تواند به بازی ادامه دهد و بر تحصیلات آکادمیک و مذهبی خود نیز تمرکز کند. هیچ مانعی برای مانه جوان وجود نداشت و او بار دیگر در 15 سالگی با دوست دوران کودکی خود، لوک جیبوون، فرار کرد. مانه به داکار، پایتخت سنگال رفت. جایی که زندگی او به زودی شروع به تغییر می‌کند. در همان مصاحبه با گاردین، او چنین می‌گوید: "کار شجاعانه‌ای بود که خانواده‌ام را در روستا رها کردم و به داکار رفتم. اما می‌دانستم که می‌توانم موفق باشم. پس از آن خانواده من شروع به جدی‌تر گرفتن آن کردند و متوجه شدند که من نمی‌خواهم کار دیگری انجام بدهم. آنها می‌دانستند که چاره‌ای ندارند، بنابراین به من کمک کردند."
4- یافتن پدر فوتبالی
در داکار، مانه راه خود را پیدا کرد. او در مدی توره، مربی آکادمی، نقش پدری را پیدا کرد. مانه، توره را "شبیه به پدر" توصیف می‌کند و این رابطه بسیار متقابل است. توره نیز در مورد مانه می‌گوید: "البته که من به سادیو بسیار افتخار می‌کنم. اما او بازیکن من نیست. او پسر من است."
توره در سال 2015 گفت: "من او را از کودکی می‌شناختم، بنابراین دیدن عملکرد او به این خوبی فوق‌العاده است. امروز ما در مورد مسی و نیمار صحبت می‌کنیم، اما صادقانه بگویم که فکر نمی‌کنم این بازیکنان به خوبی سادیو مانه باشند."
به لطف همکاری توره با متز، مانه در سال 2011 به فرانسه می‌رود. در ژانویه سال بعد، او اولین بازی حرفه ای خود را مقابل باستیا در لیگ 2 انجام داد و اولین گل خود را نیز به ثمر رساند. در شکست 5-2 مقابل گینگام. متز در نهایت در آن فصل سقوط کرد و مهاجم آینده دار آنها راهی اتریش شد.
5- چهره‌های آشنا در مونیخ منتظر مانه بودند
در سالزبورگ، مانه با تعدادی از ستاره‌های فعلی بوندسلیگا هم بازی شد. از جمله آنها مارتین هینترگر از اینتراخت فرانکفورت، پیتر گولاچی، کوین کمپل و کونراد لایمر و همچنین مارسل سابیتزر که هم‌تیمی جدید او در بایرن مونیخ است. رالف رانگنیک، رئیس سابق اشتوتگارت، هافنهایم و لایپزیش در آن زمان در تیم ردبول نقش مهمی داشت. روگر اشمیت، سرمربی سابق بایرلورکوزن و آدی هوتر، دو مربی او نیز بودند. بازیکن جدید بایرن همچنین آخرین حضور خود در مونیخ را به خاطر پیروزی سال 2019 به یاد خواهد آورد. مانه دو گل زد و لیورپول را به مرحله بعد رساند.
6- او می‌توانست به بروسیا دورتموند بپیوندد
مانه می‌توانست خیلی زودتر از این به فوتبال آلمان برسد. در سال 2014، یورگن کلوپ، سرمربی وقت دورتموند، این شانس را داشت که ملی‌پوش سنگالی را از سالزبورگ به خدمت بگیرد، اما جلسه اولیه پایان عجیبی داشت و مانه به جای آن به ساوتهمپتون رفت. مانه بعد‌ها به شوخی گفت: "[کلوپ] گفت که من شبیه یک خواننده رپ هستم! اما فکر می‌کنم تمام تلاشم را کردم، پس چه می‌توانم بگویم؟ این بخشی از زندگی است. شما هرگز نمی‌دانید که چگونه با مردم کنار می‌آیید. اما فکر می‌کنم او مطمئناً اشتباه کرده بود. اگر چه این برای من نیز یک تجربه بود. می‌دانستم که باید بیشتر خودم را نشان دهم تا زمانی که دوباره همدیگر را ملاقات کنیم."
7- کلوپ مرد خود را در سال 2016 به دست آورد
مانه همیشه به سمت اهداف بزرگتر و بهتر حرکت می‌کرد. پس از دو سال در ساوتهمپتون (25 گل و 14 پاس گل در 75 بازی)، مانه در سال 2016 راهی لیورپول شد و کلوپ بالاخره مرد خود را پیدا کرد. مانه در کنار روبرتو فیرمینو، بازیکن سابق هافنهایم و محمد صلاح یکی از سه بازیکن معروف را تشکیل داد. مانه شش جام با لباس آنفیلد به دست آورد. از جمله لیگ قهرمانان در سال 2019 و لیگ برتر در دوره بعدی. او در سال 2017 به عنوان بهترین بازیکن از دید هواداران انتخاب شد. مانه در توپ طلای 2019 چهارم شد و در رده‌بندی بهترین بازیکنان مرد فیفا در سال‌های 2019 و 2020 در رده پنجم و چهارم قرار گرفت.
8- بازیکن برتر فوتبال آفریقا؟
قهرمانی‌های مانه به فوتبال داخلی محدود نشده است و او به عنوان یکی از بزرگترین محصولات ورزشی آفریقا محسوب می‌شود. 32 گل او برای سنگال او را به رکورد گلزن ترین بازیکن کشورش تبدیل کرده است. 90 بازی ملی نیز او را در رتبه سوم لیست بیشترین تعداد بازی برای شیرهای ترنگا قرار می‌دهد. موقعیت افسانه‌ای او با عملکرد مرد تورنمنت جام ملت‌های آفریقا در راه رسیدن به فینال در سال 2019 افزایش یافت و در سال 2022 با زدن پنالتی قهرمانی سنگال را برای اولین بار در افریقا به دست آورد. این یک رویا برای مانه بود. او پس از قهرمانی گفت: "این بهترین روز زندگی من و بهترین جام زندگی من است. من قهرمان لیگ قهرمانان اروپا و چند جام دیگر شدم اما این جام ويژه‌ای برای من است. این برای من مهم‌تر است."
9- دهمین آفریقایی در بایرن
با پیوستن نصیر مزرویی، ملی‌پوش مراکشی، مانه لیست بازیکنان آفریقایی بایرن را دو رقمی کرد. بونا سار، هم‌تیمی مانه در تیم ملی سنگال دیگر افریقایی بایرن مونیخ می‌باشد. هشت بازیکن دیگر تیم آفریقایی بایرن عبارتند از: ساموئل کوفور، کواسی وریت (غنا)، اریک ماکسیم چوپو موتینگ، فرانک اوینا، لوئیس نگوات ماهوپ (کامرون)، مدی بناتیا (مراکش) و پابلو تیام (گینه)
10- موفقیت‌های بیشتر در بایرن؟
مانه که به همراه تیم باشگاهی و تیم ملی توانسته جامی را به دست آورد، به بایرن ملحق شد و با توجه به این‌که تیم جدید او 10 قهرمانی متوالی بوندسلیگا را دارد، شانس بالایی برای به دست آوردن جامی دیگر را خواهد داشت. مردی که سریع‌ترین هت‌تریک در تاریخ لیگ برتر را دارد، بسیار مشتاق است تا موفقیت‌های بیشتری در بایرن مونیخ به دست آورد.
9404
بایرن مونیخ 
