پايگاه خبرى فوتبالى- یک: روز گذشته مليكا محمدى بازيكن تيم زنان خاتون بم در سانحه رانندگى جان خود را از دست داد تا مرضيه جعفرى سرمربى اين تيم بار ديگر در غم از دست دادن يكى از نزديكانش عزادار شود.
دو: مرضيه جعفرى فقط ١٧ سال داشت كه تصميم گرفت تيم فوتسال راه اندازى كند تا در كنار بازى كردن، مربيگرى را هم انجام دهد. با سختى هاى فراوان در آن زمان تيم فوتسالش را تشکیل داد اما زلزله شدید بم در سال ٨٢ باعث شد خيلى از بازيكنانش زير آوار بمانند و تسليم مرگ شوند. مرضيه جعفرى اين غم را در سينه اش نگه داشت و بار ديگر تصميم گرفت با باقى مانده بازيكنانش به اين راه ادامه دهد. سال ٨٨ در ليگ برتر شركت كرد و سال ٩٠ اولين قهرمانى را براى بم به ارمغان آورد.
سه: ۳ سال قبل در روزهايى كه بمى ها خود را آماده جشنى ديگر مي كردند، فرزندش را از دست داد تا بزرگترين غم زندگى اش را سپرى كرده باشد. هنوز با درگذشت پسرش كنار نيامده بود كه برادرش، افشين را هم از دست داد تا دنيا روى سر او خراب شود اما او خاتون را قهرمان كرد و اين قهرمانى را به پسر و برادر از دست رفته اش تقديم كرد.
چهار: و حالا امسال، فصلى كه خاتون در صدر جدول ليگ برتر فوتبال زنان قرار دارد و بايد از اين صدرنشينى لذت می برد، به يكباره خبر درگذشت ملیکا محمدی در سانحه دلخراش تصادف، بار ديگر مرضيه جعفرى را در غمى عميق فرو برد تا تكه اى ديگر از قلبش هم از او جدا شود. به راستى مگر يك آدم چقدر قوى است كه همه اين درد ها را تحمل كند و باز هم با روحى خسته و دلی شکسته به مسيرش ادامه دهد؟
پنج: مرضيه جعفرى در اين سال ها ياد گرفته است قوى باشد چون مى داند روح آن هايى كه ديگر كنارش نيستند هم با خوشحالى او شاد مى شود.
یادداشت از میلاد میرحسینی/ پایگاه خبری فوتبالی
٦٠٠١
