به گزارش "ورزش‌سه"، بهرام شفیع ستاره گزارشگری تلویزیون ایران در دهه 60 بوده است. او که حالا سابقه چند دهه اجرای برنامه ورزش و مردم را دارد، از کار گزارشگری کنار کشیده اما در زمان خود محبوب‌ترین چهره در بین بینندگان تلویزیونی بود. با شفیع درباره دربی‌ها و خاطراتش حرف زدیم؛ البته اگر حافظه او یاری می کرد قطعا مصاحبه جذاب‌تر از این می‌شد.
شفیع که به تازگی در بیمارستان بستری بوده و دوباره سلامت خود را به دست آورده است، کار گزارشگری دربی را ازسال 61 آغاز کرده. البته خودش می‌گوید آن بازی را به خاطر ندارد.
* اولین دربی ای که گزارش کردید کدام بوده است؟ فکر می کنم اولین گزارشی که داشتم در دربی سال 61 بوده که دادکان به من می‌گوید تو ان بازی را گزارش کرده ای ولی خودم یادم نمی‌آید. چیزی که یادم هست، گزارشگری در دربی سال 65 است که با 3 گل به سود پرسپولیس تمام شد.
* مهم‌ترین دربی شما کدام بوده؟ مهم ترین بازی هم در عید سال 69 برگزار شد و استقلال اگر می برد قهرمان می شد و پرسپولیس اگر مساوی می‌گرفت. آن بازی با نتیجه مساوی یک بر یک تمام شد و پرسپولیس قهرمان شد.
* گزارشگرانی که الان گزارش می‌کنند را چطور دیده اید و الان چه فرقی با گزارشگری در زمان شما دارد؟ سال 1994 اولین باری بود که پخش زنده بازی‌ها البته با با تاخیر 15 الی 20 ثانیه‌ای شروع شد. ما حتی جام جهانی مکزیک را هم با تاخیر دریافت می‌کردیم و سپس پخش می‌کردیم. یکی از بهترین خاطراتی که دارم بازی برزیل و فرانسه در جام جهانی 1986 مکزیک بود که به همراه آقای حاج‌رضایی آن بازی را می‌دیدم؛ هنوز هم که هنوز است خیلی‌ها از آن بازی به عنوان یکی از بهترین بازی‌های جام جهانی مکزیک یاد می‌کنند. جدا از آن در دهه 60 ما در شرایط جنگی بودیم و خیلی محدودیت داشتیم.خوشبختانه الان گزارشگرانی مثل مزدک میرزایی، فردوسی‌پور و خیابانی و مابقی دوستان با اطلاعات کامل گزار ش می‌کنند و اگر برخی اوقات هم اشتباهی از طرف کسی رخ می‌دهد یک اتفاق طبیعی است و افرادی که نقد غیرمنصفانه می‌کنند باید خودشان به گود بیایند تا ببینند 90 تا 100 دقیقه صحبت کردن کار ساده‌ای نیست. البته زمان ما این هیجانی که مسابقات الان دارد کمتر بود و بیشتر بازی‌ها ضبط شده بود.
* خاطره ای از دربی دارید که برای خوانندگان ما بگویید؟ یک بازی در مقابل استقلال و پرسپولیس را یادم می‌آید که هواداران تا کنار زمین نشسته بودند و من هم از کنار زمین بازی را گزارش می‌کردم0 یک هوادار در نزدیکی من حضور داشت که فکر می‌کنم پرسپولیسی بود و در آن بازی استقلال با گل پرویز مظلومی برنده بازی شد. آن هواداری که کنار زمین نشسته بود بعد از گل که استقلال زد؛ نصف چمن زمین را از حرص و جوشی که می‌خورد کند (باخنده).
* چه تیمی مورد علاقه‌اتان بوده است؟ تیم مورد علاقه من دارایی تهران است، به خاطر اینکه پدرم کارمند دارایی بود و هوادار این تیم شدم. در آن زمان اکبر افتخاری بازیکن دارایی بود و مجید جلالی سرمربی. بعدها اتفاقاتی که برای اکبر افتخاری رخ داد را در برنامه "ورزش و مردم" هم پوشش دادم، چون واقعا اتفاقات تلخی بود.
* شما مدتی را در تیم پرسپولیس عضو هیئت مدیره بوده اید و شما را پرسپولیسی می دانند، درست است؟ درست است که عضو هیئت مدیره پرسپولیس بودم ولی استقلالی ها هم همان موقع من را قبول داشتند و واقعا طرفدار پرسپولیس نیستم. این بازی برایم حساسیتی ندارد و تنهایی نگاه کردن این بازی را دوست ندارم. حساسیت و زیبایی فوتبال به کری خوانی آن است. حسن ورزش به اجتماعی بودن آن است. وقتی من در جایی بازی را نگاه می‌کنم و طرفدار هر دو تیم هستند مدتی را استقلالی می‌شوم و مدتی را پرسپولیسی و واقعا برایم حساسیتی ندارد.
* گل خاصی در دربی‌ها یادتان مانده؟ واقعا گل خاصی در خاطرم نیست و حافظه‌ام یاری نمی‌کند.
* بهترین مربیان استقلال و پرسپولیس را چه کسانی می‌دانید؟ بهترین مربی‌هایی که در این دو تیم بودند می‌توانم در قدیم به رایکوف در استقلال و آلن راجرز در پرسپولیس اشاره کنم. یک زمانی در مسابقات 1990 پکن علی پروین تیم ملی را هدایت می‌کرد و خیلی خوب بودند. یکی از افرادی که خیلی شخصیت ممتازی ددارد منصور پروحیدری بود که در مسابقات 1998 بانکوک هم سرمربی تیم ملی بود. من خودم در ورزشگاه راجامانگالا بودم و بعد از باخت 4 بر 2 برابر عمان از او خواستم که برای مصاحبه بیاید و با فروتنی کامل و قابل ستایش برای مصاحبه آمد. پورحیدری در مسابقات بانکوک هم قهرمان آسیا شد.
* بهترین بازیکنان تاریخ سرخابی‌ها از نظر شما ؟
از بازیکنان خوب دو تیم می‌توان در استقلال به حسن روشن و حسن نظری اشاره کنم. حسن نظری واقعا دفاع مقتدری بود. ابراهیم آشتیانی و مرحوم صفر ایرانپاک هم در پرسپولیس عالی بودند. در زمان حاضر هم کارلوس کی‌روش اگر بتواند زمان بیشتری را در ایران بماند جایگاه خوبی را پیدا می‌کند و برانکو هم در پرسپولیس نشان داده که مربی با دانشی است. او با تیم ایران هم در مسابقات آسیایی قهرمان شده است.
* دوست دارید دوباره گزارش کنید؟ نه اصلا نمی توانم. واقعیت این است که گزارش کردن انرژی زیادی می‌گیرد. شاید شما ندانید ولی وقتی آدم گزارش می‌کند گرسنه می‌شود، چون گزارشگر باید 100 دقیقه پشت سر هم صحبت کند و انرژی زیادی می‌خواهد!
