وب سایت فوتبالی- صبحهاي شنبه به عشق خواندن دنياي ورزش و كيهان ورزشي از خواب بيدار مي شدیم، به عشق خريدن دو مجله اي كه تمام سهم نسل ما از روزهاي دهه شصت بود.
به گزارش فوتبالی، آن زمان، هنوز جمله شنبه ها خر است مد نشده بود، شنبه بهترين روز هفته براي نسلي بود كه با بوي دنياي ورزش و كيهان ورزش حالی به حالی می شد. با اينكه كيهان ورزشي قديمي تر بود اما براي نسل ما دنياي ورزش چيز ديگري بود، رنگ ديگري داشت، دلمان ذوق ذوق مي زد براي ورق زدن كاغذهاي روغني اش. بعد از جويدن تيترهاي روي جلد يك راست مي رفتیم سراغ پوستر وسط. واي كه چه كيفي داشت و چه لذتي، خواندن مطالب محمدرزمجو و تيم حرفه اي دنياي ورزش.خواندن گزارش بازيها، تحليلها و عكسهاي اختصاصي آن حسابي كيفمان را كوك مي كرد.
سال ٧٣ وقتي به دليل گراني كاغذ دنياي ورزش در قطعي كوچكتر به دست ما مي رسيد دنياي نوجواني ما هم كوچكتر مي شد ولي اين داستان فقط يك سال به طول كشيد.در اواخر دهه هفتاد با تعدد مطبوعات ورزشي و به ميدان آمدن روزنامه ها دنياي ورزش انگار تازگي اش را براي ما از دست داد. با قيچي می افتادیم به جان كاغذهاي دنياي ورزش ، عكسهايش را يكي يكي بريدیم و در دهها دفتر دانه دتنه چسباندیم .خاطرات دنياي ورزش به لاي دفترها رفت و باقي مانده كاغذهاي آن سهم نان خشكي محل شد.
دهه هشتاد ديگر دنياي ورزش برايم معنا نداشت، روزنامه هاي ورزشي جاي آن را گرفته بودند.در اين سالها كه ديگر روزنامه هم نمي خوانيم ، سايتها و شبکه های اجتماعی به شما اجازه خواندن روزنامه و مجله نمي دهند. مرگ تدريجي مطبوعات ورزشي را دراين سالها به چشم ديده ايم، ديگر كمتر كسي روزنامه و مجله مي خواند، آنها به خاطرات پيوستند، شايد به دليل پيشرفت تكنولوژي و شايد به دليل بي وفايي ما .اما بايد اعتراف كنیم هيچ چيزي جاي آن روزها را برايمان پر نمي كند، لذت خواندن و ورق زدن كاغذ روغني دنياي ورزش هیچ وقت تکرار نمی شود.
بدرود مجله محبوب ما، خداحافظ خاطرات بچگي و نوجواني!
یادداشت از پیمان خنافری/ سایت فوتبالی
