در فاصله یک سال و 3 ماه و 2 روز مانده به شروع جام‌جهانی 2018، روسیه کاملا آماده برگزاری این تورنمنت نشان می‌دهد.
به گزارش کاپ، فوتبال روسیه بخصوص پس از فروپاشی امپراطوری سابق هرگز حتی مدت کوتاهی هم در زمره قدرت‌های برتر جهان نبوده اما تا دلتان بخواهد از این فوتبال، مربیان آکادمیک و صاحب سبک سربرآورده‌اند؛ مربیانی که البته در باغ همسایه گل دادند وعمدتا سایر کشورها و باشگاه‌ها را خوشبخت کرده‌اند! فوتبال روسیه هیچ‌گاه به اندازه مغز تئوریسین‌هایی مانند لوبانفسکی فقید، نیپوم نیاچی( معمار کامرون جادویی جام‌جهانی 1990)، گازایف و ... پیشرفت نکرد. اولین بار در جام‌جهانی 1994 نام روسیه شنیده شد؛ با اولگ سالنکوی روس که رکورد 5 گل زده در یک جام‌جهانی را در بازی بی‌ثمر مرحله گروهی آن جام وارد دروازه «آنتوان بل» کامرونی کرد و برتری 6 بریک البته بی‌فایده روس‌ها را رقم زد. 2 سال بعد ایلیار تسیمبالار در اولین بازی مرحله گروهی یورو 1996 تیمش را مقابل ایتالیا به گل رساند اما روسیه این بازی و جدال بعدی با آلمان را باخت. جام‌جهانی 2002 و شکست در بازی سیاسی و جنجالی مقابل ژاپن پرونده یک تیم خوب و جوان را بست و این تیم در یورو 2008 با ستارگانی مثل پاولیوچنکو و آرشاوین تا مرحله نیمه‌نهایی پیش رفت؛ این یعنی بهترین عملکرد وروسیه در یک تورنمنت از زمان فروپاشی شوروی سابق. نه هیدینک در آن تیم ماند و نه بازیکنان بزرگ درخشش خود را ادامه دادند. روس‌ها در غبار فرو رفتند و حالا به کمک نسل جدید قصد دارند در اولین میزبانی به یاد جام‌جهانی 1966 و بهترین پیشروی تاریخ خود در تاریخ این رقابت‌ها (کسب مقام چهارم) کاری بزرگ صورت دهند. پس از پایان‌های جنجالهای مربوط به نپرداختن دستمزد گرانقیمت‌ترین مربی وقت جهان (فابیو کاپلو) و جدایی تئوریسین بزرگ، حالا در فاصله کم‌تر از 2 سال مانده به شروع جام‌جهانی خانگی، همان مردی که در دروازه روسیه شاهد 5 گل سالنکو در همان بازی معروف روسیه و کامرون در جام‌جهانی 1994 بود، سکان هدایت تیم ملی را به دست دارد. بازیکنان بزرگ سال‌های گذشته از تیم جدا شده‌اند و جوانگرایی لازم اعمال شده؛ هر چند در کوتاه‌مدت و حتی میان‌مدت هم نتیجه‌ای در پی نداشته است. پولوز، زوبا و سمدوف ستارگان فعلی تیم هستند و ژیرکوف و کاپیتان بریتزوتسکی از نسل قدیم، عمده سرمایه‌های فعلی تیم ملی روسیه محسوب می‌شوند. 2 برد، 5 باخت و 3 مساوی ملی از آغاز سال 2015، هر چه همه بار نتایج ضعیف را به دوش سرمربی نمی‌اندازد اما توقعات از او برای بالاتر بردن سطح فوتبال ملی را افزایش می‌دهد. اگر سرمربی فعلی تا جام‌جهانی 2018 درسمت خود بماند(که بعید به نظر می‌رسد) شیوه فعلی دفاع-ضدحمله اعمال شده توسط او در تارو پود تیم باقی می‌ماند. روس‌ها از زمان فروپاشی شوروی3 بار در سال‌های 1994، 2002 و 2014 به جام‌جهانی راه یافتند و در یورو 96 و 4 دوره اخیر جام‌ملت‌های اروپا هم حاضر بودند که غیر از یورو 2008 نتیجه نگرفتند. با چنین کارنامه‌ای لزوم اصلاح و بازنگری در تیم وجود دارد که این کار صورت گرفته و با ساخت آکادمی‌های مجهز در شهرهای فوتبال‌خیز، استعدادهای فوتبالی روسیه بیش از پیش مورد توجه و در معرض دید قرار گرفته‌اند. ساختن آکادمی و صرف پول برای فوتبال در دوران شوروی کمونیستی از مصادیق امپریالیسم آمریکایی تلقی می‌شد اما در حال حاضر و در روزهایی که بزرگی تیم‌ها بستگی زیادی به میزان پر بودن گاو صندوق‌هایشان دارد، روسیه هم آکادمی می‌سازد و متقاعد شده برای موفقیت در فوتبال زیاد اما درست و بجا پول خرج کند.
راه هموار میزبانی
روس‌ها از وقتی در پایان یک انتخابات جنجالی، میزبانی جام‌جهانی 2018 را از چنگ انگلیس خارج کردند به فکر قدرتنمایی در تورنمنت بزرگ خانگی افتادند. فدراسیون فوتبال این کشور بودجه محدودی داشته و دارد اما تا دلتان بخواهد اولیگارش میلیادر، دست به جیب، آماده کمک به این سازمان وفوتبال هستند؛ یکی مثل رومن آبراموویچ که گفته می‌شد از جیب خودش حقوق بالای دوست صمیمی‌اش ، گاس هیدینک را می‌پرداخت و مرد هلندی با خیال راحت تیم را تا نیمه‌نهایی یورو 2008 می‌برد! در حال حاضر هم کمک‌های او منجر به ایجاد 2 آکادمی جدید در مسکو و 3 آکادمی مجهز در سن‌پترزبورگ شده است. جوانان روسی در این آکادمی رویای درخشش در جام‌جهانی را در سر می‌پرورانند. برنامه‌ریزی بلند مدت فدراسیون این کشور تنها در احداث آکادمی خلاص نمی‌شود. منظم‌تر کردن رقابت‌های منطقه‌ای فوتبال پایه (آنچه قبلا از نگاه مصدرنشینان فدراسیون فوتبال روسیه دور می‌ماند) از جمله اقدامات ارزشمند روس‌ها تلقی می‌شود. طبق آمار موجود از سال 2011 تا به حال سالانه هزار و پانصد فوتبالیست مستعد به شکل سازمان یافته‌ای مشغول تمرین و بازی هستند و با توجه به هوشی که از روس‌ها سراغ داریم، بعید به نظر می‌رسد از این جمع آرشاوین‌های دیگری سربرنیاورند!
استفاده از دانش مربیان
استفاده از مربیان خارجی در بالاترین سطح فوتبال روسیه هم به بالاتر بردن سطح آموزش فنی در این کشور کمک شایانی کرده است. در حال حاضر حدود نیمی از مربیان سطح اول لیگ روسیه خارجی هستند. برگزاری کلاس‌های فشرده در جهت انتقال دانش آن‌ها به مربیان جوان داخلی از جمله اقدامات تاثیرگذار فدراسیون فوتبال روسیه بود. در این شرایط، فوتبال ملی تحت‌تاثیر سبک متحول شده تیم‌های باشگاهی، انگ فوتبال قدرتی و ماشینی را از روی خودش برداشته و دیگر از یورو 2008 به بعد عنوان «روسیه باطراوت» به جای تیمی ماشینی و قدرت در اشاره به این تیم، مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این تفکرات و سرمایه‌گذاری فراوان به نظر می‌رسد در جام‌جهانی 2018 شاهد روسیه‌ای متفاوت از یوروهای ناامیدکننده قبلی باشیم و بار دیگر همان غول سابق را در میادین ببینیم؛ تیمی ترسناک که ضمن حفظ قدرت فیزیکی رشک‌برانگیز همیشگی خود به اندازه کافی تکنیک و دریبل را هم به شب‌های داغ تابستان 2018 هدیه می‌کند.
