رنسانس تهاجمی تیم ملی با ویلموتس!

وب سایت رسمی فوتبالی- تا به حال نشده بود یک چهل و پنج دقیقه این قدر ذوق زده مان بکند. آن هم یک بازی دوستانه نه یک بازی ملی درست و حسابی! حقیقت این است نه می خواهیم کار فنی قبلی کی روش را بی ارزش کنیم و نه این دو سه هفته ای که ویلموتس آمده را خیلی تاثیرگذار بدانیم!
به گزارش فوتبالی، در درجه اول باید از هواداران کره ای تشکر کنیم که ورزشگاه جام جهانی سئول را مانند جام جهانی 2002 پُر کردند و با هر نیمچه موقعیت خطرناکی از روی صندلی های ورزشگاه کَنده می شدند و با بالاترین تُنِ صدا فریاد می زدند. 22 فوتبالیست داخل زمین آرزوی همیشگی شان است که در چنین جوی فوتبال بازی کنند.
دومین نکته این بازی به اهمیت آن بر می گردد؛ با اینکه عنوان بازی دوستانه است اما جنب و جوش بازیکنان و چهره برافروخته مربیان در کنار زمین هیچ نشانی از یک بازی دوستانه نداشت. حتما شما هم صحنه تهییج تماشاگران توسط کاپیتان کره ایها را دیدید که با حرکات دست می خواست با تشویقِ بیشتر خود یار دوازدهم تیمشان باشند.
اما به سراغ صحنه های حساس و خطرناک برویم؛ با اینکه سهم کره ایها در این آیتم از تیم ملی بیشتر بود اما جریان بازی و کنترل آن توسط سفیدپوشان ایران اقتدار و نمایش زیباتری داشت.
کره ایها یک بار به تیر زدند و یکی دو بار هم بیرانوند را حسابی به زحمت انداختند اما در سوی مقابل بازی تکضرب و هدفمند عناصر تهاجمی تیم ملی در پُشت باکس کره ایها آن چیزی نبود که پائولو بنتو فکرش را می کرد!
به نظر می رسد پس از «عصر دفاعِ صرف» با کارلوس کی روش حالا رنسانس تهاجمی تیم ملی با ویلموتس آغاز شده و هواداران فوتبال ایران می توانند پس از 8 سال فوتبال ناب و تهاجمی یوزها را به تماشا بنشینند.
امیدوارم این 45 دقیقه تازه شروع این داستان جذاب باشد!

پویان صفربگلو