پایگاه خبری فوتبالی- یک: خاطرتان هست در ده نکته بازی پرسپولیس - سپاهان نوشتیم که سپاهان بازی‌های مقابل پرسپولیس را روحی روانی می‌برد؟ همین نکته را عینا کپی‌پیست کنید در دربی تهران. پرسپولیس به واسطه نتایج خوب در دربی‌های چند سال اخیر از نظر روحی از استقلال جلوست، حتی اگر از نظر فنی تیم بهتری نباشد. دست بالاتر مال پرسپولیس است. کی برعکس می‌شود؟ شاید با تغییر نسل بازیکنان دو تیم!
دو: کارتال در این چهل روزی که سکان هدایت پرسپولیس را به عهده گرفته تغییر خاصی در روند پرسپولیس نداده است، در واقع نه نتایج خوب به هنر او بستگی داشته و نه نتایج بد به‌خاطر اوست. برای قضاوت او حداقل باید تا آخر فصل صبوری کرد تا تأثیر او را شاهد باشیم.
سه: کل موجودی پرسپولیس فعلا همین است که در زمین می‌بینید. تیمی که با انواع مصدومیت‌ها مواجه است و غایبین پرشمارش اجازه نمی‌دهند از کل ظرفیتش بهره ببرد اما با همین ظرفیت هم دربی را می‌برد.
چهار: پرسپولیس بازی را خوب شروع نکرد اما خوب ادامه داد و خوب‌تر به پایان برد. در روزی که سپاهان و تراکتور برای پرسپولیس بازی کردند آنها با برد دربی دوپینگ کردند و در یک سوم پایانی لیگ دوباره خود را به عنوان یک مدعی جدی مطرح کردند. این از خواص فوتبال است که با یک برد می‌شود نقطه را مجددا برد سر خط. حتی اگر اسکواد ضعیف‌تری به نسبت تراکتور و سپاهان داشته باشید.
پنج: در بازی رفت پرسپولیس تیم شایسته‌تری برای برد بود اما در بازی برگشت این تجربه همراه با روحیه بود که به کمک پرسپولیس آمد تا از ضعف همیشگی استقلال استفاده کنند و فاتح دربی لقب بگیرند.
شش: دربی ۱۰۵ بی برو برگرد به باتجربه‌های پرسپولیس تعلق دارد. امثال سروش، عالیشاه و علیپور نمایشی ارائه دادند مثل بازیکنان بزرگ . آنها اهمیت این بازی را برای بازگشت به کورس قهرمانی خوب درک کرده بودند و بهترین ورژن خود را برای بردن رو کردند، نتیجه و اتفاقات بازی هم مطابق میل آنها پیش رفت. اوضاع بقیه بازیکنان چندان تعریفی نداشت، یک گروه معمولی با اشتباهات همیشگی. پرسپولیس مثل همیشه روی ارسال‌ها گل خورد ولی قدرت ذهنی به کمک آنها آمد که این استقلال قابل بردن است.
هفت: تعویض‌های کارتال تأثیر خاصی در روند بازی نداشت، آمدن سعید مهری، عیسی آل کثیر و محمد خدابنده‌لو و گولسیانی تغییر چندانی ایجاد نکرد. روند بازی با ارسال‌های اکثرا چشم بسته استقلال از راست مطابق انتظار پرسپولیس پیش می‌رفت.
هشت: علی علیپور و امیدعالیشاه قدیمی‌ترین بازماندگان نسل طلایی پرسپولیس هستند که کاملا فضای دربی را می‌شناسند. دفاع استقلال روی حرکات آنها حساسیت دارد. آنها را خوب می‌شناسند ولی از کنترل آنها عاجزند. علت؟ ترس از گل خوردن. به سوی جاودانگی قدم می‌زنند.
نه: دربی ۱۰۵ یک درس بزرگ برای کارتال داشت که دیگر به سردار دورسون برای پنالتی‌ها اعتماد نکند. واقعا این چه مدل پنالتی زدن بود که دورسون برگزید؟ بهترین حرکت بازیکنان پرسپولیس آنجایی بود که با خرد جمعی تصمیم گرفتند پنالتی مجدد را او نزند. البته تغییر قانون پنالتی زن توسط فیفا به کمک پرسپولیس آمد. در قانون قبلی نمی‌شد پنالتی‌زن را عوض کرد اما فیفا قانون را عوض کرد تا امکان تعویض پنالتی‌زن در صورت تکرار وجود داشته باشد.
ده: 9 فینال دیگر در لیگ برای پرسپولیس مانده، چهار بازی در تهران مقابل ملوان، سپاهان، استقلال خوزستان و هوادار و پنج بازی در یزد و قزوین و قائمشهر و خرم‌آباد و رفسنجان. تجربه دو فصل گذشته می‌گوید پرسپولیس اینجاهای فصل بلند می‌شود و بازی‌ها را یکی یکی می‌برد، اما آیا این پرسپولیس همان پرسپولیس یحیی و اوسمار است؟ قطعا نه ولی این تیم پر است از بازیکنانی که در شرایط سخت بلدند چگونه گلیم خود را از آب بیرون بکشد. کارتال اصرار به ساختن پرسپولیس در فصل آینده دارد، او شاید بی‌خیال این فصل شود ولی ظاهرا بازیکنان پرسپولیس چنین خیالی را فعلا ندارند.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
پرسپولیس 
