پایگاه خبری فوتبالی- یک: این یک واقعیت انکارناپذیر است که زور پرسپولیس در ورزشگاه آزادی بیشتر می‌شود. از روز تأسیس این ورزشگاه، پرسپولیس نود درصد بازی‌های خانگی خود را در آزادی انجام داده و اینکه پرسپولیس، پرسپولیس شده جو ترسناک ورزشگاه آزادی برای رقباست. بازی در خانه چیز دیگری است.
دو: به بازی‌های تراکتور در طول فصل که نگاه می‌کنیم تاکتیک، نفرات و شکل بازی این تیم خیلی تغییر نمی‌کند. این قضیه جنبه‌های مثبت زیادی دارد که بازیکنان زود با هم چفت می‌شوند اما این ایده خوب قرار نیست همیشه برنده شود. در فوتبال هیچ تاکتیکی همیشگی نیست. حکایت هر بازی متفاوت است.
سه: شوک مثبت از جمعه شب هفته پیش اتفاق افتاد تا پایان بیش از یک ماه بلاتکلیفی اعلام شود. اسماعیل کارتال به پرسپولیس پیوست و همین خبر به انگیزه مضاعفی تبدیل شد و انرژی مثبت به اردوی قرمزها رفت. حضور کارتال در تمرین و رفتنش به ورزشگاه آزادی برای پرسپولیس مثل دوپینگ عمل کرد. بازیکن ایرانی روحیه بگیرد انگار یک گل جلو است.
چهار: اسکوچیچ در پایان بازی از انگیزه پرسپولیسیها شگفت زده شده بود، واقعا عجیب است که اسکوچیچ نمی‌دانست این بازی برای پرسپولیسیها کاملا حیثیتی بوده و آنها همه توان خود را در بازی می‌گذارند. پای خیلی چیزها وسط بود که مهمترینش لوگو و پیراهن بود.
پنج: انتقال بازیکن در دنیای فوتبال یک مساله خیلی طبیعی و جاافتاده است. قرارداد بازیکن که تمام می‌شود این حق طبیعی بازیکن است که به بهترین پیشنهادش پاسخ مثبت دهد. منتها در فوتبال ایران و حتی در برخی کشورهای صاحب فوتبال ، درک این قضیه برای جامعه هواداری سخت است. نه پولدار بودن زنوزی جرم است نه انتقال بازیکن ناپسند است، بازیکنی که دلش با تیم نیست باید برود. البته منافع باشگاه هم باید در نظر گرفته شود.
شش: علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل زاده، دانیال اسماعیلی فرد و مهدی ترابی یکی از بدترین روزهای تاریخ فوتبالشان را سپری کردند. اما مگر بقیه بازیکنان تراکتور خوب بودند؟ از دیروز دوباره بحث کم‌کاری و بازگشت ذهنی به راه افتاده که این حرف اصلا فوتبالی نیست. آنها می‌خواستند بهترین ورژن خود را به نمایش بگذارند اما بعضی روزها روز بازیکن نیست. کل تیم تراکتور دیروز بد نه، فاجعه بود.
هفت: پرسپولیس برتری فنی خاصی نسبت به تراکتور نداشت. تعداد موقعیتهای این تیم را ببینید به صحت این حرف پی می‌برید اما آنچه تفاوت دو تیم بود بحث انگیزه‌ها بود. پرسپولیس طوری با تمام وجود بازی می‌کرد که انگار بازی مرگ و زندگی است. ژن پرسپولیس انگار طوری طراحی شده که در شرایط سخت و ده‌نفره با انرژی مضاعف بازی می‌کند.
هشت: تراکتور در بین تیمهای بالای جدول، نیمکت خوبی ندارد. یازده بازیکن اصلی این تیم از نظر کیفیتی عالی هستند اما مشکل این تیم نفرات ذخیره است که تفاوت زیادی با تیم اصلی دارند. برای قهرمانی حداقل باید ۱۶ بازیکن تاپ داشت که موقع مصدومیت و محرومیت بتوانند به تیم کمک کنند. اسکوچیچ شانس آورده تا الان تیمش مصدوم خاصی نداده و گرنه جایگزین کردن این نفرات سخت است.
نه: بهترین پایان ممکن برای کریم باقری، کسی که پنج روز پنج روز او را در معذوریت می‌گذاشتند تا بالاخره راضی شود سرمربی بماند. از پرسپولیس اصرار و از باقری انکار و چون برای کریم، پرسپولیس مهمتر از خودش است باشگاه را مجبور کرد یک سرمربی خوب بیاورد. اینکه کارتال نتیجه بگیرد یا نه را از الان نمی‌شود پیش‌بینی کرد ولی کریم نشان داد که منافع پرسپولیس برایش در اولویت است، چیزی که در خیلی از پیشکسوتان دو باشگاه دیده نمی‌شود.
ده: از روز بازی پرسپولیس و تراکتور، قرمزهای تهرانی وارد فضای جدیدی می شوند، یک تیم باروحیه تحویل اسماعیل کارتال شده تا دوباره این تیم را به قهرمانی برساند. خواسته‌ها در پرسپولیس مشخص است. این کارتال است که باید تأثیر خود را بگذارد. برای تراکتور هم هیچ اتفاق خاصی رخ نداده، آنها علیرغم نمایش ضعیف هنوز دو امتیاز از پرسپولیس جلو هستند و برای بازپس گرفتن جایگاهشان از سپاهان خیلی فرصت دارند. باقی ماندن در فضای این مسابقه ، یعنی از دست رفتن رویای همیشگی جام!
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
پرسپولیس 
