پایگاه خبری فوتبالی- این در فرهنگ بسیاری از مربیان خارجی است که بازیکنان را خودشان ترانسفر کنند و درصد بگیرند. کاری که شفر می‌خواست با اللهیار صیادمنش انجام بدهد و نتوانست.
یه گزارش فوتبالی و به نقل از خبرورزشی، اتفاقاً از همان جا هم اختلافات او با باشگاه استقلال کلید خورد. او قبلاً بازیکنی بی‌کیفیت را به استقلال آورده بود به نام یازالده گومز و برایش ۶۷۵ هزار دلار (برای ۱۸ ماه) دستمزد تعیین کرده بود. آن اوایل شفر حسابی نان آلمانی بودنش را خورد و از این کار‌ها کرد، اما کم‌کم دستش رو شد و در نهایت با اینکه گفت صیادمنش در حد بایرن‌مونیخ است، نتوانست خودش او را ترانسفر کند.
سؤال مهم اینجاست که واقعاً چه کسی در باشگاه استقلال روی فعالیت‌های اینچنینی شفر و پسرش نظارت می‌کرد؟ نقش وزارت ورزش به عنوان متولی استقلال چه بود؟ چون آقایان مدیر نمی‌خواهند از جیب خودشان پول بدهند باید هر اتفاقی در باشگاه‌ها بیفتد و هر بازیکن بنجلی به ایران بیاید؟
در خبر‌های امروز می‌خوانید که یک بازیکن پرسپولیس عکسی از مالک باشگاه تراکتور در حال مذاکره با خودش را نشان داده و با همین ترفند ۲ برابر پارسال از باشگاه پرسپولیس پول گرفته است! این قبیل مسائل قبل از اینکه زرنگی یک بازیکن یا یک دلال را نشان بدهد، ضعف مدیران ما را نشان می‌دهد که به راحتی آب خوردن فریب یک عکس را می‌خورند و اسیر بازارگرمی‌های رایج می‌شوند؛
در حالی که مدیرعامل وقت پرسپولیس با یک تماس ساده می‌توانست از همه چیز با خبر شود تا قرارداد بازیکنی که ۱/۸ میلیارد بود ناگهان ۴ میلیارد (با آپشن‌ها!) نشود. مسئله اینجاست که جناب مدیر نه آن ۱/۸ میلیارد را از جیب خودش می‌داد و نه آن ۴ میلیارد را در نتیجه برای رضایت کانال‌های هواداری از کیسه خلیفه بخشید تا یک بازیکن کاملاً معمولی ۴ میلیارد قیمت پیدا کند و بدهی ۱۰۰ میلیاردی باشگاهش به ۱۰۴ میلیارد برسد. موردی که در استقلال هم به وفور یافت می‌شود.
1984
استقلال 
