پایگاه خبری فوتبالی- یکی از راه‌های درآمدزایی باشگاه‌ها استفاده از فضای تبلیغاتی لباس بازیکنان تیم‌ها است طوری که فضاهای مختلفی مثل روی پیراهن، پشت پیراهن، بالا و پایین شماره، سر شانه، روی بازو و روی شورت و جوراب، مکان‌هایی برای تبلیغ هستند.
به گزارش فوتبالی، در کشورهای مختلف بعضا محدودیت تعداد و اندازه برای تبلیغات روی لباس ورزشی تیم‌ها وجود دارد. اتفاقی بر خلاف لیگ ایران که نظارت بر آن صورت نمی‌گیرد.
محرومیت از حق پخش تلویزیونی
فوتبال ایران کماکان از حق پخش تلویزیونی محروم است و تبلیغات محیطی در اختیار سازمان لیگ قرار داده است. برای درآمد روز مسابقه، ترانسفر بازیکن و غیره تلاش چندانی در باشگاه‌ها صورت نمی‌گیرد و همین مساله باعث شده اصلی‌ترین فرصت درآمدزایی فعلی تیمهای فوتبال، تبلیغات روی لباس‌ها باشد که البته درآمد آن برای تیم‌ها متفاوت و به شرایط خاص بستگی دارد.
آماده خورهای بدون تبلیغ و بدون تلاش
از نکات جالب توجه برخی از باشگاه‌های به اصطلاح خصولتی، تلاش نکردن در جهت جذب اسپانسر است. شاید اعتقاد دارند در صورت جذب اسپانسر در سال‌های بعد مجبور به تلاش بیشتر برای افزایش درآمد می‌شوند؛ پس آرامش در تلاش نکردن و آماده خوری از بودجه مالک باشگاه است. در این ماجرا تیمهای گل گهر سیرجان، فولاد خوزستان و مس رفسنجان سرآمد هستند چون بیشتر به تبلیغ شرکت و صنعت خود می‌پردازند.
در این تیمهای خصوصی مثل نساجی مازندران و تراکتور تبریز و شمس آذر تبلیغ خود و هم‌خانواده‌های خود را بر عهده دارند اما وضعیت تیم ملوان قابل تامل است که هفته‌ها بدون تبلیغ بود و استقلال تهران هم بعد از تغییر مالکیت بیشتر به سوی تبلیغ شرکت و محصولات مالک روی آورده است.
آفت اسپانسردارهای رانتی
سپاهان و آلومینیوم هم با افت محسوس تبلیغات در میان رفع تکلیفی‌ها و اسپانسرهای رانتی قرار دارند. در میان تیمهای صنعتی تیمهای چادرملو، ذوب آهن، آلومینیوم اراک، سپاهان و استقلال خوزستان علاوه بر تبلیغ شرکت خود و شرکت‌های هم خانواده که می‌توان از آن به عنوان اسپانسرهای رانتی نام برد تلاشی برای جذب اسپانسرهای بیرونی هم داشته‌اند اما نسبت به گذشته سپاهان اصفهان و آلومینیوم اراک افت بسیار محسوسی را تجربه می‌کنند.
شاگرد اول‌ها
در بین سایر تیم‌ها پرسپولیس با دو اسپانسر اصلی که البته با یکی از آنها مشارکت در فروش دارد به همراه خیبر خرم آباد شاگرد اول تیم‌ها در جذب اسپانسر تبلیغات لباس بوده‌اند. هوادار هم با جذب یک اسپانسر ناکام نبوده است.
دفتر مشق، شلختگی، بدسایز و ناخوانا
اما از نکات تاسف بار تبلیغات لباسِ تیمهای لیگ برتری، عدم نظارت سازمان لیگ و عدم رعایت دستورالعمل‌های مربوطه است. به طوری که علاوه بر سایزها و رنگ‌های مختلف که در این تبلیغات استفاده شده ناخوانا بودن و در برخی موارد، تبدیل شدنِ پیراهن به دفتر مشق محصلین از بی سلیقه بودن مسئولان این قسمت‌ها به شدت چشم را آزار می‌دهد.
روی پیراهن آلومینیوم اراک و پشت پیراهن سپاهان مانند دفتر مشق بچه‌های دبستانی است. فونتِ ریزِ تبلیغ پشت پیراهن تراکتور ناپیداست. ناخوانا بودنِ تبلیغات استقلال خوزستان و استقلال تهران هم از بی‌سلیقگی در طراحی تبلیغات حکایت دارد.
در مجموع فوتبال ایران از حیث تبلیغات روی پیراهن وضعیت خوبی را تجربه نمی‌کند. چه در بعد اندازه و طرح و تعداد تبلیغات و چه در بعد تنوع و درآمدزایی.
۱۳۵۹
پرسپولیس 
