حمیدرضا صدر به پیروزی چهار گله یونایتد برابر وستهام پرداخته، به آغاز رویایی سرخپوش های اولدترافورد...
می توانستیم پیروزی قاطعانه برابر وستهام را برتافته از غیبت لانزینی، آنتونیو و کویوتا در ترکیب وستهام قلمداد کنیم. می توانستیم پیروزی چهار گله سرخپوش ها را برگرفته از سرگیجه مردان وستهام بخوانیم. می توانستیم بگوییم هنوز برای قضاوت کردن بیش از حد زود است... با این وصف نمایش سحرآور منچستر یونایتد برای طرفدارانش در نخستین نبرد لیگ 18-2017 یادآور بهترین روزهای شان در عصر آلکس فرگوسن بود؛ معجونی از هوش، سرعت، قدرت، پویایی، تمام کنندگی و البته بلند پروازی.
دو بازیکن تازه وارد تیم در نخستین نبرد لیگ شده بودند بهترین ها و انتخاب یکی از آن دو محال بود؛روملو لوکاکو و نمانیا ماتیچ. لوکاکو در نوک حمله درخشیده بود و ماتیچ در هیبت هافبک دفاعی. طرفداران یونایتد با سرخوشی و غرور جمله "... مورینیو برای همین لوکاکو را به اولدترافورد آورده، برای همین ماتیچ را سرخپوش کرده" را بر زبان می آوردند و حق داشتند آن را تکرار کنند و تکرار.
بازیکنان که پا به میدان گذاشتند بلند بالاهای منچستری چشم ها را گرد کردند؛ بیلی 88/1 متری، ماتیچ 94/1 متری، پوگبا 91/1 متری و لوکاکو 91/1 متری. یونایتد شده بود"بلندقدترین تیم لیگ برتر"، شده بود "ترسناک ترین تیم لیگ برتر".
آندر هررا، احتمالا بهترین بازیکن فصل پیش یونایتد، روی نیمکت نشسته بود و زوج ماتیچ - پوگبا برابر مدافعان ترکیبی رویایی ساخته بودند. لوکاکو در نوک پیکان می دوید و خوان ماتا، مخیتاریان و راشفورد پشت سرش جابجا می شدند. تمام کنندگی یونایتد در فصل سپری شده آمیخته به ناتوانی در خلق فرصت ها بود، ولی اولین گل یونایتد برابر وستهام زمانی زده شد که ده بازیکن وستهام برای نخستین بار راهی زمین یونایتد شده بودند. ماتیچ بود که اجازه نداد پدرو اوبیانگ توپ را جلو ببرد و توپ به راشفورد رسید. راشفورد نفوذ کرد و آن را برای لوکاکو فرستاد در حالی که ماتیچ به جلو و درون محوطه جریمه تاخته بود و لوکاکو دروازه را گشود؛ گلی یادآور بهترین گل های ضد حمله های تیم های مورینیو.
می توان برای توصیف نمایش رویایی یونایتد به پوگبا روی آورد. پسر فرانسوی هم گل زد و هم نمایشی یادآور بهترین بازی هایش برای فرانسه و یوونتوس را به رخ کشید. ماتیچ به او فرصت کشیدن نفس از ته دل داده بود. همان ماتیچ آمده از چلسی که پازل یونایتد را حل کرده بود، آن هم در هفته ای که چلسی در استمفورد بریج برابر برنلی سقوط کرد.
در پایان دیدار آنهایی که پیشترها لوکاکو را برای از دست دادن فرصت ها به سخره می گرفتند خاموش شده بودند. همان هایی که می گفتند منچستر یونایتد باشگاهی است به کلی متفاوت با اورتون و لوکاکو در آن غرق خواهد شد. همان هایی که نق می زدند. به بازیکنی که مورینیو از او با عنوان یک "رهبر" یاد کرد، یک مهاجم جان سخت، یک بازیکن معتقد به کار گروهی. لوکاکو گل اولش را با پای چپش طی آن ضد حمله برق آسا زد و گل دومش را با سر. می دانست چه می کند، می دانست توپ کجا فرود خواهد آمد. او برابر وستهام تمرکزی داشت پر فروغ تر از بازی هایش در گودیسون پارک.
منچستر یونایتد در هفته ای که دروازه آرسنال، لیورپول و چلسی گلباران شده چهار گل زد و گلی دریافت نکرد. آن هم پس از نمایش نومید کننده اش برابر رئال مادرید در سوپر کاپ اروپا. آیا ژوزه مورینیو به برپایی تیمی مشابه چلسی با صلابت چلسی دوره اولش نزدیک شده؟ اریک بیلی (با بازوبند کاپیتانی برابر وستهام) جای جان تری، نمانیا ماتیچ جای کلود ما که له له، پل پوگبا جای فرانک لمپارد و روملو لوکاکو جای دیدیه دروگبا... اگر آری، چه معرکه.
نویسنده: حمیدرضا صدر
از همین نویسنده بخوانید:
سرقت از رستوران ایتالیایی در لندن
آیا بارسلونا در حال فروپاشی است؟
چلسی و کونته: وحشت از سرنوشت آنچلوتی
نیمار - پاریس؛ عملیات گنگستری 2017
نیمار: بی وفایی و پول پرستی یا فرار از سایه مسی؟
چهل سالگی دیدار ایران - آرژانتین؛ جشنواره رئال
گرت بیل: پسر سرگردان برنابئو
جنون خرید در فوتبال اروپا: خرج کن و فقط خرج!
مورینیو و یونایتد: فصل دوم، فصل پرواز؟
چلسی و دیگو کاستا: جنگ با خروس جنگی
انتقال جنجالی بونوچی: چرا سرباز کهنه کار یووه راهی میلان شد؟
خامس رودریگز: وداع طولانی و تلخ از نوع مادریدی
جان تری در آستون ویلا: نه نمی تونی از روی سایه‌ات بپری
طناب داری که آرام و بی صدا بافته شد
پوچتینو در لبه تاریخ و رویا
تابستان از نوع آرسنالی؛ بهترین‌ها را از دست بده
سایه و روشن های یک انتقال جنجالی
بازگشت رونالدو به منچستریونایتد: هفت پرسش
نگاه انتقادی اکونومیست به صعود ایران!
کی‌روش: از منچستر تا تهران برخلاف مسیر آب
وقتی عروسی به کوچه ایران رسید
روزی که بلیت جام جهانی مهر باطل خورد
از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین
زیدان - آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر
توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد
فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد
گاسکویین 50 ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا
آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!
سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو
زیدان ماند و انریکه رفت
جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه
چلسی 2017: دویدن دنبال باد
شبی در آمستردام برخلاف جریان آب
وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید
بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352
کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد
مسی: خرمن آتش در میعاد
ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو
تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا
سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی
یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی
میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق
منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟
مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟
سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان
مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول
قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376
بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...
سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته
بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی
سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ
نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...
تو هم تمام شدی آقای ونگر
انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد شد
خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی
معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد
تجدید خاطره با ایکر کاسیاس
آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا
بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین
لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟
اولین توفان: وسترن در امجدیه
ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!
ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری
آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه
یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار
لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور
از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن
از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش
رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟
جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار
از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو
بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ
یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال
قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها
فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ
آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟
آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم
از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن
لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ
یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی
گواردیولا در باتلاق انگلیسی
میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه
ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!
هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد
ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد
هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین
تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟
با این بارسلونا چه باید کرد؟
رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق
هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!
استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟
وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق
منچستریونایتد 
