یادداشت ویژه/ درباره سهراب بختیاری زاده که استقلال را تحویل گرفته است؛ به دنبال جایگاه سرمربیگری نباش!

یادداشت ویژه/ درباره سهراب بختیاری زاده که استقلال را تحویل گرفته است؛ به دنبال جایگاه سرمربیگری نباش!

پایگاه خبری فوتبالی- یک: 9 سال بعد از درخشش برادران بختیاری‌زاده در جام حذفی فصل ۶۸-۶۷ به همراه شاهین‌ اهواز، یک بختیاری‌زاده دیگر در فوتبال ایران ظهور کرد که پسرعموی آنها بود و البته از نظر فنی تفاوتهای زیادی با پسرعموهایش داشت. 

دو: سهراب بختیاری‌زاده در خانواده‌ای پرجمعیت که شامل هفت برادر و یک خواهر بود در سال ۱۳۵۳ در اهواز به دنیا آمد. دوران حضور او در سطح یک فوتبال ایران از فصل ۷۷-۷۶ با درخشش در تیم نوظهور فولاد‌خوزستان شروع شد که با دعوت محمدمایلی‌کهن از سهراب ۲۳ ساله به تیم‌ملی خیلی زود چهره یک بازیکن ملی را به خود گرفت. گل او در تابستان ۷۷ به استقلال، روند شکست‌ناپذیری تیم قدرتمند ناصر حجازی را پایان داد تا دوماه بعد به همراه دستیار فعلی بختیاری زاده یعنی محمد نوازی به استقلال حجازی بپیوندد. او جانشین مهدی‌پاشازاده مدافع لژیونر آبی ها شد که به لورزکوزن رفته بود. پیراهن شماره ۱۷ خیلی زود به تن سهراب چسبید و به بازیکن فیکس استقلال تبدیل شد.

سه: سهراب دو فصل خوب را با استقلال سپری کرد. بازیکنی خوش‌فکر و بازیساز که از معدود مدافعان زیرتوپ نزن فوتبال ایران بود، به اصطلاح فوتبالیها، سهراب باکلاس فوتبال بازی می‌کرد. غیبت او در فینال جام باشگاههای آسیا مقابل جوبیلوایواتای ژاپن، ضربه مهلکی به خط دفاع استقلال زد. گل او در دربی فینال حذفی مقابل پرسپولیس به داوود فنایی هرچند با شکست استقلال همراه شد اما جزو خاطرات ماندگار سهراب در استقلال است.

چهار: اما پررنگ‌ترین تصویری که از سهراب بختیاری‌زاده در ذهن استقلالیها مانده به غروب  چهاردهم فروردین ۸۱ برمی‌گردد که در باتلاق آزادی تنها کسی که بلد بود با توپ چگونه برخورد کند سهراب بود.سهراب چهار فصل در استقلال بازی کرد که حاصل آن دو قهرمانی حذفی ، سه نایب قهرمانی لیگ، نایب‌قهرمانی و سومی آسیا است.

پنج: رفاقت با احمد شهریاری به سبب سالها حضور در صباباتری باعث شد تا جانشین موقت نکونام، یکی از چهره‌های مورد اعتماد مدیری باشد که حالا چندان محبوب هواداران استقلال نیست. سهراب چهره‌ای مقبول از نظر وجهه دارد که در تمام این سالها همیشه از شخصیت خود مراقبت کرده است اما در مربیگری کارنامه قابل قبولی نداشته. اما برای نفر دوم با توجه به شخصیت و شناختش از فضای استقلال انتخاب خوبی به نظر می‌رسد به شرط اینکه واقعا هدفش کمک به سرمربی جدید باشد و به دنبال جایگاه او نرود و دوم اینکه سرمربی جدید هم او را بپذیرد. سهراب کار سختی دارد چرا که هواداران، شهریاری وسمیعی را هم نمی خواهند و قبولش ندارند.

یادداشت از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی