پایگاه خبری فوتبالی- یک: انتظار می‌رفت بعد از شانزده روز تعطیلی، با ورژن بهتری از استقلال روبرو شویم ولی چیزی که حداقل از قاب تلویزیون دیده شد با ذات استقلال تفاوت زیادی داشت. یک تیم معمولی با ضرباهنگ پایین که توانایی ساخت حمله و ایجاد موقعیت را نداشت. استقلالِ موسیمانه به واقع یعنی تفنگ بی فشنگ!
دو: این جوگیری در فوتبال ایران انگار همه‌گیر است. بیخود به یک مربی برچسب جوانگرایی می‌زنیم ولی در واقعیت مربیانی که در فوتبال ایران کار می‌کنند تا مجبور نشوند و دستشان خالی نباشد از جوانان استفاده نمی‌کنند. بازگشت رضاییان مساوی شد با رفتن ابوالفضل زمانی به روی نیمکت. موسیمانه هم به همین ماجرا گرفتار شد.
سه: لیگ نخبگان این فصل آسیا به دو بخش تقسیم می‌شود، بخش اول شامل الهلال عربستان، النصر عربستان، الاهلی عربستان ، السد قطر و تا حدودی الوصل امارات می‌شود که راه خود را برای صعود جدا کرده‌اند و بخش دوم هفت تیم دیگر را در برمی‌گیرد که باید برای سه سهمیه باقیمانده صعود به یک هشتم نهایی بجنگند. یک برد در بازیهای رودررو این هفت تیم وضعیتشان را زیر و رو می‌کند.
چهار: این درست که استقلال با دست و فرمان احمد شهریاری، فرشید سمیعی و جواد نکونام بد بسته شده، نامتوازن بسته شده و فوروارد و وینگر ندارد، ولی فعلا تا نیم فصل موجودی استقلال همین است. فاز دفاعی این تیم به خاطر حضور نفرات خوب قابل ترمیم است ولی موسیمانه کار بسیار سختی در فاز تهاجمی دارد. استقلال واقعا بازیکن خلاق و سرعتی در این پست ندارد. اسلامی و امیرعلی صادقی اصلا در حد استقلال بازی نمی‌کنند و با حضور آرمان رمضانی و بلانکو خلاقیت در خط آتش در حد یخ و صفر مطلق است. دریغ از یک موقعیت حساس در بازی دیشب!
پنج: شاید تنها نقطه امیدوارکننده در دو بازی اخیر گل‌نخوردن تیمی است که در همه بازیها دروازه‌اش باز می‌شد، این مهمترین تغییر موسیمانه در پنج هفته حضورش در استقلال است. آبیها گل نخوردند که هیچ ،موقعیت هم به پاختاکور اصلا ندادند. فراموش نکنید گل نخوردن پیاپی ، اعتماد به نفس و جسارت تیم را بالا می‌برد.
شش: در تیمهایی که بازیکن خلاق ندارند یا کم دارند بهترین روش برای گل زدن ارسالها و ضربات ایستگاهی است. چیزی که در استقلال فصل گذشته شاهد آن بودیم. بلانکو و رمضانی در حالت عادی ایستا بازی می‌کنند چه برسد به اینکه ارسالهای خوبی هم از کناره‌ها برای آنها فرستاده نمی‌شود تا حداقل بتوانند برای هافبکها توپ سوم را آماده کنند.
هفت: استقلال مقابل پاختاکور انگار جان برنده شدن نداشت. تیمی سنگین و کند که برنامه مشخصی برای حمله کردن ندارد. نه هافبکهایش اضافه می‌شدند نه وینگرها توان برداشتن بازیکن روبرو را داشتند و نه پیستونهایش در کناره‌ها عملکرد موفقی داشتند.
هشت: شرایط این فصل پاختاکور شباهت زیادی به استقلال امسال دارد. آنها هم در لیگ مدام می‌بازند و در آسیا هم فعلا بردی به دست نیاورده اند. از استقلال بدتر نمایش افتضاح پاختاکور بود که رکورد صفر موقعیت گل را به جا گذاشت. سیدحسین انگار آمده بود پیک‌نیک!
نه: همچنان بازی برخی بازیکنان استقلال روی مخ هواداران این تیم است. واقعا یک بخش فوتبال ذاتی است، خیلی هنر می‌خواهد که شما سالها در یک تیم حضور داشته باشید ولی دریغ از ذره‌ای پیشرفت فنی. بهترین مربیان دنیا هم بیایند آنها کماکان افتضاح بازی می‌کنند.
ده: بازی بعدی استقلال در عربستان و مقابل یکی از بهترین تیمهای این دوره از بازیها یعنی الاهلی عربستات است. یک آزمون جدی برای موسیمانه که بتواند خود را تثبیت کند. امتیاز گرفتن در این بازی راه استقلال را برای ادامه فصل هموار می‌کند. تکرار مکررات است ولی استقلال کماکان چوب اتفاقات اردیبهشت ماه و برکناری مدیرعامل و انتخاب غلط جایگزینش را می‌خورد. این حجم از افت و معمولی شدن استقلال نتیجه حضور آدمهای اشتباهی بر مسند کار است.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
استقلال 
