پایگاه خبری فوتبالی - در یکی دو دهه اخیر ورزشگاه‌های خوبی در برخی مراکز استان‌ها ساخته شده اما هیچ ورزشگاهی به ورزشگاه‌های تهران اضافه نشده است.
به گزارش فوتبالی، وضعیت فعلی ورزشگاه آزادی که باعث برگزاری مسابقات بدون حضور تماشاگران شده است سوال بزرگ و مهمی در ذهن فوتبالدوستان ایرانی به وجود آورده است. اینکه اگر اتفاقی برای ورزشگاه آزادی بیفتد که امکان برگزاری مسابقات در آن نباشد تکلیف چیست.
واقعیت این است که برای این سوال پاسخ امیدوار کننده‌ای نداریم. در تهران به جز ورزشگاه آزادی، هیچ ورزشگاه استاندارد دیگری که بتواند از بازیهای پرسپولیس، استقلال و تیم ملی میزبانی کند وجود ندارد.
نکته عجیب این است که در یکی دو دهه گذشته در برخی از شهرهای بزرگ ایران ورزشگاه‌های خوبی ساخته شده است. مثل ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز، ورزشگاه امام رضا(ع) مشهد، ورزشگاه نقش جهان اصفهان و ورزشگاه فولاد آرنای اهواز.
اما در تهران سالهاست که هیچ ورزشگاهی ساخته نشده و ورزشگاه آزادی، بارِ برگزاری مسابقات را در همه این سالها به دوش کشیده است. قبلا ورزشگاه شیرودی بود که حتی میزبان دربی تهران هم می‌شد. اما این ورزشگاه سالهاست دیگر شاهد برگزاری هیچ مسابقه فوتبالی نبوده است.
در ورزشگاه‌های دستگردی و شهدای شهر قدس هم امکان برگزاری مسابقات بزرگ وجود ندارد. اگر یادتان باشد چند سال پیش که ورزشگاه آزادی به صورت اساسی تعمیر شد بازیهای پرسپولیس و استقلال در ورزشگاه تختی تهران برگزار می‌شد. اما این ورزشگاه هم سالهاست قابل استفاده نیست و حتی حالا گفته می شود که این ورزشگاه، حتی آب هم ندارد!
در همه این سالها ورزشگاه آزادی به داد فوتبال کشور رسیده و آن قدر از این ورزشگاه کار کشیده شده که بالاخره به این استهلاک شدید دچار شد. حتی گفته می شود فضای سبز ورزشگاه آزادی کاملا زرد شده و البته این ورزشگاه هم آب ندارد.
نکته مهم این است که وقتی ورزشگاه آزادی ساخته شد روی آن برچسب «100 ساله» خورد. یعنی در شرایط عادی این ورزشگاه تا 100 سال قابل استفاده است. درست مثل ورزشگاه ملی سنگاپور که همزمان با ورزشگاه آزادی ساخته شد و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
اما این ورزشگاه سرنوشتی متفاوت با ورزشگاه آزادی داشت. تخریب ورزشگاه ملی سنگاپور در سال 2007 آغاز شد و 3 سال طول کشید. اتفاقا آخرین گلی که در این ورزشگاه زده شد، گلی بود که توسط غلامرضا رضایی در برتری 3 بر یک ایران مقابل سنگاپور در مسابقات مقدماتی جام ملت‌های آسیا در سال 2010 به ثمر رسید. بعد از آن هم ورزشگاه کاملا تخریب و پروژه بازسازی‌اش آغاز شد. ورزشگاه جدید در تابستان 2014 به بهره‌برداری رسید.
سنگاپوری‌ها این ورزشگاه را در سال 1973 تاسیس و 37 سال بعد تخریب و بازسازی کردند اما ورزشگاه آزادی در سال 1350 آماده بهره‌برداری شد و از آن زمان فقط چند بار به صورت جسته و گریخته مورد تعمیر قرار گرفته است. بخشی از این تعمیرات و تجهیز شدن‌ها هم به فشار AFC و FIFA صورت گرفته است. البته ورزشگاه آزادی واقعا ورزشگاه مستحکمی است و خوب هم طاقت آورده اما آنقدر از این ورزشگاه کار کشیده شده که مستهلک شده است.
حالا باز این سوال مطرح می‌شود که چرا در همه این سالها هیچ ورزشگاه جدیدی در تهران ساخته نشده و نمی‌شود؟ در سال 1392 محمد دادگان که آن زمان مدیرکل تربیت بدنی دانشگاه آزاد بود به هیات امنای دانشگاه آزاد پیشنهاد ساخت یک ورزشگاه 40 هزار نفری در زمین های بالای جنت آباد تهران را داد. زمینی مسطح که خوراک ساخت یک مجموعه ورزشی مدرن بود.حتی کار به طراحی نقشه و برآورد هزینه هم رسید اما از این جلوتر نرفت. به نظر می‌رسد مسئولان با این تصور که ورزشگاه آزادی همیشه هست، تن به ساخت ورزشگاه جدید در تهران نداده‌اند و حالا عوارض این تصور اشتباه دامنگیر فوتبال ایران شده است.
جالب اینجاست که هیچ وزیر ورزشی هم برای ساختن ورزشگاه جدید و مجهز در تهران، قدمی برنداشته است. سوالی که البته هنوز هم برای آن پاسخی وجود ندارد.
1359
