پایگاه خبری فوتبالی - رویارویی شماره 26 با قطر در نیمه‌نهایی جام ملتهای آسیا رقم می‌خورد.
به گزارش فوتبالی، دیدار با تیمی که در جام ملتها همیشه به ما باخته، حتی گل هم نزده و جز یک بار، در هیچ دیدار رسمی‌ای هم نتوانسته ما را شکست بدهد. این 5 خاطره، انتخاب «فوتبالی» از لحظات ویژه رویارویی با عنابی‌هاست.
* درامِ واقعی
بازی برگشت با قطر در پیش‌مقدماتی جام جهانی 2006، یک درام تمام‌عیار در دوحه بود. تیم ملی بدون دایی مصدوم راهی دوحه شد. هر نتیجه‌ای جز برد، ما را به طور کامل از جمع مسافران آلمان خارج می‌کرد. برانکو به اصرار دادکان، خداداد عزیزی را به تیم ملی دعوت کرد.
مشکل از شب قبل از بازی استارت خورد که ابراهیم میرزاپور به دلیل مصدومیت، بازی را از دست داد. تیم ملی با گل وحید هاشمیان جلو افتاد. قطر اما کامبک زد و در خانه 2 یک جلو افتاد. گل دوم آنها با اشتباه یحیی گل‌محمدی و ضربه او به تور دروازه رسید. و سپس نوبت کامبک ما شد. آرش برهانی هنوز به زمین نیامده، گل مساوی را زد و سپس دوباره نوبت هاشمیان روی پاس خداداد شد؛ ایران 3- قطر 2.
* وداع با حاجی مایلی در شبی که سبیل نداشتیم
تیم مایلی‌کهن بعد از باخت بیرون از خانه برابر عربستان و تساوی خانگی با کویت راهی دوحه شد تا آخرین بازی مرحله گروهی مقدماتی جام جهانی 1998 را برگزار کند. دیداری که درنهایت با شکست 2 صفر تیم ملی همراه شد تا اولین و آخرین باخت‌مان به قطر در یک بازی رسمی رقم بخورد.
سینک نبودن صدا و تصویر باعث شد چند ثانیه قبل از گل اول، همه بفهمند این ارسال با ضربه محمد العنزی وارد دروازه عابدزاده می‌شود. اخراج کریم باقری که با «فیس» جدیدی وارد زمین شده بود و اثری از سبیل روی صورتش نبود، تیر خلاص به پیکر تیم ملی بود و آخرین حضور مایلی‌کهن روی نیمکت تیم ملی را رقم زد. تیم ملی بعد از این باخت وارد لابیرنت پلی‌آف‌ها شد.
* شبِ سخت
شکست برابر لبنان در این کشور و سپس باخت خانگی برابر ازبکستان، تنها یک راه پیش روی کی‌روش و تیم ملی برای رسیدن به جام جهانی 2014 گذاشته بود: گرفتن هر 9 امتیاز تقابل با قطر، لبنان و کره جنوبی آنهم در شرایطیکه فقط میزبان لبنان بودیم. تیم ملی در گام اول برابر قطر در دوحه قرار گرفت.
یک بازی متعادل که بالاخره در نیمه دوم، اتفاق اصلی‌اش رقم خورد. توپ جباری در تغییر مسیر حرکتش به مدافع قطری خورد، جلوی پای قوچان‌نژاد افتاد و ماشین گلزنی، وظیفه سازمانی‌اش را انجام داد.
همین یک گل برای بردن قطر کفایت کرد ولی ما خیلی خوش شانس بودیم که داور خطای مسلم پنالتی مسعود شجاعی روی اهمال‌های همیشگی‌اش را اعلام نکرد.
* اول دعوا، فوتبال بعد از دقیقه 90
تیم ملی مسیر رسیدن به جام جهانی 2018 روسیه را با رویارویی خانگی برابر قطر استارت زد. انتخاب یک داور ضعیف، فوتبال را به رینگ خونین تبدیل کرد. دعوای نکونام در تنها حضورش به عنوان عضو کادر فنی، منجر به اخراجش شد و همه چیز به هم ریخت. نمایشی به عنوان فوتبال در زمین چمن آزادی دیده نشد تا اینکه بازی به دقیقه 90 رسید.
درست بعد از این دقیقه بود که تیم ملی راه افتاد. اشتباه دروازه‌بان قطر، تور دروازه را با ضربه گوچی لرزاند و سپس شلیک ویژه علیرضا جهانبخش، کار مهمان را تمام کرد. این شاید یکی از آخرین گزارش‌های عادل فردوسی‌پور بود که با عبارت «چه گوچی‌ای داریم ما» به ذهن سپرده شد.
* آندو می‌جنگد، می‌جنگد، می‌جنگد
تیم ملی بعد از بردن بحرین، در بازی دوم مرحله گروهی جام ملتهای آسیا 2015 برابر قطر قرار گرفت. تیموریان بعد از دادن 2 پاس گل در بازی قبلی، این بار هم استارت تک گل بازی را زد. شروع قاسم برهان، دروازه‌بان قطر با کارگردانی تیموریان، مالکیت توپ را به ایران داد. توپ را دژاگه با یک پاس عرضی به آزمون رساند و حرکت «دنیس برگکمپ»ی شماره 20 و عبور محشرش از مدافع قطر با ضربه نوک پای آرامش به گوشه دروازه رفت و تبدیل به تنها گل بازی شد. در این صحنه، آندو با پرس وحشتناکش، توپ را از بازیکن قطر گرفت و سپس آن را درحالیکه همه منتظر خارج شدنش از خط طولی بودند، با یک تکل در بازی نگه داشت و به دژاگه رساند.
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
