به گزارش "ورزش سه"، با اعلام لیست نهایی تیم ملی از سوی کارلوس کی‌روش، این بار برخلاف دوره پیش جام جهانی سرمربی تیم ملی در معرض انتقادات فنی و غیر فنی بسیاری قرار گرفته و انتخاب های لیست 23+1 نفره از سوی او و خط کشیدن روی نام هایی چون وریا غفوری، جلال حسینی و کاوه رضایی انتقادات بسیاری را به دنبال داشته است. حال فارغ از تمامی حرف و حدیث های بیست و چهار ساعت گذشته به بررسی نفر به نفر و خط به خط افراد انتخابی از زاویه دید کی روش می پردازیم.
مهمترین نکته سیستم کی‌روش؛ انتقال سریع از دفاع به حمله
نکته نخست در این بررسی، پرداختن به ویژگی های ترکیبی است که کی‌روش بصورت پایه ای قصد استفاده از آن را دارد یعنی 4-3-3 ، ترکیبی با چهار مدافع و یک هافبک دفاعی و دو پیستون چپ و راست و در جلوی آنها دو وینگر کناری و یک مهاجم نوک. ترکیبی با یک هافبک دفاعی صرفا تخریبگر. سیستمی که اصول اساسی آن انتقال سریع از دفاع به حمله و استفاده از بازیکنانی سرعتی در جناحین با قابلیت حمل توپ بالا و همچنین پرسینگ در زمین حریف با تعداد نفرات بالاست.
همچنین دیگر مزیت این سیستم قابلیت تبدیل به 4-1-4-1 و پرس 6 ثانیه ای با تعداد نفرات بالا در برابر تیمهایی مثل اسپانیاست که شیوه بازی مالکانه را اجرا میکنند درست شبیه به آنچه مورینیو با منچستریونایتد دربرابر سیتی گواردیولا با قرار دادن یک بلوک چهار نفره متشکل از پوگبا و هررا و الکسیس و لینگارد و در پشت سر آنها با قرار دادن ماتیچ به عنوان هافبک دفاعی صرف و در راس خط حمله با گماردن لوکاکو به عنوان مهاجم نوک این سیستم را به بهترین شکل ممکن به اجرا درآورد و توانست سه بار دروازه سیتی را باز کند. سیستمی که اگر دقیق و صحیح اجرا شود در صورت بازپس گیری توپ در هنگام پرس از جلو میتوان به سرعت تیم مقابل راتنبیه کرد.
از دیگر مزایای این سیستم منعطف ایجاد لایه های پر تعداد دفاعی یا همان دفاع اتوبوسی در فاز دفاعی با تبدیل شدن به 4-5-1 می باشد. در واقع کی روش بر اساس ایده های تاکتیکی مدنظر خود بازیکنانی را انتخاب کرده که بیشترین تطبیق پذیری ممکن را با این شیوه بازی داشته باشند و در این میان بازیکنانی با قابلیت بازی در چند پست که توانایی زوج سازی و همچنین هوش بالا جهت بازی خوانی و استقرار صحیح و پوشش مناسب نقاط مختلف زمین را دارند نسبت به بازیکنانی که فقط در یک پست توانایی بازی را دارند در اولویت اند. حال با بررسی خط به خط و نفر به نفر افراد دعوت شده به علت انتخاب 23+1 نفر نهایی و خط خوردن بازیکنان شاخصی چون غفوری، جلال حسینی و کاوه رضایی خواهیم پرداخت:
خط دفاعی
در نگاه اول با توجه به هفت بازیکن دعوت شده می توان فهمید که میلاد محمدی در سمت چپ دفاع با توجه به قدرت، سرعت و آمادگی لازم و پورعلی گنجی با توجه به نیروی جوانی و در عین حال بهره مندی از تجربه کافی به عنوان یکی از دو مدافع میانی که تبحر خاصی در سرزنی و دفع توپ های مستقیم و نبردهای هوایی دارد مهره های ثابت خط دفاعی تیم ملی هستند. در واقع در کی روش در پست دفاع میانی از بین پورعلی گنجی و جلال حسینی که دو مدافع با خواص مشابه هستند پور علی گنجی جوان را برگزیده و جلال حسینی را کنار گذاشته است.
در این بین کی‌روش در دفاع راست با توجه به اعتقاد خاصی که به رامین رضائیان دارد سخت ترین و در عین حال چالشی ترین تصمیم ممکن را با خط زدن وریا غفوری گرفته است مدافع راستی که به اذعان کارشناسان آماده ترین مدافع راست ایران در یکسال گذشته بوده ولی با توجه به محدودیت لیستی، از میان غفوری و رضاییان، کی‌روش قطعا یک نفر را بیشتر نمی توانسته انتخاب کند که با توجه به سلیقه شخصی کی‌روش، رضائیان در این پست انتخاب اول سرمربی تیم ملی بوده است و سرمربی تیم ملی بین غفوری و رضائیان احتمالا در یکی از سخت ترین تصمیمات قلم قرمز روی نام غفوری کشیده است.
جای خالی بعدی در خط دفاعی انتخاب مدافع وسطی است که مکمل پورعلی گنجی باشد کسی که هم سرعت بالایی داشته باشد، هم توانایی پوشش فضاهای خالی و هم قابلیت بازی سازی از دفاع را، که کی‌روش با انتخاب مجید حسینی در صورت استفاده احتمالی، در خط دفاعی سورپرایز ویژه ای در جام جهانی خواهد داشت، از طرف دیگر با انتخاب منتظری در بین مدافعان هم آلترناتیوی مناسب بعنوان جایگزین احتمالی در سمت راست خط دفاعی برای رضاییان در دست خواهد داشت و هم در دفاع وسط جایگزینی مناسب برای مجید حسینی.
در این بین کی‌روش با انتخاب خانزاده بعنوان مدافعی که در اکثر نقاط خط دفاع توانایی ایفای نقش دارد خیال خود را بابت هر گونه مصدومیت، محرومیت و اتفاقات محتمل آسوده کرده است. در انتها تنها خلائی که در بین بازیکنان انتخابی در خط دفاع به چشم میخورد عدم انتخاب جایگزینی برای میلاد محمدی در سمت چپ است که به نظر می رسد کی‌روش احتمالا با توجه به اینکه حاج صفی سابقه بازی در این پست در تیم باشگاهی اش را دارد روی او هم در این پست حساب کرده تا در صورت لزوم جایگزین مناسبی برای محمدی باشد.
با این وجود هر چند که در لیست اعلامی قلی زاده مدافع معرفی شده اما قطعا کی‌روش توانایی های هجومی او در پست دفاع چپ یا پیستون چپ حساب ویژه ای باز کرده است. بنابراین کی‌روش خط دفاع را با شش مدافع تخصصی (در صورت عدم استفاده از حاج صفی و قلی زاده در دفاع) بسته است، با این ویژگی که برای هر چهار پست خط دفاعی می تواند به طور همزمان یک بازیکن ثابت و یک الترناتیو داشته باشد.
خط میانی
در ترکیب 4-3-3 مدرن مورد استفاده توسط کی‌روش تک هافبک دفاعی و دو پیستون چپ و راست نقش اساسی در بالانسینگ و ایجاد تعادل در همه خطوط را ایفا می کنند. هافبک دفاعی مورد استفاده در این پست می‌بایست دارای قدرت تخریب بالا و قطع توپ های ارسالی بلند حریف در میانه میدان و تصاحب توپ های مرده را داشته باشد و پیستون های چپ و راست سرعتی بوده و علاوه بر قابلیت حمل توپ و بازی سازی و همچنین ارسال پاس های بلند و کوتاه توانایی پوشش فضاهای میانه ی میدان را هم داشته باشد. در این بین هم جایگاه عزت اللهی بعنوان هافبک دفاعی تضمین شده است، پستی که در بازی اول احتمالا روزبه چشمی در آن نقطه ایفای نقش خواهد کرد و در پیستون چپ هم حاج صفی جایگاه تثبیت شده ای خواهدداشت.
اما در پیستون راست، مهدی ترابی گزینه محتمل است هرچند که باتوجه به انتخاب انصاری فرد در بین هافبک ها باید ماند و دید که کی روش روی او در این پست نظر دارد یا اینکه مسعود شجاعی هافبک دفاعی راست آلترناتیو تیم ملی و جایگزینی برای ترابی خواهد بود. در انتها نباید فراموش کرد که درمیان انتخاب شدگان و در میان هافبک ها نام امید ابراهیمی هم به چشم می خورد، هافبکی که در صورت لزوم میتواند با توجه شرایط بازی و نیاز به حفظ توپ در میانه میدان به عنوان گزینه ای احتمالی مورد استفاده قرار بگیرد.
خط حمله
در پست وینگر راست قطعا جایگاه جهانبخش تثبیت شده است و دژاگه در صورت آمادگی احتمالا آلترناتیو مناسبی برای جهانبخش در این پست است. همچنین در پیستون چپ کی‌روش به توانایی های طارمی و قدوس و حتی وحید امیری چشم امید دارد.
در انتها در پست مهاجم نوک، سردار آزمون مثل همیشه مهره ثابت ترکیب تیم ملی است، هرچند که در این پست با خط خوردن کاوه رضایی مهاجم آماده این روزهای شارلروا نام قوچان نژاد هم به چشم میخورد.
با تمام این تفاسیر و با درک ویژگی های تاکتیکی ترکیب4-3-3 پایه ای مورد نظر کی‌روش، او بازیکنانی را انتخاب کرده که بیشترین تطابق را درشیفت کردن ها و زوج سازی ها داشته باشند. به طور مثال حاجی صفی به عنوان پیستون چپ با توجه به تجربه بازی در دفاع چپ و پیستون چپ و حتی هافبک دفاعی، هم میتواند در دفاع جای خالی میلاد محمدی در فرارها را پرکند و هم مکمل خوبی در سمت چپ در فاز حمله برای قدوس یا امیری باشد و از طرف دیگر مکمل مناسبی در فاز دفاعی برای عزت اللهی یا چشمی باشد در بازی اول باشد.
از طرف دیگر در بازی اول و در غیاب عزت اللهی، چشمی با توجه به سابقه بازی در دفاع میانی هم به خوبی میتواند فضای خالی جلوی محوطه جریمه را پوشش دهد هم نقش تخریب گری خود در هافبک دفاعی را ایفا کند. نباید فراموش کنیم در 4-3-3 مدرن اصل اساسی برای چینش مهره ها تطابق پذیری انهاست زیرا در این سیستم بازیکنانی که تطابق پذیری بالاتر و سرعت عمل بیشتری به دلیل تغییر فاز از دفاع به حمله و بالعکس یا شیفت کردن ها از 4-3-3 به 4-1-4-1 و بالعکس در هنگام پرس در زمین حریف و همچنین شروع حملات سریع را دارند نقش اساسی ایفا میکنند، علاوه بر آن در فاز دفاعی نیز بازیکنان باید قابلیت شرکت در کارهای دفاعی را داشته باشند و با تغییر حالت از 4-3-3 به 4-5-1 در فاز دفاعی توانایی ایجاد لایه هایی دفاعی پر تعداد را داشته باشند، چیزی مشابه صحنه هایی که در بسیاری از دقایق بازی با ارژانتین در دوره گذشته، تیم ملی به نمایش گذاشت. همانطور که پیداست سرمربی تیم ملی در تمامی پست ها بازیکنانی را انتخاب کرده در هر سه بازی بتوانند ایده های او را به اجرا درآورند، بازیکنانی که هم توانایی اجرای یک 4-3-3 مدرن در بر مراکش را داشته باشند و هم دربرابر اسپانیا و پرتغال به بهترین شکل ممکن توانایی اجرای بازی موش و گربه را داشته باشند.
با تمام این تفاسیر به نظر می رسد مرد کهنه کار پرتغالی بدون توجه به تمام فشارها و انتقادات با گرفتن تصمیماتی سخت بازیکنانی را برگزیده که صرفا توانایی اجرای ایده های تاکتیکی او را داشته باشند، بازیکنانی که شاید محبوب ترین بازیکنان از نظر برخی کارشناسان و هواداران تیم ملی نباشند اما قطعا بهترین هایی هستند که می توانند ایده های تاکتیکی او را به درست ترین شکل ممکن اجرا کنند.
(گزارش از احسان خلیلی)
