پایگاه خبری فوتبالی- نمایش استقلال در بازی با خیبر خرم‌آباد به معنای واقعی کلمه ناامید کننده بود.
به گزارش فوتبالی، استقلال در اولین بازی که پیتسو موسیمانه را به عنوان سرمربی روی نیمکتش می‌دید در خرم آباد مقابل خیبر قرار گرفت و در یک بازی ضعیف و دور از انتظار با نتیجه 3 بر یک شکست خورد. با این نتیجه استقلال بعد از انجام 8 بازی در لیگ برتر در رده دوازدهم جدول قرار گرفت.
استقلال در حالی در اولین بازی با موسیمانه شکست خورد که در قبلی‌اش در لیگ برتر با هدایت سهراب بختیاری‌زاده با 3 گل مغلوب ذوب آهن شده بود. قبل‌تر هم با نکونام دو بار به استقلال خوزستان و پرسپولیس باخته بود.
همه این تغییرات روی نیمکت استقلال با این هدف انجام شد که استقلال به سطح بالاتری برسد و نتایج بهتری بگیرد. اما نتایج استقلال در هفته‌های اخیر نشان می‌دهد که تغییرات در استقلال نه تنها جواب نداده بلکه منجر به نتایج بدتری هم شده است.
به نظر می‌رسد مشکلات استقلال فراتر از کادر فنی و مشکلات مدیریتی باشد. هر چند اگر بخواهیم ریشه‌ای‌تر به این مساله نگاه کنیم به هر حال تیمِ فعلیِ استقلال دستپخت کادر فنی سابق یعنی جواد نکونام و مدیریت فعلی این باشگاه یعنی فرشید سمیعی و هیات مدیره فعلی و البته هلدینگ خلیج فارس و شخص علی عسگری و شهریاری است.
وضعیت این روزهای استقلال ثابت می‌کند که این تیم علیرغم سر و صداهای زیادی که در فصل نقل و انتقالات تابستانی به پا کرد اصلا تیم خوب و متوازنی را نبسته است. این تیم، پرستاره به نظر می‌رسد اما کاملا روشن است که بالانس نیست و کمبودهایی دارد.
یکی از مشکلاتی که استقلال دارد این است که به نظر می‌رسد تعامل وهمدلی مناسبی بین بازیکنان وجود ندارد. به بیان ساده‌تر تفاوت قیمتی که بین برخی بازیکنان با اغلب اعضای تیم وجود دارد باعث شده همدلی کافی بین بازیکنان وجود نداشته باشد و این بزرگترین آفت یک تیم است.
مثال روشن می‌خواهید؟ رامین رضاییان با سابقه بازی در پرسپولیس و سپاهان به استقلال آمده است و گفته شده قراردادی 70 میلیاردی بسته است. اما از آن طرف یکی مثل سید حسین حسینی که کاپیتان استقلال است و سابقه زیادی در این تیم دارد قراردادش 15 میلیارد است! بازیکنان دیگر هم هستند که قراردادهای‌شان اعداد متفاوتی است و همین باعث آفت در تیم می‌شود. در تاریخ فوتبال ایران سابقه نداشته که یک بازیکن 35 میلیارد تومان به عنوان پیش پرداخت بگیرد. اما رامین گرفته است و به همین دلیل حواشی زیادی در رختکن استقلال و بین بازیکنان این تیم به وجود آمده است.
خیلی مشخص نیست دلیل این همه تفاوت بین یک بازیکن با بقیه چیست اما مشخص است که مدیریت فعلی باشگاه دست یک سری افراد بی‌تجربه است که حتی از یک پوستر پیش‌بازی هم می‌توانند تیم را به حاشیه ببرند. آیا این وسط نباید حساب و کتابی هم باشد؟ قیمت بازیکنان باید بر اساس کیفیت، تجربه و حتی سن و سال تعیین شود. با این معیار می‌شود قیمت بازیکنان را متعادل کرد تا مشکلی از این حیث پیش نیاید. اما وقتی انگیزه اصلیِ جذب یک بازیکن، کری خواندن برای رقیب باشد باید هم منتظر چنین مشکلاتی باشیم.
مثال بارزِ علمکرد موفق در این زمینه اتفاقا رقیب دیرینه استقلال یعنی پرسپولیس است. این باشگاه با مدیریت رضا درویش چند فصلی است که برای قرارداد بازیکنانش یک سقف در نظر گرفته و به هیچ عنوان از این سقف عبور نمی‌کند. حتی اگر منجر به جدایی بازیکنانی مثل علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر شود! درویش گفته بود که بیش از 20 تا 25 میلیارد تومان به هیچ کسی نمی‌دهد و حتی ستاره‌های این تیم هم پریدند اما حالا پرسپولیس است که در صدر جدول قرار دارد.
رعایت قانون داخلی باشگاه پرسپولیس باعث شد این 3 بازیکن جدا شوند. چون آنها متوجه شده بودند که برخی از باشگاه‌ها سقفی برای قراردادها ندارند. اما مدیران پرسپولیس تصمیم گرفتند حتی به قیمت از دست داد چند ستاره، «تعادل» تیم را حفظ کنند و نتیجه این شده است که این تیم درگیر حاشیه‌هایی که استقلال را گرفتار کرده نمی‌شود.
استقلال به گواه اسنادی که در سایت کدال موجود است در این فصل هزینه زیادی برای تیم بستن صرف کرده است اما روشن است که این هزینه‌ها خوب مدیریت نشده است. این موضوع یک بار دیگر ثابت کرد پول همه چیز نیست و نحوه مصرف آن اهمیت بیشتری دارد.
فصل پیش هم سپاهان به همین درد گرفتار بود. قرارداد یک بازیکن 160 میلیارد تومان با آپشن بود. 6 بازیکن نفری 60 میلیارد تومان اضافه گرفته بودند و وقتی این ماجراها رسانه‌ای شد، تیم از هم پاشید و دیگر مدعی قهرمانی در لیگ برتر نماند و البته با اصلاح قراردادها، توانست به ریل برگردد و حداقل جام قهرمانی حذفی را بگیرد تا بتواند شانس گرفتن یک جام دیگر در سوپرجام را داشته باشد.
به قانون سقف قرارداد، می‌شود اشکالاتی گرفت اما از این حیث که توازن را برقرار می‌کرد و قیمت بازیکنان به نفع ایجنت‌های سودجو و مدیران ناکارآمد و فرصت طلب وبازیکنانی که حقشان عددهای چندده میلیاردی نبود، بالا نمی‌رفت، بسیار هم قانون خوبی بود. افسوس که راهکارهای دور زدن این دست قوانین، همیشه پیدا می‌شود و به اصل قضیه ضربه می زند.
گزارش از ناصر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی
1359
استقلال 
