به گزارش "ورزش سه"، بازیکنان که برابر اسپورتینگ در آخرین بازی بارسلونا در رقابت های مرحله گروهی لیگ قهرمانان وارد میدان شدند نشانی از لیونل مسی نبود، همین طور از جوردی آلبا و بوسکتس، همین طور از پائولینیو و تراشتگن. همه غایب بودند، همه جز او، جز لوییز سوارز. ارنستو والورده ستاره اروگوئه ای اش را راهی میدان کرده بود تا شاید طلسم ناکامی اش در این فصل لیگ قهرمانان را بشکند. سوارز در نوک حمله قرار داشت و آلکس ویدال در جناح راست و آلکاسر در جناح چپ. سوارز در نیمه اول یک بار نشانه های روزهای طلایی اش را به رخ کشید: با ظرافت مدافع مقابلش را پشت سر گذاشت و به مصاف رویی پاتریسیو رفت. ضربه اش را نواخت و بلافاصله واکنش دیرآشنایش در این فصل را به رخ کشید. آه کشید و دندان هایش را بهم فشرد. او توپ را به سوی دروازه بان اسپورتینگ نواخته بود، نه درون دروازه. والورده او را در پانزده دقیقه پایانی به بیرون میدان فراخواند تا شب نومید کننده سوارز کامل شود. رقابت های گروهی لیگ قهرمانان تمام شده بودند و او طی شش دیدار یک گل هم نزده بود.
بارسا در صدر جدول لالیگا نشسته و در لیگ قهرمانان به عنوان تیم اول بالاتر از یووه صعود کرده، ولی جایگاه سوارز برای اولین بار پس از ورودش به نوکمپ زیر سئوال رفته. اوایل پاییز برابر سکوهای خالی نوکمپ در مصاف با لاس پالماس بود که سوارز توپ را برابر دروازه از دست داد و فریاد خشم سر داد. پیراهنش را پاره کرد و به سوی رختکن رفت. زمان سپری شد و او اوج نگرفت... او در برابر سلتا ویگو طی تساوی 2-2 از آن فاصله نزدیک دروازه را گشود، ولی تاکنون طی نوزده دیدار در رقابت های مختلف شش گل زده، فقط شش گل و همه آنها هم در مسابقات لیگ نواخته شده اند. گل تساوی بخش دیرهنگام او که او در زمین آتلتیکو مادرید از یادمان نرفته، ولی متوسط 54/0 گل در هر دیدار لیگ تناسبی با متوسط 83/0 گل او در هر دیدار لیگ فصل پیش و همین طور متوسط 14/1 گل در لیگ فصل 16-2105 ندارد. او در آن فصل جادویی دروازه ها را پنجاه و نه بار در پنجاه و سه دیدار به آتش کشید.
مصدومیت زانو هنوز سوارز را رها نکرده، ولی نابودی سه تفنگدار "MSN" بیش از همه سوارز را به بند کشیده. نیمار در پاری سن ژرمن فصل تازه ای را گشوده و مسی دوباره شکوفا شده. ولی سوارز خودش را پیدا نکرده، حداقل تا این برهه که نیم فصل اول رو پایان است. اکنون دریافته ایم که رفتن نیمار چه ضربه مهلکی به سوارز زده. نیمار در فصل پیش کمتر از مسی و سوارز دروازه ها را باز کرده بود، ولی حرکات و نفوذهایش مدافعان را به بند می کشید و فضای مناسبی برای حرکات سوارز ایجاد می کرد. دریبل هایش فوق العاده بودند و زمینه ساز حمله های سوارز می شدند. حالا نیمار رفته و سوارز فضاهای کمتری برای تاختن پیدا می کند. نیمار رفته و سوارز در محاصره مدافعانی که تعدادشان بیشتر شده قرار گرفته. شش گل او در لیگ با شلیک چهل شوت به ثمر رسیده اند که یعنی دقت شوت هایش کمتر از همیشه شده اند.
بازی متمایل به میانه میدان لیونل مسی ستاره اروگوئه ای را به بند کشیده. مسی پس از ورود ارنستو والورده نقش کلیدی تری را متمایل به بازی در پشت محوطه جریمه حریفان گرفته و سوارز خود را با این ساز کوک نکرده. نقشش پیچیده تر شده و تعداد لمس توپ های بی ثمرش بالا رفته و بالاتر و بیش از همیشه توپ را از دست داده، بارها و بارها. این که پاکو آلکاسر دروازه اسپورتینگ را در آخرین دیدار بارسا در مرحله گروهی لیگ قهرمانان طی پیروزی دو گله با آن ضربه سر تماشایی طلسم دروازه پرتغالی ها را گشود و سوارز ناکام ماند، ترکیب نمادینی از حال و هوای خط حمله بارسلونا را داشت. آلکاسر اولین گلش در لیگ قهرمانان را زد و در اواخر بازی با وورد مسی به میدان کنار لیونل بازی کرد و می توانست با پاس تماشایی مسی گل دومش را هم بزند.
آیا ناقوس خطر برای سوارز سی ساله به صدا درنیامده؟ مگر نه این که آلکاسر بیست و چهار ساله طی ده دیدار که فقط در شش دیدار در ترکیب اصلی راهی میدان شده پنج گل زده؟ والورده تا کی و کجا با شکیبایی انتظار فروغ دوباره ستاره اروگوئه ای اش را خواهد کشید؟
بارسلونا 
