تیم فوتبال استقلال امروز با مجید حسینی بازیکن جوان خود پای میز مذاکره نشسته است.
به گزارش "ورزشسه"، حسینی یکی از کشف های امسال منصوریان در استقلال تلقی می شود اگرچه جوان اول آبی ها کسی جز امید نورافکن کاپیتان تیم ملی جوانان نیست.
نکته جالب درباره هر دو این بازیکنان، ظهورشان در باشگاه استقلال و میل به جدایی یا افزایش قرارداد در فصل جاری است، موضوعی که البته کاملا طبیعی است چراکه آنها باتوجه به فرصت محدودی که برای درخشش دارند به دنبال افزایش کیفی سطح زندگی خود هستند. اما سوال اینجاست که چرا باشگاه فرصت افزایش قرارداد یا جدایی را در اختیار ستارگان جوانش قرار می دهد؟
درست است که نورافکن و حسینی هر دو بازیکنان قابل و با ارزشی هستند اما سهم باشگاه استقلال در شهرت و اعتلای آنها کاملا به جای خود محفوظ است و اگر فیفا بندی به نام حق رشد را برای انتقال بازیکنان جوان به قراردادها اضافه کرده است به همین دلیل است. یقینا نه حسینی و نه نورافکن در جایی به غیر از استقلال موفق به چنین درخششی نمی شدند و البته باشگاه های اروپایی در چنین وضعیتی اقدام به عقد قراردادهای طولانی با ستارگان جوان خود می کنند تا در منافع آینده سهیم باشند.
اینکه چرا استقلال در این فصل در شرایطی که میدان را برای نورافکن و حسینی باز کرده، در نیم فصل با آنها قرارداد 5 ساله امضا نکرده جای سوال دارد و نشان دهنده ضعف مدیریت در باشگاهی است که البته به دلیل تغییرات فراوان رژیم فکری ثابت و اصولی ندارد. یقینا اگر در یک کشور صاحب فوتبال، یک باشگاه بزرگ قصد داشت فضا و میدان را به دو جوان خود بدهد، آنها را به نحوی مجبور به عقدقرارداد طولانی می کرد نه مثل امروز استقلال که امروز مجبور است با بازیکنان جوان خود دوباره پای قراردادی بنشیند و البته خواسته های آنها را تامین کند. اگر استقلال در نیم فصل به فکر این تمدید قرارداد بود و اگر بازیکن این خواسته را تمکین نمی کرد با دو بار نیمکت نشینی یا سکونشینی همه چیز تغییر کرده بود. اما حالا و در شرایط نقل و انتقالات که باشگاه های دیگر به دنبال جذب محصولات هم هستند، چگونه می شود بازیکن را بدون تامین خواسته ها پای میز مذاکره کشاند؟
این اتفاق در شرایطی رخ داده که باشگاه پرسپولیس نیز به دلیل جدایی سروش رفیعی مورد انتقاد است، باشگاهی که البته با جوان های خود قرارداد 5 ساله امضا کرده اما در مذاکره با سروش مغلوب این بازیکن شد و به خواسته های او تن داد تا رفیعی از ویترین پرسپولیس به قطر برود بدون آنکه یک سنت به باشگاه سابقش بپردازد ...