هفته بیستم رقابت های لیگ برتر با درخشش دو تیم پرطرفدار پایتخت به اتمام رسید.
به گزارش کاپ، هفته بیستم رقابت های لیگ برتر فوتبال کشورمان دیروز با انجام حساس ترین بازی فصل به اتمام رسید. پرسپولیس فاتح بازی فصل شد و استقلال در تبریز مقابل ماشین سازی عقده گشایی کرد. ذوب آهن مقابل صبا غافلگیرانه باخت.استقلال خوزستان در دقیقه پایانی پدیده را از پیش رو برداشت. پیکان در یک دوئل تماشایی سپاهان را مغلوب کرد و سایپا با فرکی فولاد را از پیش رو برداشت.
با ترین های این هفته همراه کاپ باشید:
دروازه بان:
حامد لک: به معنای واقعی فوق العاده کار کرده است. دروازه بان نیم فصل اول صبا در سایپا بهترین روزهای فوتبالی اش را پشت سر می گذارد. لک به دور از حاشیه یکی از ارکان موفقیت خودروسازان در این هفته ها بوده است. اگر سیو بی نظیر او در نیمه اول مقابل ساسان انصاری نبود الان مشخص نبود چه اتفاقی می افتاد.
مدافعین:
حنیف عمران زاده: بعد از هفته تلخ در برابر پرسپولیس و آن گل به خودی ناخواسته، حنیف در برابر ذوب آهن یکی از بهترین روزهای خود را پشت سر گذاشت و جلوی حملات بی امان شاگردان مجتبی حسینی را گرفت.
محمد طیبی: کاپیتان استقلال خوزستان در بهترین زمان ممکن به داد تیمش رسید. در دقیقه 92 موفق شد گل پیروزی بخش تیمش را وارد دروازه شهاب گردان کند و حکم پیروزی تیمش را امضا کند.
لئوناردو پادوانی: مدافع برزیلی استقلال در بازی با ماشین سازی در کنار مجید حسینی زوج بسیار مطمئنی را تشکیل داده بودند و اجازه هیچگونه خودنمایی را به مهاجمان حریف نداد. پادوانی به خوبی جای خالی رابسون را پر کرد.
هافبک ها:
مهدی حسینی: به غیر از سوپرگلی که به وارد دروازه محمدرشید مظاهری کرد نمایش فوق العاده ای در میانه میدان داشت. مهدی حسینی نشان داد می تواند در اینده ای نزدیک به یکی از بهترین هافبک های دفاعی فوتبال ایران تبدیل شود.
امید نورافکن: قرار گرفتن نورافکن در ترکیب بهترین ها دیگر به یک اتفاق عادی تبدیل شده است. هافبک دفاعی جوان استقلال در میانه میدان هم جنگندگی داشت و هم خلاقیت. هم در جنگ های تن به تن برنده بود و هم در فاز هجومی یک بازیکن مفید.
رامین رضاییان: دیگر یک بازیکن باید چه کار کند تا در جمع بهترین ها باشد؟ رامین رضاییان یک ستاره به تمام معنا است. او در سمت راست پرسپولیس سلطنت می کند. هم گل می زند. هم پاس می دهد. هم سانتر می کند. هم دفاع می کند. هم ایستگاهی می زند و ...
سروش رفیعی: پرسپولیس 3-0 تراکتورسازی. نتیجه ای که اگر یک نفر نبود شاید اصلا رقم نمی خورد. آن شخص نه مهدی طارمی است نه رامین رضاییان و نه وحید امیری بلکه آن شخص سروش رفیعی است. شاید مهمترین فرق پرسپولیس و تراکتور داشتن یا نداشتن سروش بود. هافبک خلاقی که رد پایش روی هر سه گل دیده می شد و هم اینکه در کارهای دفاعی هر چه داشت می گذاشت تا تیمش به موفقیت برسد.
مهاجمان:
گادوین منشا: بعد از چند هفته دوباره برگشت. آن هم چه برگشتنی و در چه زمان به موقعی. وقتی که پیکان داشت سیر نزولی را طی می کرد به یک باره مهاجم نیجریه ای سوپرمن وار وارد گود شد و کار را درآورد. منشا اثبات کرد بی دلیل به یکی از بهترین بازیکنان لیگ شانزدهم تبدیل نشده است.
مهدی طارمی: این بار راه و روش خود را تغییر داد. به جای اینکه ابتدا چند توپ خراب کند و در نهایت یکی را به گل تبدیل کند اولی را گل کرد و بقیه را تا انتهای بازی خراب کرد. اما اگر آن گل زود هنگام نبود شاید روند بازی به کل عوض می شد. در ضمن طارمی روی گل دوم تیمش هم تاثیر داشت.
علی قربانی: در روزی که کاوه رضایی نبود به خوبی جای این بازیکن را پر کرد و مرد اول خط حمله بود. قربانی هم یک گل زد و هم یک پاس گل داد تا نشان دهد آماده بازی با السد است و نیازمند این است تا از منصوریان به او بیشتر اعتماد شود.
بهترین بازیکن هفته: سروش رفیعی
گل نزد اما کاری کرد که نتوان به غیر از او از بازیکن دیگری برای این عنوان یاد کرد. سروش رفیعی به معنای کلمه یک بازیکن تمام و کمال است. یعنی هر چه را که بخواهید در این بازیکن پیدا می کنید. آیا دادن تقریبا سه پاس گل در مهترین بازی فصل کافی نیست؟
بازیکن ناکام هفته: محسن بنگر
یک شکست خورده تمام عیار. قلعه نویی اینقدر برایش ارزش قائل بود که بازوبند کاپیتانی را در برابر تیم محبوبش به او سپرد اما بنگر نتوانست جواب اعتماد او را به خوبی بدهد. مدافع باتجربه پرشورها بعد از بازی با قلعه نویی درگیری لفظی پیدا کرد تا از حضور در تمریناتش نیز منع شود.
بهترین مربی هفته: برانکو ایوانکوویچ
پروفسوری که برنده بازی فصل شد و تیمش را بیش از پیش به جام شانزدهم نزدیک تر کرد. برانکو، تیکی تاکای ایرانی شده را به خوبی نمایش می دهد و حتی اگر پرسپولیسی نباشید؛ بازهم می خواهید بنشینید و از بازی تیم سرخپوش تهرانی لذت ببرید و به تیم برانکو احسنت بگویید.
مربی ناکام هفته: امیر قلعه نویی
قلعه نویی حدود 8 مهره اصلی اش را نداشت. دستش از خالی هم خالی تر بود. آن هم در برابر پرسپولیس فوق آماده. سه نفر از بازیکنان داخل زمین او هم آماده بازی نبودند اما همه اینها دلیل نمی شود که او را مربی ناکام هفته ننامیم. قلعه نویی بازی را باخت که شاید به قیمت از دست رفتن یک جام باشد.
بدشانس هفته: کمال کامیابی نیا
بازهم دربی را از دست داد. 85 دقیقه تحمل کرد اما به یک باره از کوره در رفت و مظلوم نمایی بعد هم نتوانست دکتر حیدری را راضی کند تا به کمال کارت ندهد. بعد از کارت هم که دیگر او چیزی برای از دست دادن نداشت و اصلا اخراج شد و تاب چند دقیقه پایانی را نداشت.
پدیده هفته: مهدی حسینی
جوان 23 ساله و بومی صبای قم بیراه شماره 6 تیم صمد مرفاوی را از آن خود نکرده است. سوپرگل این بازیکن جوان به ذوب آهن تنها گوشه ای از توانایی اش بود. نام سید مهدی حسینی را به یاد بسپارید.
گل هفته: سید مهدی حسینی
فاصله توپ با دروازه تقریبا سی متر. شماره 6 به یک باره تصمیم می گیرد که شوت بزند. به دروازه بان ملی پوشی که چند بازی است گلی نخورده است اما در برابر این شوت سهمگین راهی به جز تسلیم شدن ندارد. ولو دو برابر از حد مجاز به بدنش کش بدهد. زننده گل مهدی حسینی بود از صبای قم.
بازی هفته: پیکان – سپاهان
پرافت و خیز جذاب. پر از گل و حاشیه و جنجال. مملو از استرس و هیجان. نمایش شاگردان ویسی و جلالی بالاتر از حد انتظار بود. اصولا بازی هایی که یک طرف آن تیم مجید جلالی باشد می تواند نوید دهنده یک جدال جذاب باشد.
بازی کسل کننده هفته: صنعت نفت – نفت
نه موقعیت آنچنانی داشت و نه گل. نه جنجال و حاشیه ویژه ای داشت و نه سرعت آنچنانی. بی تردید بازی صنعت نفت و نفت یکی از کسل کننده ترین بازی های چند هفته اخیر بود.
