پایگاه خبری فوتبالی- دارنده مدال نقره بازی‌های آسیایی هانگژو گفت: همیشه گفته بودم زمانی از این ورزش می‌روم که یک ایرانی دیگر بعد از من مدال طلای پرتاب آسیا را بگیرد، من این ورزش را با طلا تحویل دادم.
به گزارش فوتبالی و به نقل از آنا، بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو، آخرین میدان رقابت برای تک ستاره دوومیدانی ایران بود. ستاره‌ای که رفته بود تا با کسب پنجمین مدال طلای متوالی در بزرگترین رویداد ورزشی قاره، رکوردی جاودانه از خودش به یادگار بگذارد. بخت، اما با احسان حدادی یار نبود و دفتر افتخاراتش را با مدال نقره بست. حدادی اگر چه با چشمانی اشکبار کفش هایش را آویخت، اما می‌گوید با خیالی آسوده ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشته و حال خوبی دارد.
از نتیجه‌ای که در بازی‌های آسیایی هانگژو گرفتی، راضی هستی؟
من تمام تلاشم را کرده بودم که در بازی‌های آسیایی مدال بگیرم. حقیقتا رنگش برایم تفاوتی نداشت. این مدالی هم که گرفتم یکی از با ارزش‌ترین مدال هایم بود و خیلی دوستش دارم، چون مدال آخرم بود. با سن بالایی که داشتم خیلی روی بدنم فشار آوردم تا بتوانم در مسابقه آخر همه چیز را خوب تمام کنم که خوشبختانه همین هم شد. خدا دوستم داشت و با یک اتفاق خوب همه چیز تمام شد. برای احسان حدادی رنگ مدال هیچ فرقی نداشت. مهم این بود که در این رشته مدال کسب شد و مهم‌تر از همه این که باز هم یک ایرانی (حسین رسولی) نفر اول آسیا شد و مدال طلا در این خاک ماند. من همیشه گفته بودم زمانی از این ورزش می‌روم که یک ایرانی دیگر بعد از من مدال طلای پرتاب آسیا را بگیرد. من این ورزش را با طلا تحویل دادم. ان شالله حسین رسولی هم با کسب مدال طلا ورزش را کنار بگذارد.
فکر می‌کنی حسین رسولی بتواند افتخارات شما را تکرار کند؟
حسین رسولی توانمندی بالایی دارد و باید حمایت بشود. زمانی که شما بهترین ورزشکار را هم داشته باشی، اما حمایت نشوی هیچ کاری نمی‌توانی انجام بدهی.
خداحافظی از ورزش قهرمانی برای هر ورزشکاری تلخ و ناراحت کننده است. برای شما چطور بوده؟
من همیشه خودم را برای هر اتفاقی در زندگی آماده می‌کنم. هیچ وقت، هیچ چیز من را ناراحت نمی‌کند. شاید در آن فضا تحت تاثیر قرار بگیرم، اما، خودم را با اوضاع وفق می‌دهم. قطعا دلم برای ورزش تنگ می‌شود، اما چیزی بوده که باید می‌آمده و می‌رفته و این بخشی از زندگی من بوده است. امیدوارم در زندگی آینده ام موفق‌تر از این باشم و بتوانم باز هم به ورزش کشورم کمک کنم. من وارد هر کاری که می‌شوم با پشتکاری که دارم نتیجه می‌گیرم. تعریف از خودم نمی‌کنم همه دوستان می‌دانند. حتما در بخش بعدی زندگی ام با موفقیت رو به رو خواهم بود.
تصمیمی برای مهاجرت نداری؟
نه، من عاشق ایران هستم. این مردم و مملکت مال من هستند. من هم به مردم تعلق دارم. هر جا هم بروم برمی گردم.
در حال حاضر مشغول چه کاری هستی؟
کار کتابم را دارم انجام می‌دهم. چند سال است که نوشتن آن را شروع کردم. همه اتفاقاتی که در این بیست و یک سال ورزش حرفه‌ای برایم رخ داده را می‌نویسم. جرقه این کار سال ۲۰۱۸ در فرودگاه لس آنجلس در ذهنم زده شد. خیلی کار دارد تا این کتاب تمام شود. امیدوارم این کتاب منتشر شود و به هر کسی که می‌خواهد ورزش قهرمانی انجام دهد کمک کند. این کتاب خاطرات کسی است که خودش به تنهایی آمد و راهی را که کسی نرفته بود، رفت و هیچ الگویی هم نداشت. آن موقع کتابی نبود که ما بخوانیم، اما الان فکر می‌کنم این کتاب برای ورزشکاران و قهرمانان آینده جالب باشد.
اسم کتاب چیست؟
اسمش فعلا احسان قهرمان است.
نمی خواهی وارد عرصه مربیگری شوی؟
علاقه‌ای به مربیگری ندارم، اما هر کاری از دستم بر بیاید برای دوومیدانی انجام می‌دهم. آرزوی احسان حدادی این است که یک بار دیگر مدال المپیک بگیرد. من در هر مسندی باشم، تلاش می‌کنم این اتفاق بیفتد.
بحث حضورت در انتخابات ریاست فدراسیون دوومیدانی درست است؟
بزرگان و پیشکسوت‌های دوومیدانی از من خواستند که وارد عرصه انتخابات ریاست فدراسیون شوم. اگر ببینم می‌توانم با حضورم در راس فدراسیون دوومیدانی به این رشته کمک کنم وارد میدان می‌شوم.
1999
