پایگاه خبری فوتبالی- استقلال و فرهاد مجیدی برای دومین سال پیاپی، جام حذفی را در گام آخر واگذار کردند و ناکام ماندند. این باخت در ضربات پنالتی البته می‌توانست در همان 90 دقیقه رقم بخورد چراکه فولاد با وجود مالکیت توپ و تعداد پاس‌های کمتر، اصول بازی بهتری را به نمایش گذاشت و بخصوص در یک سوم هجومی، درخشان‌تر و برتر از استقلال بود. یاد موقعیت های احمدزاده در نیمه دوم بیفتید. ضربات سری که می توانست به گل تبدیل شود اما با خوش شانسی استقلال توپها به بیرون می رفت. در کل استقلال درست مثل بازی با گل‌گهر، سردرگم و بدون برنامه خاصی خصوصا در هجوم و حمله نشان داد. دلایل زیادی هم برای این طرز بازی کردن وجود دارد.
یکی از اصلی ترین دلایل این نمایش استقلال را باید در نوع بازی فرشید اسماعیلی جستجو کرد که اصلی‌ترین مهره هجوم و حمله تیم مجیدی است. البته قصد بر این نیست همه تقصیرات بر گردن او بیفتد اما در کل اشتباهات اسماعیلی سرنوشت استقلال را عوض کرده است.
مهمترین ضعف شماره 8، تلورانس بسیار بالای بازی‌اش در طول یک فصل است. اسماعیلی این فصل، نمایشی فوق‌العاده در لیگ قهرمانان، بازی با ذوب‌آهن در جام حذفی و 3، 4 بازی لیگ داشت ولی در تقریبا 75 درصد بازی‌های دیگر، یا به دلایل مختلف (تنبیه انضباطی، مصدومیت، مشکلات مالی و ...) غایب بود و یا نمایشی پایین‌تر از حد استاندارد داشت. اینکه استقلال در فینال جام حذفی بیشتر روی پاس‌های قطری از راست به چپ یا بازی مستقیم برای مهاجمان تمرکز داشت یعنی خط هافبک فاقد بازیکنی است که بتواند توپ را بگیرد و جلو برود یعنی درست آنچه اسماعیلی باید انجام می‌داد و نداد. مهدی قایدی هم دیشب اصلا خوب تغذیه نشد و به جز یکی دو موقعیت که آن هم به خاطر اشتباه دروازه بان فولاد اتفاق افتاد نه قایدی و نه استقلال روی دروازه استقلال خطری نیافریدند.
در کل نوع و ژن بازی اسماعیلی همین است. او نمی‌تواند یک نمایش استاندارد در طول یک فصل داشته باشد و همیشه یا صفر است و یا صد. به جای اینکه روی یک خط 60 یا 70 حرکت کند اما بالا و پایین‌هایش بیشتر در یادها مانده است.
اسماعیلی هر سال که از حضورش در استقلال می‌گذرد، بیشتر از قبل روی به انجام حرکات نمایشی و فوتسالی می‌آورد و در این دو دوره اخیر تبدیل به بازیکنی شده که محال است بعد از گرفتن توپ، با آن یک دور کامل نچرخد و سپس آماده پاس دادن شود. مکث‌ها و سکته‌های طولانی او و برخی اوقات لو رفتن توپها، روند ضدحمله‌های استقلال را دچار سکته می‌‌کند ولی همه مربیان استقلال مجبور بودند به او بازی بدهند چون با بقیه هافبک‌های این تیم (ریگی، مهدی پور، شجاعیان، مهری، رضاوند) فرق داشت.
نمایش اسماعیلی در فینال جام حذفی بدون زوم شدن روی ضربه پنالتی‌ای که زد، یک افسوس کامل بود. او در قیاس با هافبک دیگر تیمش یعنی رضاوند که 2 پاس طولی عالی به قایدی داد هم در حد پایین‌تری بود. یکی از مهمترین صحنه‌های بازی استقلال در نیمه دوم رقم خورد. جاییکه در یک سوم دفاعی فولاد، مالکیت توپ عوض و به تصاحب استقلال درآمد. در این صحنه، استقلال با 4 بازیکن (قایدی، مطهری، اسماعیلی و مرادی) رو به دروازه فولادی بود که تنها کولیبالی، شاه عباسی و مرادیان را در جلوی این 4 نفر داشت و فضایی عجیب بین خط دفاعی و دو هافبک دفاعی‌اش افتاده بود.
پاس مرادی به اسماعیلی رسید؛ درست در همین لحظه، مطهری به سمت راست شیفت کرد و قایدی از مرکز جلو رفت. اسماعیلی به راحتی می‌توانست توپ را به مطهری بدهد ولی چه تصمیمی گرفت؟ توپ را کنترل کرد، یک دور با آن چرخید و سپس با یک ژست طبق معمول نمایشی، سعی کرد با یک پاس چیپ موقعیت را به مرادی تحویل دهد که اولا دورتر از قایدی و مطهری به دروازه بود و ثانیا تنها بازیکنی بود که در صورت رسیدن پاس، مامور مهاری روبرویش داشت. با همین اهمال اسماعیلی، موقعیت و مالکیت از دست رفت.
به این صحنه باید حدود یک سوم بازی را هم اضافه کرد که اثری از اسماعیلی در زمین نبود درحالیکه او بایستی مرد ریتم دهنده و بازوی اتصال بین ریگی و رضاوند با خاقانی (مطهری) و قایدی باشد. یعنی عقب و جلوی زمین استقلال را به هم برساند.
مقصد اسماعیلی در فصل بعد، هر تیمی باشد و یا حتی اگر در همین استقلال بماند، هواداران و کادر فنی با بازیکنی روبرو هستند که نمی‌تواند نمایشی استاندارد در طول یک فصل داشته باشد بلکه بازیکنی است در بهترین حالت با 7 یا 8 بازی عالی و نزول کامل در بقیه فصل که یا در حال استراحت بیرون زمین است یا در حال چرخیدن با توپ درون زمین.
درباره پنالتی هم اگر بخواهیم چیزی بنویسیم به همین بالا و پایین اشاره می‌کنیم. او یک پنالتی را در دربی نوروز ۹۸ خراب کرد و دیشب هم درست مثل همان روز پنالتی را به بیرون زد. به هر دو صحنه نگاه کنید متوجه می شوید که درست عین هم هستند. اسماعیلی شانس آورد در ضربات پنالتی دربی، پنالتی اش گل شد.
چینش پنالتی زنندگان هم عجیب بود. اینکه چرا داریوش شجاعیان پشت پنالتی چهارم رفت و یا همین فرشید اسماعیلی پنالتی زن دوم استقلال شد هم از مسایلی است که کادر فنی استقلال باید درباره‌اش توضیح بدهد.
یادداشت از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی عکس از خبرگزاری ایمنا
استقلال 
