به گزارش "ورزش سه"، از تاسیس اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران سال های سال است که می گذرد اما نقش این اتحادیه در تصمیم گیری های کلان فوتبال کشور و هم چنین کارهای اجرایی بسیار کمرنگ است و این اتحادیه حتی نتوانسته در زمینه حرفه ای شدن باشگاه ها و کسب در آمد برای آنها گام مثبتی بردارد که این شاید به خاطر دولتی بودن باشگاه ها هم باشد.
تنها کار اجرایی اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران که به چشم آمد برگزاری جام اتحادیه بوده که گاها با حضور شش تیم برتر لیگ برگزار می شد که این هم به دست فراموشی سپرده شد!
البته همه تقصیرها به گردن اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران نیست. سازمان لیگ برتر و هم چنین فدراسیون فوتبال فضای کار اجرایی به اتحادیه باشگاه ها نمی دهند در حالی که در ممالک حرفه ای از جمله آلمان اتحادیه باشگاه های بازوی اجرایی فدراسیون فوتبال هستند. امروز در آلمان می بینید که فدراسیون فوتبال فقط به تصمیمات کلان در مسیر برگزاری بوندس لیگا مثل تنظیم قرارداد حق پخش و برنامه ریزی بازی ها می پردازد و برگزاری بازی ها با اتحادیه باشگاه ها است و اتحادیه باشگاه ها هم بازی ها را مستقیم با کمک باشگاه ها برگزار می کند. به واقع نقش فدراسیون فوتبال در برگزاری بوندس لیگا نقش نظارتی است و اینکه اگر نقصی ببیند به سرعت وارد صحنه می شود و نکات لازم را گوشزد خواهد کرد.
هیچ یکی از اعضای مدیریتی اتحادیه باشگاه ها عضو هیات رئیسه فدراسیون فوتبال یا سازمان لیگ برتر نیستند و طبیعتا هیچ نقشی در تصمیمات کلانی که برای فوتبال اتخاذ می شود، ندارند! فدراسیون فوتبال در تشکیل هیات رئیسه فدراسیون فوتبال و هیات رئیسه سازمان لیگ برتر با قرار دادن یک نماینده باشگاه ها راه را برای ورود اعضای اتحادیه باشگاه ها بسته است و فدراسیون فوتبال هم چنان تمایل دارد همه کارهای اجرایی را خود انجام داد و گویی محول کردن وظایف به اتحادیه باشگاه ها به منزله از دست دادن منزلت و قدرت است که این یک اشتباه محض است.
باشگاه ها اجزای اصلی فوتبال هستند و طبیعتا باید نقش شان در تصمیم گیری برای فوتبال پر رنگ باشد و از همه مهمتر بازی ندادن به باشگاه ها در کارهای اجرایی فوتبال سبب شده پیشرفت در فوتبال ایران لاک پشتی باشد! به طور مثال و با گذشت 16 دوره از لیگ برتر هنوز بلیط فروشی بازی ها بر عهده سازمان لیگ برتر است در حالی که در همه کشورهای در حال توسعه سال های سال است که باشگاه ها بلیط فروشی را برعهده دارند و این یکی از منابع درآمدزایی است. شاید اگر باشگاه ها به بازی گرفته می شدند هم اکنون بلیط فروشی اینترنتی هم راه افتاده بود، معضلات حق پخش و تبلیغات محیطی این قدر چشمگیر نبود!
شاید اگر اتحادیه باشگاه ها در فوتبال ایران جدی گرفته می شد و این اتحادیه در اجرای امور از متدهای حرفه ای بهره می گرفت اکنون بیشتر باشگاه های ما دارای آکادمی و استادیوم اختصاصی بودند و این خیلی سخت نبود. کافی بود قانون می شد هر باشگاهی در هر فصل به طور مثل مثل فولاد 30 درصد از بودجه مصوب را به ساخت استادیوم اختصاصی اختصاص دهند! در این باره حرف بسیار است. این سوال مهم مطرح است. هم اکنون نقش اتحادیه باشگاه های فوتبال ایران در فوتبال باشگاهی چیست؟
لیگ برتر را برگزار می کند یا لیگ یک را؟ یا لیگ 2 و 3 و جام حذفی را ؟ یا جام اتحادیه را؟ آیا فقط کار این اتحادیه فقط باید دور هم نشستن و چای و میوه میل کردن و هر از گاهی انتخابات باشد؟
