پایگاه خبری فوتبالی – مربیان تیم‌ها خیلی کم تصمیم به تغییر در خط دفاع می‌گیرند. شاید فقط اجبار یا مصدومیت باعث شود که یک مربی مدافعان تیمش را عوض کند.
به گزارش فوتبالی، یکی از اتفاقاتی که در بازی الدحیل و پرسپولیس به چشم آمد، درخشش دو مدافع میانی قرمزهای پایتخت ایران بود. مرتضی پورعلی‌گنجی و محمد حسین کنعانیزادگان در این مسابقه بسیار خوب و بدون اشتباه بازی کردند.
الدحیل به رغم بازیکنان خوب و مطرحی که در فاز هجومی داشت هرگز نتوانست از عمق خط دفاعی پرسپولیس بگذرد و موقعیت گل ایجاد کند. مایکل اولونگا، فیلیپه کوتینیو، معز علی و عبدالله مادیبو با همه توانایی‌ها و اسم و رسمی که دارند نتوانستند به دروازه پرسپولیس نزدیک شوند.
معدود فرصت‌های نصفه و نیمه‌ای که الدحیل در این بازی ساخت هم فرصت‌هایی بود که به دنبال حمله از کناره‌ها و دور زدن مدافعان کناری پرسپولیس به دست آمد. این موقعیت‌ها هم جدی نبود و علیرضا بیرانوند در آخرین سنگر پرسپولیس همه توپ‌ها را جمع کرد.
این که هافبک‌ها و وینگرهای الدحیل بیشتر ناچار شدند به سمت کناره‌ها بروند و از آنجا روی دروازه بیرانوند سانتر کنند به دلیل این بود که پورعلی گنجی و کنعانیزادگان در قلب خط دفاع بسیار محکم و بدون اشتباه بازی کردند و بازیکنان الهلال در واقع چاره‌ای جز رفتن به کناره‌ها نداشتند.
زوج میانی خط دفاعی پرسپولیس در 4 بازی که در لیگ برتر انجام داده‌اند هم نمایش خوبی داشتند و پرسپولیس در کنار استقلال و گل‌گهر سیرجان با یک گل خورده بهترین خط دفاع را داشته است. البته همان یک گل خورده هم گل به خودی بود که در بازی با ذوب آهن توسط سروش رفیعی وارد دروازه بیرو شد.
تنها مسابقه‌ای که عملکرد مدافعان میانی پرسپولیس چندان خوب نبود بازی با النصر عربستان بود که البته در آن مسابقه همه بازیکنان پرسپولیس کمتر از حد انتظار ظاهر شدند.
درخشش خط دفاع پرسپولیس قطعا باعث خوشحالی کادر فنی و هواداران این تیم شده است اما تنها کسی که از این وضعیت آسیب می‌بیند گئورگی گولسیانی مدافع گرجستانی پرسپولیس است.
با درخشش زوج مرتضی و کنعان، گولسیانی باز هم باید روی نیمکت بنشیند و منتظر یک فرصت باشد. فرصتی که بعید است حالا حالاها فراهم شود.
1359
پرسپولیس 
