وبسایت رسمی برنامه نود - بارسلونا در شرایطی به مصاف رئال مادرید می رود که 6 امتیاز از رقیب پایتخت نشین عقب بوده و بدترین شروع را طی 9 فصل اخیر لالیگا تجربه می کند. به راستی مشکلات اصلی آبی و اناری ها در این فصل چیست؟
به گزارش وبسایت نود، لوئیز انریکه سرمربی بارسلونا به خوبی آگاه است که تیمش باید تحت هر شرایطی از سد رئال مادرید عبور نماید تا قدرت خویش را به رخ حریف کشیده و هواداران کاتالانی را برای فتح یک لالیگای دیگر، همچنان امیدوار نگه دارد. این دو تیم در قرن 21 تبدیل به بزرگ ترین باشگاه های اروپایی شده و تنها تیم هایی هستند که از سال 2004 به بعد توانسته اند به بیش از یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست یابند.
بارسلونا از سال 2008 به بعد وارد تونل افتخارات شد و با 4 قهرمانی در اروپا، دوران شکوهمندی را آغاز کرد که تا امروز نیز ادامه دارد. بلوگرانا شرایط چندان مطلوبی در این فصل ندارد ولی با یک برد در ال کلاسیکو، ورق برای شاگردان لوئیز انریکه بر می گردد. آنها به خوبی آگاهند که در صورت شکست در نیوکمپ و ایجاد فاصله 9 امتیازی عملاً هیچ شانسی برای قهرمانی لالیگا نخواهند داشت حتی اگر 25 بازی تا پایان فصل باقی مانده باشد. اما دلایل نتایج نه چندان دلچسب بارسلونا در فصل جاری چیست؟
لوئیز سوارز روی فُرم نیست
مهاجم اروگوئه ای بارسلونا یکی از بهترین بازیکن های دنیا است و فصل گذشته بهترین گلزن بارسلونا شد. اگر تعداد گل های زده را متر و معیاری برای کیفیت و موفقیت های یک بازیکن بدانیم، بدون شک لوئیز سوارز باید توپ طلای 2016 را بگیرد هر چند که این احتمال بسیار ناچیز است. عملکرد سوارز در فصل گذشته به قدری خوب بود که حتی بسیاری از کارشناس ها وی را آماده تر از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی نامیدند. مهاجم اروگوئه ای آبی و اناری ها شروع خوبی در این فصل داشت ولی به تدریج دچار افت و سردرگمی گردید.
بازیکنی که تا شش ماه پیش هر کاری درون زمین می کرد، اکنون یک بازیکن غیر مؤثر به نظر می رسد. پاس های او چندان دقیق نیست، دریبل ها، ضربات و شوت های لوئیز سوارز نیز به آفت بی دقتی مبتلا شده است. وی طی 10 بازی اخیر فقط 3 گل زده در حالی که دو ضلع دیگر مثلث MSN یعنی نیمار و مسی همچنان از آمادگی خوبی برخوردارند. شاید درخشش لوئیز سوارز در ال کلاسیکو، کوتاه ترین مسیر میان بُر برای بازگشت وی به جاده موفقیت باشد.
خریدهای ناموفق تابستانی
بارسلونا در بازار نقل و انتقالات تابستانی 5 بازیکن خریداری کرد که به جز آندره گومز، مبالغ پرداختی بابت خرید ساموئل اومتیتی، دنیس سوارز، یاسپر سیلسن و پاکو آلکاسر معقول بود. شاید بتوان به طور تخمینی برآورد کرد که آندره گومز نیمی از توانایی های پل پوگبا را داشته ولی بارسلونا مبلغی بیش از نصف رقم انتقال پوگبا به منچستر یونایتد را هزینه نمود تا پدیده پرتغالی تیم والنسیا را به خدمت بگیرد. البته نام لوکاس دینیه را نیز به این فهرست اضافه کنید.
همه خریدهای بارسلونا 22 ساله هستند و شرایط سنی خوبی داشته ولی عملکرد آنها تاکنون رضایت بخش نبوده زیرا این بازیکن های جوان به زمان بیشتری برای جا افتادن در نیوکمپ احتیاج دارند. به جز ساموئل اومتیتی که تبدیل به یک رکن مهم در خط دفاعی آبی و اناری ها شده (اگر مصدوم نباشد)، سایر خریدهای بارسا توفیق چندانی به دست نیاورده اند. دنیس سوارز دست پرورده مکتب لاماسیا غالباً نیمکت نشین بوده هر چند که در هر فرصتی که به وی داده شده، مربی اش را سربلند کرده است.
سیلسن، گومز و پاکو نیز هنوز در تیم جدید خود جا نیفتاده اند. لوئیز انریکه در این فصل نگاه ویژه ای به سیستم چرخشی استفاده از بازیکن ها داشته که انتقادهای زیادی را برانگیخته است. به عنوان مثال، بسیاری از کارشناس ها شکست 2-0 مقابل آلاوز را حاصل همین سیستم چرخشی انریکه دانستند.
مصدومیت و افت نسبی اینیستا
همه ما پیر می شویم و این یک واقعیت است که گریزی از آن نیست. آندرس اینیستا از یک کودک که در باتلاق های گل آلود به دنبال توپ می دوید تبدیل به یک فوق ستاره با پیراهن بارسلونا شد و لیگ قهرمانان اروپا را بالای دست برد و در دو فینال مهم یعنی لیگ قهرمانان و جام جهانی گلزنی کرد تا از این حیث، نام وی در کنار نام زین الدین زیدان قرار بگیرد.
بدون شک اینیستا یکی از بهترین بازیکن های تاریخ فوتبال می باشد ولی او به 32 سالگی رسیده و علاوه بر فاکتور سن، دچار مصدومیت هایی شده که فعلاً وی را از اوج آمادگی دور کرده است. وقتی ژاوی از بارسلونا جدا شد، انریکه نقش پُر رنگ تری به اینیستا در خط هافبک بارسلونا سپرد و عملاً او تبدیل به یک رهبر همه کاره در میانه زمین گردید اما مشکل اساسی بارسلونا عدم وجود جایگزین های مناسب در قد و قواره اینیستا است. هیچ کدام از خریدهای جدید کاتالونیایی ها نیز در حد جانشینی اینیستا نشان نداده اند.
به طور کلی لوئیز انریکه به بازی مستقیم تر علاقه داشته و به همین دلیل، نقشی متفاوت تر را به آندرس اینیستا سپرد. او پس از جدایی ژاوی ترجیح داد تا ایوان راکیتیچ را در کنار پسر محجوب کاتالونیا قرار بدهد و از این ستاره کروات به عنوان هافبک باکس تا باکس استفاده کند.
مصدومیت آندرس اینیستا به پایان رسیده و او در بهترین زمان ممکن یعنی در ال کلاسیکو به ترکیب تیمش باز می گردد تا شاید درخششی دیگر همچون فینال کوپا دل ری 2016 را تکرار نماید. شاید با بازگشت اینیستا، گره گلزنی نیمار و سوارز باز شود و تله پاتی بین مسی و اینیستا به داد بارسلونا برسد.
مشکلات تاکتیکی
شاید اساسی ترین مشکل بارسلونا در این فصل، مشکلات تاکتیکی باشد زیرا لوئیز انریکه تغییرات تاکتیکی مهمی را در تیمش ایجاد کرده است. بارسلونا به علت بازی مالکانه به ویژه مالکیت توپ توسط هافبک ها مورد انتقاد می باشد. سال ها ژاوی، اینیستا و بوسکتس مثلث بی نظیری را در خط هافبک آبی و اناری ها تشکیل می دادند اما دیگر خبری نیست از این مثلث هوشمند که حکم مغز متفکر بارسلونا را داشت.
تیم های لالیگا به خوبی با رویکرد تاکتیکی جدید لوئیز انریکه آشنا شده و خود را با آن سازگار کرده اند. بارسلونا که فصل پیش موفق به ثبت دو گانه شد، از سال 1953 تاکنون نتوانسته که طی دو فصل پیاپی، هر دو جام داخلی (لالیگا و کوپا دل ری) را به دست بیاورد. تیم های حریف به راحتی قادر به میخ کوب کردن و ایجاد پرسینگ زیاد روی بارسلونا هستند.
یکی از راه ها برای کاستن پرس مفرط روی تیم بارسلونا این است که لوئیز انریکه به جای تمایل به گردش توپ بین هافبک ها، این وظیفه را به مدافعین وسط و سرخیو بوسکتس بدهد تا بازی سازی را از عقب آغاز کنند. وقتی که توپ بین خطوط عقب رد و بدل شود، تیم حریف نیز جلو آمده و طبعاً فشار را افزایش می دهد. با وجود بازیکن های پا به توپ در خط دفاعی و همچنین مارک آندره تر استگن دروازه بان بارسلونا که مهارت خوبی در کار با توپ دارد، بازی سازی و گردش توپ از یک سوم دفاعی به منظور استفاده از فضاهای مناسب در عقب زمین و طراحی ضد حملات سریع تر چندان دشوار به نظر نمی رسد.
با توجه به جدایی دنی آلوز از بارسلونا و همچنین عدم حضور اینیستا، خلاً بزرگی در سمت راست و میانه زمین بارسلونا ایجاد شده و تنها راه حل، گردش توپ و بازی سازی از عقب است. اگر مسی فقط در نیمه زمین حریف حرکت نکند و یا نیمار از حرکات دستپاچه و گرفتن خطاهای متعدد از مدافعان حریف صرف نظر کرده و کمی عقب تر بیایند، شاید حملات سازمان یافته تری توسط یاران لوئیز انریکه شکل بگیرند.
البته این عقب رفتن به معنای وظایف دو گانه برای مسی و نیمار است که بدون شک منجر به محدودیت بیشتر حرکات آنها در یک سوم دفاعی حریف خواهد شد. شاید برای لیونل مسی انجام این وظایف تدافعی نیز امری بدیهی بوده و به خوبی از پس انجام آن بر آید ولی احتمالاً نیمار برای این کار مطلوب نیست. در هر صورت، اتخاذ چنین رویکردی موجب آزادی عمل بیشتر لوئیز سوارز در خط حمله و بازگشت وی روی ریل گلزنی های پیاپی می شود. شاید لوچو می بایست دل به دریا زده و همچون پپ گواردیولا، سیستم بازی سازی از عقب به کمک دروازه بان را امتحان نماید.
برگرفته از یادداشت محمد بوت در وبسایت squawka با کمی دخل و تصرف
4464
بارسلونا 
