وبسایت رسمی فوتبالی - بعد از مدت‌ها دو بازیکن، زوجی را در خط حمله تیم ملی فوتبال ایران شکل داده‌اند که با همکاری خود، خط دفاع هر تیمی را در جام ملت‌ها آزار می‌دهند.
به گزارش فوتبالی و به نقل از ایسنا، در تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا معمولاً زوج‌هایی وجود داشته‌اند که با درخشش خود سهم بزرگی در موفقیت تیم ملی داشته‌اند. در جام ملت‌های ۱۹۷۲ حسین کلانی با ۵ و علی جباری با ۴ گل زمینه دومین قهرمانی تیم ملی را فراهم کردند.
۴ سال بعد نیز ناصر نورایی و غلامحسین مظلومی هر کدام با زدن سه گل هم به صورت مشترک آقای گل شدند و هم تأثیر زیادی در سومین قهرمانی ایران در جام ملت‌ها داشتند. همچنین در سال ۸۰ نیز که ایران موفق شد به مقام سوم برسد، بهتاش فریبا با ۷ گل زده و حسین فرکی با ۳ گل درخشش زیادی در آن بازی‌ها داشتند.
یکی از معروف‌ترین زوج‌های تیم ملی‌ترکیب دایی و عزیزی در جام ملت‌های ۱۹۹۶ بود. دایی ۸ گل به ثمر رساند و عزیزی دو گل. عزیزی و دایی همچنین در طول مسابقات با هم همکاری خوبی داشتند و عزیزی موقعیت‌های زیادی برای دایی فراهم می‌کرد. آن مسابقات هم با مقام سوم ایران به پایان رسید.
در سال ۲۰۰۴ نیز که ایران باز هم مدال برنز مسابقات را به دست آورد دو بازیکن ایران یعنی علی کریمی و مهدی مهدوی‌کیا با همکاری خوب خود درون زمین راه رسیدن ایران به مراحل بالایی مسابقات را هموار کردند.
در این چند سال بنا به دلایل مختلف، تیم ملی نه در جام ملت‌ها موفق بوده نه زوجی در تیم وجود داشته که بخواهند با درخشش خود ایران را به سکو برسانند اما در این دوره یعنی سال ۲۰۱۹ زوجی در تیم ملی وجود دارد که یادآور زوج‌های قدیمی تیم ملی هستند. زوج آزمون - طارمی شاید در جام جهانی به دلیل نوع بازی ایران، عملکرد دلخواه هواداران فوتبال را نداشت اما در جام ملت‌ها و با بازی تهاجمی تیم ملی، تقریباً مدافعی نبوده که از همکاری آن‌ها اشتباه نکرده باشد. آزمون ۴ گل زده و یک پاس گل داده است. این آمار برای طارمی ۳ گل زده و دو پاس گل است. علاوه بر این آن‌ها با بازی پر فشار خود در یک سوم دفاعی حریف، مدافعان را وادار به بازی پر ریسک و اشتباه می‌کنند که همین مساله خط حمله ایران را به خطرناک‌ترین خط حمله رقابت‌ها تبدیل کرده است.
البته موفقیت یک تیم به همکاری میان تمام بازیکنان و کادر فنی بستگی دارد و نمی‌توان گفت اگر زوج‌های تهاجمی در تیم نبودند تیم ملی به هیچ مقامی دست پیدا نمی‌کرد.
1984
