مورینیو؛ قمار بزرگ اروپایی همین نزدیکی است

حمیدرضا صدر به قماری که مورینیو بدان روی آورده نگاه کرده، به رها کردن لیگ و روی آوردن به لیگ اروپا.

به گزارش "ورزش سه"، روزگاری آن دیدار گل سرسبد نبردهای لیگ برتر بود، بهترین و پرتب و تاب ترین بازی فصل، لبالب از خاطره: آرسنال - منچستر یونایتد. آرسن ونگر - آلکس فرگوسن. پاتریک ویرا - روی کین. دیوید بکام - ری پارلور. روبر پیرس - رایان گیگز. دنیس برکمپ – یاپ استام... ولی وقتی دو تیم این هفته در لیگ برتر به مصاف هم رفتند تیم های پنجم و ششم جدول بودند و وقتی بازی تمام شد هم تیم های پنجم و ششم باقی مانده بودند.

پیش از آن به نظر می رسید یونایتد برای کسب رتبه چهارم هم خواهد جنگید، آن هم در هفته ای که هم تاتنهام شکست خورد و هم لیورپول متوقف شد، ولی مورینیو ترکیب اصلی اش را نادیده گرفت و با تکیه به پیروزی برابر سلتا ویگو در دیدار رفت نیمه نهایی لیگ اروپا گفت "... برای قرار گرفتن در صف چهار تیم اول جدول باید در چهار بازی پیروز شویم، ولی با پیروزی در دو دیدار قهرمان لیگ اروپا خواهیم شد".

او آنتونیو والنسیا، اریک بیلی، دیلی بلیند، پل پوگبا، جسه لینگارد و مارکوس راشفورد را کنار گذاشت. کنار گذاشت و دو گل گرانیت گاکا و دنی ولبک طی سه دقیقه در نیمه دوم یونایتد را به زانو درآوردند تا آنها اکنون دوازده امتیاز پایین تر از تاتنهام تیم دوم جدول قرار بگیرند. این اولین شکست یونایتد پس از 25 دیدار بود، بله پس 25 بازی بی شکست، ولی کسی از یونایتد ستایش نکرد. کسی هورا نکشید و بسیاری از طرفداران آرزو کردند رکورد شکست ناپذیری شان برابر تیم دیگری شکسته می شد، هر تیمی جز آرسنال. هر جایی جز استادیوم امارات.

نکته این بود وصف یوناتیدی که برابر آرسنال در لندن به میدان رفت تیم کوچکی نبود. چهره آکسل توانز نوزده ساله در دفاع راست را برای اولین بار می دیدیم، ولی فیل جونز و کریس اسمالینگ در قلب دفاع قرار داشتند، مایکل کریک و هنریک مخیتاریان در میدان بودند و آنتونی مارسیال و خوان ماتا پشت سر وین رونی بازی می کردند. مورینیو از فرط اجبار از هنریک مخیتاریان – آقای پاس بوندسلیگا – در گوش راست استفاده کرده بود و هنریک برابر آرسنال بیشتر در نیمه زمین خودی دوید تا گاهی به نظر برسد یونایتد با هفت بازیکن دفاع می کند. با این وصف "تیم دوم" یا "تیم ضعیف شده" یونایتد هم 236 میلیون پوند می ارزید: 60 میلیون بیشتر از آرسنال که با دو گل پیروز شد. در حقیقت برخلاف آن چه به نظر می رسد یونایتد در نبرد نابرابری شکست نخورد و هشت بازیکن از یازده بازیکن ترکیب اولیه همان بازیکنانی بودند که ون گال آنها را در ترکیب اصلی اش قرار می داد. تیمی که مورینیو راهی میدان کرد "تیم بچه ها" نبود، "تیم تمام شده ها" هم نبود. تیمی بود که انتظار داشتیم به رتبه ای بالاتر از ششم دست پیدا کند.

در کنار همه اینها مورینیو می دانست بازی های لیگ اروپا مردانش را در منگنه قرار خواهد داد و تیمش در چهار جام جلو خواهد رفت، ولی حقیقت این است یونایتد آماده نبرد در چهار جبهه نبود، بود؟

تیم های لیگ برتر می توانند از 25 بازیکن به علاوه بازیکنان زیر 21 ساله باشگاه استفاده کنند، ولی مورینیو به معرفی 22 بازیکن اصرار ورزید. خیلی زیاد. ده نفر در تابستان اولدترافورد را ترک کردند و فقط چهار بازیکن وارد شدند. یونایتد در ژانویه سه بازیکن دیگر از دست داد و مرمت نشد. در چنین قابی 22 بازیکن یونایتد طی 58 بازی بیش از 260 دقیقه جان کندند. دیلی میل نوشته بود "بدون همدردی با ارتش کوچولوی ژوزه".

بی میلی یونایتد به پیروزی در زمین آرسنال یادآور نتایج تیم های مورینیو از  ژانویه 2015 - دوران آخرش تا چلسی تا امروز در یونایتد – دور از خانه و در در زمین شش تیم کنونی بالای جدول لیگ به قرار زیر بوده اند:

آرسنال صفر – یونایتد صفر آرسنال 1 – یونایتد صفر منچستر سیتی 3 – یونایتد صفر لیورپول صفر – یونایتد صفر چلسی 4 – یونایتد صفر چلسی 1 – یونایتد صفر منچستر سیتی صفر – یونایتد صفر آرسنال 2 – یونایتد صفر

یعنی مردان ژوزه طی در زمین بالای جدولی ها به چهار تساوی و چهار شکست قناعت کرده اند. از آخرین گلی که پسران او دور از خانه برابر آن شش تیم زده اند دو سالی سپری شده: گشودن دروازه تاتنهام طی شکست 3-5 در وایت هارت لین. رویکرد او در نبردهای دور از خانه با تساوی بدون گل آغاز شده و بندرت از این قالب دور شده. در حقیقت اولین باری که انگ "پارک کردن اتوبوس" را به مورینیو زدند سال 2004 پس از دیدار با تاتنهام بود که - باز هم - بدون گل تمام شد.

یونایتد در دیدار رفت نیمه نهایی در زمین سلتا ویگو با یک گل پیروز شده، ولی همه می دانند تکیه به یک گل مخاطره آمیز است و سرخپوش ها پنجشنبه شب اجازه لغزش ندارند. سه بازی آنها در لیگ در زمین تاتنهام و سوتهامپتون و سرانجام در اولدترافورد مقابل کریستال پالاس برگزار خواهد شد. آن هم طی فقط هشت روز... البته گاهی قمارها جواب داده اند. مگر روبرتو دی ماتئو در سال 2012 روی نیمکت چلسی به همین قمار روی نیاورد؟ مگر او که لیگ را نادیده نگرفت و به لیگ قهرمانان دل نبست؟ مگر چلسی برغم ششم شدن در لیگ، قهرمان اروپا نشد؟... پیروزی یک روی سکه قمار مورینیویی است و آن روی سکه یعنی ناکامی در اروپا با هر قصه ای ورای یک شکست خواهد رفت. آن قدر دور که این فصل یونایتد و ژوزه را "مصیبت بار" خواهد کرد.

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید:

وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید

بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352

کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد 

مسی: خرمن آتش در میعاد

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

تو هم تمام شدی آقای ونگر

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

اولین توفان: وسترن در امجدیه

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

با این بارسلونا چه باید کرد؟

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق