پایگاه خبری فوتبالی- یک: آنچه در دقیقه ۸۶ بازی پرسپولیس - مس رفسنجان رخ داد، در ظاهر فقط یک اشتباه داوری بود اما به قیمت جابهجایی قهرمان لیگ تمام شد. یک ارسال از وحید امیری و ضربه سر گولسیانی که در قعر دروازه حامد لک قرار گرفت باعث شد حق استقلال به صورت مستقیم تضییع شود. اتفاقی که هفده سال قبل هم در اهواز رخ داد و قهرمانی استقلال اهواز به قهرمانی سایپا بدل شد. البته تا VAR نیاید نمی شود چیز خاصی گفت.
دو: در اکباتان، استقلال بازی را خیلی خوب شروع کرد، این بار خبری از ارسالهای بلند نبود و همه چیز روی زمین اتفاق افتاد. یک نمایش متفاوت از شاگردان نکونام با انتقالهایی سریع از خط هافبک به خط حمله که با دو گل مهرداد محمدی تکمیل شد و استقلال خیلی سریع تکلیف خودش را مشخص کرد. استقلال اگر در قائمشهر اینطور بازی می کرد، شاید فاتح عوض شده بود.
سه: این طرف در آزادی، در ظاهر همه چیز برای قهرمانی پرسپولیس هموار بود، یک ورزشگاه پر از هوادار که خود این مورد هم جای بحث دارد که چرا این اتفاق فقط برای پرسپولیس افتاد و هواداران این تیم توانستند روی سکوهای نیمه کاره و نیمه ساز بنشینند. اجتماع پیشکسوتان و هنرمندان و پرسپولیسی که بمب روحیه برای تکرار قهرمانی بود. اما هر چه از زمان بازی میگذشت چیزی که بیشتر نمایان میشد استرس بود و اضطراب.
چهار: محرم نویدکیا برخلاف همیشه که علاقه داشت با فوتبال هجومی و رو به جلو بازی کند برای این بازی استراتژی متفاوتی برگزید، محرم میدانست مقابل پرسپولیس هجومی بازی کردن یعنی خودکشی، پس ترجیح داد با جمع شدن در زمین خودی فضاها را ببندد و چشم به ضدحملهها داشته باشد. آنها فکر همه چیز را کرده بودند جز کمک داور اول بازی.
پنج: پیکانیها خیلی سریعتر از چیزی که فکرش را میکردیم تسلیم شدند، تیمی که همه تمهیدات را برای امتیاز گرفتن از استقلال به کار بسته بود ، از مقاومت برای عدم تغییر ورزشگاه تا جلوگیری از ورود هواداران استقلال. اما در نهایت چاهکن به ته چاه رفت و سقوطی سزاوارانه به لیگ یک داشت. استقلال قهرمان نشد اما پیکان را به لیگ دسته اول فرستاد. پیکانی که مدیرعاملش، سابقه مدیرعاملی در باشگاه استقلال را داشت.
شش: سرنوشت لیگ برتر بیستوسوم را اشتباهات داوری رقم زد، اشتباهاتی که از هفته اول شروع شد و تا هفته آخر نه تنها کم نشد بلکه در نهایت قهرمان را هم عوض کرد تا یک بار دیگر ثابت شود VAR از هر چیزی برای فوتبال ایران مهمتر است. البته همه رسانه ها سعی می کنند جداول سود و زیان را منتشر کنند. ما هم در فوتبالی این جداول را به زودی منتشر خواهیم کرد.
هفت: جواد نکونام در این فصل با گرفتن ۶۷ امتیاز که امتیاز قهرمانی است فصل بسیار خوبی را از نظر امتیازگیری رقم زد، هر چند سبک بازی استقلال در طول فصل با نقد همراه بود. در کل وقتی تیم دیگری ۶۸ امتیاز می گیرد یعنی ۶۷ امتیاز هم کافی نبوده و استقلال هم تیمی نیست که نایب قهرمانی هوادارانش را راضی کند. در استقلال تاریخ نشان داده برای قهرمانی استقلال این تیم باید زور ۱۲۰ درصدی بگذارد اما انگار این فکت دیگر اثری ندارد و آبیها باید تدبیر دیگری بیاندیشند.
هشت: تفاوت استقلال و پرسپولیس برای قهرمانی فقط و فقط به جزییات مربوط است، تیمی که ۶۷ امتیاز میگیرد ابدا بازنده نیست بلکه فقط به جام نرسیده، توجه داشته باشید استقلال از ۱۷ بازی تهران ۱۴ برد و سه تساوی کسب کرد ، آماری که نشان میدهد آبیها در تهران فوقالعاده عمل کردهاند اما پرسپولیس در بازیهای خارج از تهران تیم موفقتری بود. آنها در ۱۳ باری که از تهران خارج شدند ۲۷ امتیاز گرفتند.
نُه: عملکرد اوسمار در نیمفصل دوم فوقالعاده بود، او ۸ امتیاز بیشتر از یحیی گرفت که همین عامل یکی از مهمترین عوامل قهرمانی بود. آرامش اسمار که برخلاف نکونام وارد درگیری با کسی نمیشد خیلی به پرسپولیس در نیمفصل دوم کمک کرد. این سمت اما جواد نکونام و نیمکت استقلال مدام با زمین و زمین و مدیر و داور و رسانه در تلاطم بودند و شاید یکی از اشتباهات محاسباتی نکونام که منجر به قهرمانی استقلال نشد همین عدم آرامش بود. در هر حال مقصر جام نگرفتن استقلال را اگر فنی بدانیم، باید از نکونام پرسید، چرا منتظر محمد را نخواست؟ چرا اورونوف را نخواست؟ چرا مقابل نساجی برای مساوی تیم را به زمین فرستاد؟ تفاوت ها را همین اتفاقات رقم زد و جام از اکباتان به آزادی رفت.
ده: لیگ بیستوسوم با همه فراز و نشیبهایش با قهرمانی پرسپولیس و نایب قهرمانی استقلال به پایان رسید، لیگی که اشتباهات داوری مهمترین دلیل تغییر قهرمانش بود و صدای آبیها را درآورد. با همه اینها رقابت هیجانانگیز استقلال و پرسپولیس تا هفته آخر گرمابخش این لیگ جذاب بود ، رقابتی که نظیر آن را فقط در دوره اول شاهد بودیم.
به امید اینکه در دوره بعد لیگ برتر با حضور ویایآر قهرمان واقعی لیگ مشخص شود.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی