پایگاه خبری فوتبالی- یک: علیرضامنصوریان دوشنبه هفته قبل در برنامه فوتبال برتر به درستی گفت: "از این هفته استقلال بلند می‌شود." استقلال برای رهایی از وضعیت بد دورلن نکونام، به یک بازی بزرگ و یک نمایش سزاوارانه نیاز داشت که آن بازی، بازی با الاهلی عربستان بود که استقلال را تکان داد. نمایش درخشان مقابل فولاد حاصل برگشت روحیه و اعتماد به نفس و آزاد شدن نفس بازیکنان بود.
دو: وقتی روزبه چشمی در دقیقه نود استارت صدمتری می‌زند و با دروازه‌‌بان تک به تک می‌شود یعنی بدن استقلال ول کرده و توان صد دقیقه جنگیدن دارد. به قول علی پروین در فوتبال ایران بدویی، بردی!
سه: موسیمانه برخلاف ایده‌هایش که دفاع چهار نفره است سعی کرد خودش را با داشته‌هایش تطبیق دهد. یک مربی باهوش از چیزی که در اختیار دارد بهترین بهره را می‌برد. نکونام استقلال را برای سیستم سه دفاعه بسته بود، پس بهترین راه استفاده بهینه از همین نفرات است. ژن استقلال حداقل در این سالها با سه دفاع شکل گرفته و تغییر برای آنها سم است.
چهار: پیدا کردن ترکیب اصلی مهمترین دستاورد موسیمانه در این مدت است. برخلاف گاریدو، موسیمانه نشان داده خیلی به تغییرات زیاد اعتقاد ندارد و هماهنگی نفرات اولویت او در فرایند تیم‌سازی است.
پنج: به کیفیت نفراتی که در سه ماه گذشته در افت شدید بودند و هواداران استقلال را کاملا ناامید کرده بودند خوب دقت کنید. حالا کمتر کسی راجع به فروش سیلوا، مرادمند و حتی رضاوند و بلانکو صحبت می‌کند. فرق یک سرمربی خوب اینجا مشخص می‌شود که از مس برای شما طلا می‌سازد.
شش: یحیی گل محمدی در این سالها و زمانی که سرمربی پرسپولیس بود به کابوسی برای استقلالیها تبدیل شده بود. او کاملا استقلال را می‌شناخت و در قالب یک مربی درجه‌یک وطنی بلد بود چگونه این تیم را ببرد، اما وقتی به پست کسی می‌خورد که از خودش سرمربی‌تر است چاره‌ای جز بالا بردن دستها ندارد. یحیی خیلی خوش‌شانس هم بود که فقط عدد دو مقابل گلهای استقلال قرار گرفت.
هفت: در استقلال همه در مسیر بهبود، پیشرفت و امید به آینده قدم می‌زنند. اسلامی هفته پیش سوپر گل می‌زند و مصدوم می‌شود اما خم به ابروی موسیمانه نمی‌آید، امیرعلی صادقی را رو می‌کند که سوپرگل این هفته از آن او باشد. سیلوا سر پیری دلش هوای جوانی می‌کند و هر هفته با یک گل زیبا همه را سورپرایز می‌کند. ماشاریپوف دوباره به همان ستاره تیم‌ملی ازبکستان تبدیل شده و روزبه و مرادمند و رامین و سیدحسین در زمین جان می‌دهند.
هشت: نگاه به جدول برای استقلال سم است، آنها حداقل تا نیم‌فصل حق نگاه کردن به جدول ندارند و فقط باید تمرکزشان به بازی بعدی و برد بعدی باشد. خیز بلند استقلال از بازی با الاهلی شروع شده و فقط با بردهای پیاپی می‌شود گذشته را جبران کرد. شوقی که این روزها در استقلال ایجاد شده فقط و فقط مدیون مردی به نام پیتسو موسیمانه است.
نه: از بازی با مس رفسنجان تا بازی استقلال در فولاد آره نا، آبی‌های تهران در چهار بازی فقط دو گل از روی نقطه پنالتی دریافت کرده‌اند. تیمی که گل نمی‌خورد اعتمادبه نفس می‌گیرد و روحیه گل زدن و بردن پیدا می‌کند. این روند که با شیب ملایم شروع شده بود اکنون شتاب تندتری گرفته و حال استقلال را خوب کرده است. البته قضاوت درباره استقلال همچنان زود است و باید دید در بازی‌های آینده استقلال، چه اتفاقی خواهد افتاد.
ده: نیمه اول بازی با فولاد بهترین نیمه استقلال در این فصل بود. چیزی شبیه بازی با صنعت نفت در دوران استراماچونی یا نیم فصل دوم لیگ هفدهم با شفر که همه مشتاقانه منتظر دیدن بازی استقلال بودند. بازی فردای استقلال - مس کرمان در جام حذفی و بازی با گل‌گهر در لیگ برتر هفته آینده، دو بازی بعدی استقلال هستند که در تهران برگزار می‌شود و از الان هواداران استقلال در انتظار دیدن این استقلال با انگیزه و حریص برای بردن به سر می‌برند.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
استقلال 
