سرمربی سابق لیورپول این روزها نیوکاسل را آماده بازگشت به لیگ برتر می‌کند.
به گزارش کاپ، بازگشت رافا بنیتس به لیگ برتر انگلیس و قرار دادن نیوکاسل در صدر لیست کاندیداهای بازگشت به لیگ برتر انگلیس، احساسات دوگانه‌ای را برانگیخته است؛ عده‌ای که از دوران بیشتر موفق او در لیورپول خاطره تلخ بزرگی مجدد قرمزهای آنفیلد را دارند، دوباره بساط ساختن ترول برای این مرد منفور را پهن کرده‌اند و گروهی دیگر ضمن استقبال از بازگشت مردی که بالقوه توانایی جنجال‌سازی را دارد، با دلیل و مدرک از موفقیت او در لباس مربیگری نیوکاسل حرف می‌زنند.
روزهای خوب
اگر فوتبال انگلیس در اواسط دهه 90 را دنبال کرده باشید، متوجه نوعی اتحاد بین لیورپول و نیوکاسل برای درآوردن قهرمانی از چنگ منچستریونایتد می‌شوید. کنی دالگلیش و کوین کیگان، مربیان لیورپولی بودند که با نیوکاسل تا آستانه پایان دادن موقت به اقتدار منچستریونایتد پیش رفتند اما مغلوب عصای جاده بازکن جادویی فرگوسن شد.
عملگرایی دیده نشده
رافائل بنیتس در جریان بازی، مربی بزرگی نیست. او در لحظات کلیدی بازی تصمیمات درستی نمی‌گیرد و کم‌تر دیده شده با یک تعویض معجزه‌آسا، سرنوشت رقابتی را به نفع خود عوض کند؛ هر چند به گفته بازیکنان دوران حضورش در والنسیا و لیورپول در تمرینات تاکتیک‌ها و ایده‌های جدید و کاربردی را در اختیار بازیکنانش قرار می‌دهد. البته انگار رافا در مبارزه جدید خود الزاما نباید نگران هنگ کردن‌هایش در جریان بازی باشد.
زمانی برای تئوری
اگر بحث «مربی بودن در جریان بازی» را به آمار فصل جاری 5 لیگ معتبر اروپا پیوند بزنیم به نتایج جالبی می‌رسیم. در لیگ برتر انگلیس کم‌تر از بوندس‌لیگا، لالیگا و سری A، تعویض در جریان بازی، باعث تغییر نتیجه شده است. آمار نشان می‌هد تنها 37.5 درصد بازی‌های فصل جاری پس از 2 تعویض مربیان تغییر یافته که این آمار در مقایسه با آمار 23.5درصدی لالیگا، 22.5 درصدی سریA و 30.4 درصدی بوندس‌لیگا، نشان می‌دهد حداقل در یک نتیجه‌گیری سطحی، لیگ برتر بیش از سایر همتایانش به مربیان وفادار به تفکراتشان در روزهای تمرین و کم‌تر عملگرا در روز بازی، نیاز دارد. سرمربی سابق تنریف و والنسیا مرد تئورهای درون میدان است و لیگ برتر با آغوش بار چنین مربیانی را در خود می‌پذیرد.
نیوکاسل
بازی با مهره‌ها
ابتدای فصل، نیوکاسل بنیتس امید اول بازگشت به لیگ برتر نبود اما رافا با تدابیرش مسیر را عوض کرد. بازیکنان متوسط و کاملا متوسطی در نیوکاسل حضور دارند که رافائل بنیتس با مدل‌هایی از آن‌ها در سال‌های موفق ابتدای حضورش در لیورپول سرو کار داشت. سرمربی تیم قهرمان فصول 2002-2001 و 2004-2003 لالیگا به طور کلی توانایی تهییج کردن بازیکنانش از ظریق کلام و دادن زدن در رختکن را ندارد اما در عرصه تئوری توانایی بهتر کردن شرایط کیفی بازیکنان متوسط را در خود می‌بیند. کافی است به یاد بیاورد تا قبل از افتضاح بزرگ خود در اینتر در دوران مربیگری در لیورپول، بازیکنان آن زمان متوسطی مانند یوزی بنایون و آربلوآ را تا حد ستارگان ثابت ارتقا بخشید.پس اگر بخشی از توانایی‌های یانمات هلندی را بیدار کند ، می‌تواند در نیوکاسل به نتایج مورد نظر هواداران دست یابد. سیستم نیوکاسل در روزهای مربیگری مک‌لارن، 1-3-2-4 بود؛ سیستمی که بنیتس هم بارها آزموده و به آن علاقه دارد. او نیاز چندانی به تغییر فراوان در تاکتیک و نمای کلی تیمش حس نمی‌کند، با این حال به عادت دیرینه شاید صلاح را در ایجاد تغییرات فراوان ببیند!
