پایگاه خبری فوتبالی - شب گذشته دیدار حساس بارسلونا و رئال مادرید با برتری سفید پوشان به پایان رسید. چهره اصلی این دیدار کسی نبود جز فدریکو والورده. هافبک ۲۱ ساله اروگوئه‌ای که به‌عنوان برترین بازیکن زمین انتخاب شد.
«برای آبی و اناری جماعت از این تراژیک‌تر نمی‌شد. ستاره دیدار شب گذشته نامش «والورده» بود اما در لباسی سفید سو سو می‌زد. پسری اهل مونته‌ویدئو و با ریشه‌ای اسپانیایی. ۱۰ روز بعد از بالاسر بردن جام جهانی توسط سرمربی فعلی قوها به دنیا آمده و شاید تنها داستان‌هایی از آن شب در استادیوم ژرلاند شنیده اما حالا خودش راوی یک داستان مهم شده. داستان ال‌کلاسیکوی دویست و شصت و هفت شده. داستان به زانو در آمدن مسی. داستان درماندگی ستین.
برخلاف بسیاری، اسطوره‌اش سرمربی فعلی نیست. او به معنای واقعی مرید «فورلان» بوده. احتمالا معروف‌ترین اروگوئه‌ای که هر فوتبال‌دوستی می‌شناسد و الهام بخش فده شد. فکر کنید آن‌قدر عاشق توپ بوده که در ۳ سالگی پدر را مجبور به ساختن دروازه‌ای درون خانه کرده و قبل از ۶ سالگی یک جام رسمی برده. آن‌قدر کوچک که مادرش برای پیدا کردن کفش فوتبال تک‌تک فروشگاه‌های شهر را بگردد. عاقبت، فده افتخار خانواده شد. با کمک همان فورلان در پنارول شب و روزش را وقف فوتبال کرد تا در تیم زیر ۱۵ ساله‌های پنارول بدرخشد و عکس مرید و مرشد و جام حالا خاطره‌ای بر آن دوران باشد. پنارول، همان تیمی که در اولین جلسه تمرینی، به توصیف مربی فدریکوی ۹ ساله و تازه وارد مانند درخت در گوشه‌ای ایستاده بود و تا با او حرف نمی‌زدند لب باز نمی‌کرد. لب‌هایی که البته به دلیل مشکلات تنفسی ممکن بود در همین نزدیکی و دو سه سال گذشته به دلیل مشکلات تنفسی هیچ صدایی از آن خارج نشود اما حالا فریاد می‌کشد. بعد از برد در ال‌کلاسیکو. این هیجان‌انگیز‌ترین جنگ خیر و شر که هر کس ارتش خود را فرشتگان می‌داند و لشکر رقیب را ابلیس.
مرد میدان. این عنوانی است که شب گذشت به او اطلاق شد. پسر اهل سرزمین آبی آسمانی، لا سلسته. پسر عاشق توپ. پسری که رنگ سفید به او می‌آید و معنای نامش با هیبتش عجیب بهم می‌آید. فدریکو؛ حاکمی صلح آمیز که شاید از امروز باید او را حاکم سانتیاگو بنامیم.»
علی رضایی
رئال مادرید 
