پایگاه خبری فوتبالی- 22 اسفند 1358، روزی تاریخی برای فوتبال ایران است.
به گزارش فوتبالی، در آن روز، برای آخرین بار مجوز حضور در المپیک گرفته شد. مجوزی برای حضور در المپیک 1980 که درنهایت به دلیل شرایط سیاسی کشور تحریم شد تا کاروان ورزش ایران راهی مسکو نشود. المپیک بعدی هم مثل قبلی، تحریم شد تا کاروان ورزش ایران به لس‌آنجلس هم نرود و سپس سریال ناکامی، شروع به اکران کرد. با این دو تصمیم سیاسی بود که آخرین حضور تیم امید در میدان المپیک همان 1976 ثبت شد. در تمام این 48 سال، تیم های امید، تیم‌های خوبی بودند اما هرگز نتوانستند رویای فوتبال ایران را محقق کنند. تیم‌هایی که حتی از تیم فعلیِ عنایتی، مهره‌های درخشان‌تری داشتند ولی قصه همان قصه همیشگی بود: ماندن پشت درب المپیک.
* 1988 سئول
هنوز شرایط سنی وارد چرخه المپیک نشده بود بنابراین پرویز دهداری با جوانان خودش و بعد از استعفای 14 ملی‌پوش باتجربه وارد پروسه رسیدن به سئول شد و خیلی زود به دیوار خورد. به دلیل جنگ، تیم ملی در قطر از کویت میزبانی کرد و بازی را 2 یک برد. اما شکست یک صفر در بازی برگشت رای به حذف تیم ایران با قانون گل زده در خانه حریف داد. این نفرات در تیم آن سال حضور داشتند: احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه، مهدی فنونی‌زاده، سیروس قایقران، مجید نامجومطلق، كریم باوی، بیژن طاهری و صمد مرفاوی.
* 1992 بارسلون
هدایت تیم امید که حالا شرایط سنی خاص داشت به حسن حبیبی سپرده شد ولی تاثیری در نتیجه نهایی نداشت. باخت به قطر و مساوی با یمن و امارات در 3 بازی اول به قدری ما را از بارسلون دور کرده بود که بردن 5 بازی پایانی هم موثر واقع نشد (هرچند عامل اصلی، تبانی امارات و قطر در بازی پایانی بود) و اجازه نداد از گروه قطر، امارات، یمن و پاکستان صعود کنیم. ستاره‌های آن تیم چنین نفراتی بودند: افشین پیروانی، میرشاد ماجدی، یحیی گل‌محمدی، رضا شاهرودی و خداداد عزیزی. علی دایی در همان اردوی اول تیم امید از لیست خط خورد.
* 1996 آتلانتا
تیم امید ایران در آن سال تیم خوبی بود که بازهم به حسن حبیبی سپرده شد و بازهم پشت دیوار المپیک ماند. تیم امید با امارات و ترکمنستان همگروه بود و باخت روز پایانی در خانه امارات، تیر خلاص را به سمت تیم امید شلیک کرد (در شبی که ادموند بزیک برای گل زدن و مساوی کردن بازی به زمین آمد، بازیکن حریف را با لگد نقش زمین کرد، خودش را روی زمین انداخت تا داور را فریب دهد، کارت قرمز گرفت و از زمین بیرون رفت). نگاهی به نفرات آن تیم، نشان می‌دهد چه مجموعه انسانی خوبی تیم امید داشته است: نیما نكیسا، پرویز برومند، كریم باقری، مهدی پاشازاده، مهرداد میناوند، ستار همدانی، داریوش یزدانی، حمید مطهری، ادموند بزیك، مهدی مهدوی‌كیا و احمد مومن‌زاده.
* 2000 سیدنی
ایران در این دوره همگروه بحرین و لبنان بود و به استرالیا نرسید. تیمی که قرار بود با مثلث علی پروین، حمید درخشان و اصغر حاجیلو وارد مسابقات شود به اگون کوردس آلمانی سپرده شد و یکی از ضعیف‌ترین نتایج تاریخ تیم امید را گرفت و در گروهش، سوم شد و به هر دو تیم باخت. ستاره‌های تیم کوردس که اصلا بدنساز بود، این مردان بودند: حامد کاویان‌پور، علی انصاریان، علیرضا نیكبخت، جواد نكونام، رسول خطیبی، مهدی مهدوی‌كیا، داریوش یزدانی و علی سامره. ستاره اصلی تیم امید یعنی علی کریمی، مقدماتی المپیک را به دلیل درگیری را داور ژاپنی و محرومیت یک ساله از دست داد.
* 2004 آتن
یکی از بهترین‌ها و شاید بهترین تیم امید تمام تاریخ که با محمد مایلی‌کهن به ناکجاآباد رفت و حتی بردهایش در مقطع پایانی با حضور حسین فرکی هم چاره کار نبود. تیم امید در دور اول ازبكستان را در مجموع دو دیدار برد و راهی دور نهایی شد. شکست خانگی برابر کره جنوبی با ترکیب عجیب و غریب مایلی‌کهن، تیر خلاص را خیلی زود به تیم امید شلیک کرد و باخت 3 یک در خانه چین، کار را به پایان رساند. نگاهی به مردان آن تیم، ثابت می‌کند مایلی‌کهن چقدر هنرمند بود که نه‌تنها به المپیک نرسید که خودش در میانه‌های راه، اخراج شد: مهدی رحمتی، وحید طالب‌لو، مهرزاد معدنچی، مجتبی جباری، حسین کعبی، جلال حسینی، ایمان مبعلی، جواد كاظمیان، محمد نصرتی، محرم نوید‌كیا، آرش برهانی، سیاوش اکبرپور و امیرحسین صادقی.
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
