گزارش ویژه/ چرا شفر هنوز نتوانسته برانکوی استقلال باشد؟

وب سایت رسمی فوتبالی- سطح کیفی بازی های استقلال در فصل پیش این امید را بوجود آورده بود که استقلال با وینفرد شفر فصلی رویایی را در لیگ هجدهم خواهد داشت. اما اوضاع آنچنان که انتظار می رفت برای شفر و استقلال پیش نرفته و این تیم با از دست دادن لیگ قهرمانان، در لیگ برتر هم در جایگاه ششم جا خوش کرده است.

به گزارش فوتبالی پس از پیروزی استقلال در دربی برگشت لیگ هفدهم که در پی یک بازی زیبا از سوی آبی ها به خصوص در نیمه اول بدست آمد، بسیاری بر آغاز امپراتوری شفر در لیگ ایران تاکید کردند و رقیب اصلی برانکو در لیگ ایران را پیرمرد آلمانی دانستند. محرومیت پرسپولیس از نقل و انتقالات و از آن طرف تیم هماهنگی که شفر در انتهای فصل تحویل داد باعث شده بود تا شانس استقلال و شفر هم در لیگ قهرمانان و هم در لیگ برتر بیش از پرسپولیس و برانکو تصور شود. در مورد اینکه چرا شفر نتوانسته این انتظارات را برآورده کند بحث های زیادی در رسانه ها و در بین هواداران استقلال شده و مهمترین دلیل این موضوع نیز به تغییرات زیاد در ترکیب بازیکنان استقلال ربط داده شده است. اما در روزهای اخیر ایراداتی نیز به نبود دستیار مناسب در کنار شفر وارد شده است.

برانکو در اواخر لیگ چهاردهم هدایت پرسپولیس را با مجموعه ای از بازیکنان نه چندان با کیفیت به دست گرفت و در انتهای فصل با اضافه کردن چند مهره نه چندان نامدار اما با کیفیت تیمش را برای لیگ پانزدهم بست. نیم فصل دوم پرسپولیس در لیگ پانزدهم شباهت زیادی به نیم فصل دوم استقلال در لیگ هفدهم داشت. استقلال با شفر به چنان کیفیتی از لحاظ فنی رسیده بود که از این نظر حتی بالاتر از پرسپولیس صدرنشین قرار می گرفت. اوج برتری تاکتیکی استقلال نسبت به پرسپولیس در نیمه اول دربی فصل پیش مشخص شد که در آن استقلال با تک گل وریا غفوری پرسپولیس را شکست داد. استقلال با این کیفیت نتوانست همانند پرسپولیس در لیگ پانزدهم لیگ را فتح کند اما خود را به عنوان مدعی اصلی لیگ هجدهم مطرح کرد.

بدشانسی بزرگ شفر اما، جام جهانی بود. جام جهانی باعث شد تا استقلال دو مهره کلیدی ایرانی تیم خود را به دلیل بازی های خوب در این جام از دست بدهد. تا اینجای لیگ مشخص شده که مجید حسینی و امید ابراهیمی چه مهره های تاثیرگذاری در ترکیب استقلال بوده اند. چه بسا اگر بین لیگ فصل قبل و لیگ امسال، جام جهانی وجود نداشت استقلال قادر به حفظ این دو مهره کلیدی خود می شد. از دست دادن نورافکن، جپاروف و تیام و همچنین مصدومیت شجاعیان نیز قوز بالا قوز شد تا استقلال فصل را با تیمی جدید آغاز کند. اتفاقی که در سال های حضور برانکو در پرسپولیس به این شدت برای این مربی رخ نداده و او توانسته شاکله اصلی تیمش را در ابتدای هر فصل حفظ کند.

اما  تغییرات زیاد در ترکیب بازیکنان تا کجای کار و تا چه زمانی می تواند بهانه و یا توجیهی برای نتایج نه چندان دلچسب شفر با استقلال باشد؟ آیا شفر توانایی این را ندارد که بتواند با ترکیب بازیکنان فعلی، به فوتبالی هم سطح با فوتبال فصل پیش تیمش برسد؟ آیا باید پذیرفت که آنچه باعث افت فاحش فنی بازی های استقلال شده تنها از دست دادن چند بازیکن کلیدی بوده است؟ شاید بتوان گفت در وجود شفر آن انگیزه و تلاشی که فصل پیش به خرج داده وجود ندارد و اینکه مسائل حاشیه ای تیم او بر عملکرد فنی تاثیر گذاشته است. مشخص نیست که آیا شفر که تمرینات پیش فصل استقلال را دیرتر از رقیب آغاز کرد، آیا شور و انگیزه فصل قبل را دارد یا نه. آیا می توان گفت اویی که فصل قبل در بدو ورودش به استقلال گره های تاکتیکی ساده در بازی شاگردانش را کشف و با صبری مثال زدنی آن را حل کرد، امسال تیمش را با اشتباهات تکراری رها کرده است؟ شفری که قبلا توانایی اش را در ارتقای سطح فنی بازیکنانی نظیر وریا غفوری، فرشید باقری و داریوش شجاعیان نشان داده می تواند این کار را با بازیکنان فعلی و مستعدش انجام دهد، اما اینکه چرا این اتفاق در مورد بازیکنان فعلی رخ نداده سوالی است که ذهن هواداران استقلال را به خود معطوف کرده و باعث شده تا آنها به دلایلی همچون نداشتن دستیاری همچون ساناک در کادر فنی استقلال روی بیاورند. نظیر همین استدلال را هواداران پرسپولیس در توجیه افت مشهود پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ قبل داشتند و آن را به رفتن چوک و آمدن زلاتکو برادر سرمربی پرسپولیس ربط دادند. اما برانکو در این فصل و با اتکا به بازی های خوب تیمش در آسیا خط بطلانی بر این فرضیه کشید.

آنچه باعث شده تا هنوز شفر نتوانسته باشد همچون برانکو برای پرسپولیس باشد، شاید در همان جدیتی و تلاش و انگیزه ای باشد که برانکو از خود نشان داده اما شفر به اندازه کافی از آن برخوردار نیست. شفر زمان زیادی را در رثای بازیکنان خروجی اش از تیم صرف کرده و هنوز با رفتن آنها کنار نیامده در حالی که برانکو نشان داده راحت تر می تواند خروج بازیکنان کلیدی تیمش را تاب بیاورد.البته این موضوع ریشه در سبک مربیگری این دو مربی باتجربه هم دارد. شفر عادت به استفاده از تاکتیک های متنوع تر و تغییرات زیادتر نسبت به برانکو در تیمش دارد و بیشتر تاکتیک های تیمش را بر اساس توانایی های بازیکنانش تنظیم می کند. اما برانکو بازیکنانش را در قالب تاکتیک مورد علاقه اش می گنجاند. برانکو عادت دارد بازیکنانش را با تمرین و تکرار زیاد به نقش های تاکتیکی مدنظرش برساند اما شفر انعطاف بیشتری در این مورد به خرج می دهد و بیشتر به دنبال هماهنگ کردن تاکتیکی تیمش بر اساس توانایی های بازیکنانش است، طوری که می توان گفت تیم شفر بیش از تیم برانکو بازیکن محور است. برای همین هم استقلال بیش از پرسپولیس از نبود بازیکنان کلیدی اش ضربه خورده است. با این شرایط پیرمرد آلمانی چاره ای ندارد جز اینکه تاکتیک مناسب با توانایی های بازیکنان فعلی اش را پیدا کند. اگر او همچون فصل قبل موفق به این کار شود، می توان باز هم منتظر یک استقلال هجومی و مدعی در ادامه لیگ بود.

گزارش از: حجت شفیعی

2526