وبسایت رسمی برنامه نود - هزینه های تابستان منچسترسیتی شاید تا پایان پنجره نقل و انتقالات از 300 میلیون پوند بگذارد و عجیب نیست که با توجه به این هزینه ها آنها به عنوان مدعی اصلی قهرمانی لیگ برتر شناخته شوند.
به گزارش وبسایت نود، با حضور یکی از بهترین مربیان دنیا و ترکیبی که با ناکامی فصل گذشته گرسنه تر شده و استعدادهایی که به ترکیب اضافه شدند، بدیهی است که سیتی را بخت اصلی قهرمانی بدانیم. در این دنیای دیوانه وار نقل و انتقالات هواداران از تیمهایشان التماس می کنند تا "بازیکنی بخرند" چرا که از نظر آنها خرید کردن بهتر از خرید نکردن است و طبیعی است که تیمی که بیشتر و گران تر خرید می کند، مورد توجه قرار گیرد.
نکته این جاست که خرید بازیکنان مستعد باکیفیت امید بیشتری ایجاد می کند تا بازیکنان فعلی که نتیجه کارشان را نشان داده اند. بنجامین مندی 50 میلیون پوندی باید ده برابر بهتر از گائل کلیشی باشد، نه؟ آلوارو موراتای 70 میلیون پوندی باید تضمینی برای گلزنی باشدف درست است؟ تاتنهام حالا که بازیکنی نخریده از بقیه جا مانده، مگر نه؟
هر کدام از آنها به آسانی می توانند ثابت کنند که حق با ماست یا نه. مندی باید خیلی بهتر از کلیدی باشد و کسی باشد که بهتر از بازیکنان قبلی خیال گواردیولا را در خط دفاعی راحت کند. اما یک سوال دیگر می پرسیم، الیاکیم مانگالای 42 میلیون پوندی جواب موثری نداد، درست است؟
موراتا یک گلزن است اما هواداران چلسی قطعا بهتر از هر کسی می دانند که پرداخت هزینه سنگین برای یک مهاجم الزاما به معنی نتیجه گیری درون زمین نیست. آندری شوچنگو و فرناندو تورس دو تجربه دیگر این تیم در این زمینه بودند.
از سویی دیگر هواداران تاتنهام انتظار دارند که تیمشان مثل پارسال رقبا را به چالش بکشاند اما حفظ بازیکنان فعلی مهمتر از خرید بازیکنان جدید برایشان بوده است. آیا این که بیهوده خرید نکرده اند نکته مثبتی نیست؟
سیتی اخیرا بیش از همه رقبایش خرید کرده است اما سه سال است که قهرمان لیگ نشدند. حریفشان یونایتد هم هزینه های مشابهی داشته اما آنها از زمان رفتن فرگوسن حتی به جام نزدیک هم نبوده اند. در 9 سال اخیر فقط یک تیم پس از هزینه های نجومی به قهرمانی رسیده است: سیتی که در تابستان 2011 برای خرید بازیکن 70 میلیون پوند هزینه کرد. پس از آن ولخرج های تابستانی در بهترین حالت به رتبه سوم رسیدند.به نظر می رسد که تاثیر منفی هزینه های سنگین بیشتر است. برای یک بازیکن این که به تیم باکیفیتی نظیر سیتی ملحق شودکه گروهی بازیکنان فوق العاده دارد و سوپراستارهایی در ترکیبش هستند که فیکس شدن را حق خود می دانند، کارش را مشکل تر می کند.
تلاش یونایتد برای بازگشت به مسیر موفق فوتبال انگلیس با هزینه های پرشمار تا کنون بی نتیجه بوده است و با وجود دو جام فصل گذشته و راهیابی به لیگ قهرمانان که در ظاهر این طور نشان می دهد که به مسیر درست بگرشته اند، آنها به نسبت هزینه هایشان عملکرد شایسته ای نداشته اند. زمان زیادی از وقتی که آرسنال و یونایتد تیمهای بزرگ فوتبال انگلیس بودند و به سادگی بهترین بازیکنان را جذب خود می کردند نگذشته است. این دو بهترین تیمها بودند که بین سالهای 1996 تا 2004 دو قطبی فوتبال انگلیس را تشکیل می دادند و پس از آن چلسی با هزینه های سنگینی که داشت به آنها ملحق شد. پس از آن هر چقدر سطح بازی درون زمین افت کرد، در ازایش لیگ انگلیس رقابتی تر شد و خرید بازیکن با هزینه های سنگین تبدیل به اصلی ترین مسیر برای رسیدن به موفقیت احتمالی بود.
آرسنال در فصل 16-2015 با آن که پیتر چک را به عنوان تنها خرید تابستانی به خدمت گرفته بود در لیگ انگلیس دوم شد. در همان فصل لستر سیتی که سیزدهمین تیم از نظر هزینه برای خرید بازیکن بود قهرمان شد. تاتنهام در فصل 12-2011 در حالی که فقط هفت میلیون پوند برای خرید بازیکن هزینه کرده بود چهارم شد. در آن فصل فقط بولتون، بلکبرن و نوریچ بیش از آنها هزینه کرده بودند.
البته فاجعه های بسیاری هم وجود داشته اند، تیمهایی که هزینه های سنگینی انجام می دادند و به شکل مفتضحانه ای ناکام می ماندند. بیرمنگام در سال 2010 مبلغ 18 میلیون پوند هزینه کرد که از این حیث تیم ششم لیگ بودند و در پایان فصل سقوط کردند. استون ویلا تقریبا دو برابر لستر قهرمان هزینه کرد و قعرنشین شد. نیوکاسل در سال 2009 مبلغ 26 میلیون پوند هزینه کرد و صعود کرد. کوئینز پارک رنجرز هم در سال 2012 مبلغ 21 میلیون پوند برای خرید بازیکن هزینه کرد تا به چمپیونشیپ سقوط کند و پس از آن هم به لیگ برتر برنگشتند.
حس عموم این است که هر تیمی بیشتر هزینه می کند بهتر است. تیمهای ثروتمندتر معمولا لیگ انگلیس را می برند اما هیچ قانونی وجود ندارد که بگوییم تاکتیک گواردیولا در این تابستان درست بوده است. مسلما تغییرات حساب شده و دقیق می توانند به تدریج ترکیب را بهتر کنند اما گاهی زیاده روی در این مسیر پاسخ مثبتی به همراه ندارد.
آلیستر توئیدال - تلگراف
1140
منچسترسیتی 
