خبرگزاری فوتبالی- استقلالی جماعت امسال حس عجیبی دارد. دیگر دلش قرص نیست. بحث استرا و مجیدی و تاکتیک را کنار بگذارید. صحبت از آن قفس توری است که همیشه نقطه قوتی بود در تاریخ فوتبال ایران. دروازه‌بان بود که از استقلال می‌رویید و خیال میلیون‌ها نفر را در استقلال و حتی تیم ملی راحت می‌کرد. چشمه‌ای که انگار خشکیده. به باتلاقی تبدیل شده که تمام زحمات را می‌بلعد. زحمات همه را. به دیگر پست ها هم نگاه کنید کمابیش همین است. بازیکنان استقلال در این چهارماه انگار روحشان جای دیگری تمرین می کرده، قرنطینه های خانگی همه را به شکل دیگری درآورده، می گویند دنیا بعد از کرونا عوض می شود، اما حالا وسط کرونا، استقلالی ها همه عوض شده اند!
حس خوبی است بازیکنانی که از بچگی طرفدار یک تیم بودند رشد کنند و در تیم اصلی اصالت را به جریان بیندازند اما از«از بچگی استقلالی بودن»، بلای جان آبی‌ها شده است. از یعقوب کریمی و امین حاج محمدی گرفته تا سنگربان این روزها که انگار دیگر سیر شده است. عطش ندارد و با اولین تشبیه به عقاب، بالهایش را بست و سند شش دانگ دروازه را تقدیم کرد به مهاجمان حریف. تقدیم به شما. من وقتم را در استوری می‌گذرانم! دروازه بان بی رقیب در تیم‌های بزرگ، دچار افول می شود. این یک اصل است. همین حالا در پرسپولیس، رادو رقیب خوبی برای بیرانوند است و بیرانوند خوب می داند که اگر خوب نباشد، ممکن است روی نیمکت بنشیند. اتفاقی که چند باری هم افتاده است.
کلاس کاری، تلاش برای حفظ وجهه تیم و شخصیت آن و البته عملکرد فنی خوب از دروازه استقلال رخت بسته و به خطوط دیگر سرایت کرده است. روزی لگدزنی پس از کارت قرمز و از دست دادن دربی را شاهد بودیم و روزی شاخ به شاخ شدن مجازی با رقیب سابق. حالا هواداران دلتنگ رقیب هم شده اند. خیلی هایشان می گویند برگرد اشتباه کردیم. برگرد!
استقلال کوه درد است و بعضی‌ها قوز بالای قوز. همان جایگاههای که باید ضجه می‌زدند تا به آن برسند و حالا شیون و فغان از دهان هواداران است که خارج می‌شود. هواداران استقلال می گویند خودمان کردیم که لعنت بر خودمان باد! بازیکنان استقلال چه کار کرده‌اند که هواداران دلسرد شده اند؟ چه بر سر استقلال آورده اند؟ همه بازیکنان استقلال انگار عقاب هایی بی بال و پر شده اند.
یادداشت از علی رضایی/ پایگاه خبری فوتبالی
7413
استقلال 
