به گزارش "ورزش سه"، پیش تر بازی با این سیستم خیلی جای سوال نداشت چرا که باید در جام جهانی با تیم قدرتی و تکنیکی چون آرژانتین، نیجریه و بوسنی بازی می کردیم و اگر قرار بود در برابر این تیم ها باز بازی می کردیم بی شکست های تلخی در کارنامه ایران به ثبت می رسید، کما اینکه نتیجه ای که در بازی با بوسنی به دست آوردیم خیلی قابل دفاع نبود.
اما در حال حاضر بازی با سیستم 1-3-2-4 خیلی ضرروتی ندارد به خصوص که با ترافیک بازیکن در خط حمله مواجه هستیم و نشاندن آنها روی نیمکت جفا است. هم به آنها و هم به تیم ملی. سردار آزمون در نوک خط حمله بازی می کند و طبیعتا گوچی و کریم انصاری فرد باید روی نیمکت بنشینند. دو مهاجمی که در لیگ برتر هلند و یونان مدام گل های آنها به تهران مخابره می شود و تازه مهدی طارمی را هم داریم که به عنوان آقای گلی در اردوهای تیم ملی حاضر می شود. البته در بازی با قطر کی روش برای اینکه سه مهاجم روی نیمکت ننشاند از وجود مهدی در پست بال چپ بهره برد که اصلا خوب نبود! چرا با سیستم 2-4-4 بازی نکنیم؟ چرا بازی با دو مهاجم نه؟ به خصوص که ایران برای سیستم 1-3-2-4 پلی میکر ندارد در حالی که همه به خوبی می دانیم در این سیستم پست هافبک پشت فوروارد اهمیت زیادی دارد!
اتخاذ سیستم مبتنی بر توان و دارایی های موجود بهترین تصمیمی است که کی روش می تواند بگیرد. نشاندن مهاجمان آماده ای چون گوچی و انصاری فرد روی نیمکت هیچ توجیهی ندارد در حالی که اگر بازی با دو مهاجم را برگزینیم حداقل یکی از آنها بخت ورود به میدان را پیدا خواهد کرد و از همه مهتر تیم ملی تهاجمی تر می شود.
نکته دیگر اینکه چون اشکان پیشتر مدافع و هافبک راست بوده در میانه میدان که توپ می گیرد اتوماتیک وار و ناخواسته توپ را به کنار می برد و از دادن پاس های عمقی غافل است و این به ضرر مهاجمان تیم ملی تمام می شود در حالی که اگر با سیستم 2-4-4 بازی کنیم این مشکل به نوعی کمرنگ تر می شود.
