پایگاه خبری فوتبالی- برای اظهارنظر فنی درباره تیم ملی، بازی پایانی مرحله گروهی با امارات نمونه مناسبی است.
به گزارش فوتبالی، اقتدار بازی با فلسطین و انفعال رویارویی با هنگ‌کنگ به دلیل انگیزه این دو تیم برای ورود به چالشی جدی برابر یکی از مدعیان فتح جام ملتها، ظرفی درست و معیار نیست.
امارات، نمونه یک تیم مناسب برای سنجش قدرت تیم ملی در هر دو فاز دفاعی و هجومی است. و با تکیه بر همین نمایش، باید بازهم به جملاتی کلیشه‌ای و موتیف‌وار اشاره کرد: تیمی داریم که قادر است دروازه هر تیمی را باز کند (تیم ملی بیشتر از هر تیمی در مرحله گروهی گل زده) ولی این پتانسیل را هم دارد که هر بازی را بدون کلین‌شیت ترک کند (برای اولین بار بعد از جام ملتهای 2007 با همین امیر قلعه‌نویی، فقط در یکی از 3 بازی مرحله گروهی، دروازه‌مان را بسته نگه داشتیم).
دو صحنه مهم رویارویی با امارات، یکی خطای منجر به پنالتی کنعانی‌زادگان بود و دومی هم گلی که در دقیقه 3+90 خوردیم. و در هر دو صحنه، «در» موجود بین مدافع میانی با مدافع کناری‌اش، به ملموس‌ترین شکل ممکن دیده شد. «در»ی که برابر رقبای قدرتمندتر و یا تیمی که با حضور 3 مهاجم به میدان برود، قطعا تیم ملی را به سمت دره حذف شدن هل خواهد داد.
روی صحنه منجر به پنالتی، مهمترین سوال این است که احسان حاج‌صفی کجاست؟ و سوال بعدی اینکه وقتی خلیل‌زاده به سمت جای خالی حاج‌صفی می‌رود، چرا کنعانی‌زادگان در شیفت به چپ، کند عمل می‌کند؟ در این صحنه، دو مدافع کناری ما حضور ندارند و جایشان را به دو مدافع میانی داده‌اند و این یعنی فاصله‌ای زیاد بین خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان. خلیل‌زاده نمی‌تواند ضربه سر را بزند و کنعانی‌زادگان هم دیر به صحنه می‌رسد و به جای توپ، پای بازیکن حریف را می‌زند. تمام این فعل و انفعال با درخشش بیرانوند ختم به خیر شد.
در صحنه گل اول، سمت دیگر زمین تیم ملی می‌لرزد. علیرضا جهانبخش به سیاق بازیهای قبل، «خوب» توپ لو می‌دهد. رضاییان سر جایش نیست و برای گرفتن توپ جهانبخش وارد زمین امارات شده است. پاس از زمین امارات به یک‌سوم دفاعی می‌رسد یعنی درست جاییکه فضای بین رضاییان و کنعانی‌زادگان است که هیچکدام نیستند و تور می‌لرزد. سوال اول اینکه چرا قلب خط دفاع ما اینقدر عقب ایستاده آنهم درحالیکه توپ در اختیار ماست و قاعدتا باید جلو رفت؟ و سوال بعدی اینکه وقتی جهانبخش به عنوان یک هافبک، توپ را لو داد چرا خبری از عزت‌اللهی و ابراهیمی، پشت سر او نیست؟
میل هجومیِ تیم قلعه‌نویی بسیار بالاست و این آیتم تا وقتی یک گل بیشتر از گلهای خورده‌مان، بزنیم مشکلی ایجاد نمی‌کند. ولی اگر برابر تیمی قرار بگیریم که مثل هنگ‌کنگ دفاع کند و در امور هجومی هم مثل امارات و بالاتر از این تیم توانمند باشد، به مشکل خواهیم خورد. هر دو مدافع کناری تیم ملی و سعید عزت‌اللهی به عنوان نزدیک‌ترین هافبک به خط دفاع، خوب جلو می‌روند ولی شیفت منفی از حمله به دفاع را خوب انجام نمی‌دهند. شاید حالا زمان ترمیم این ایراد و تغییر چیدمان بازی به 1-3-2-4 باشد.
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
