پایگاه خبری فوتبالی- بعد از ان که امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمبی تیم ملی انتخاب شد، تعداد لژیونرهای بازگشته به لیگ برتر افزایش یافته است.
به گزارش فوتبالی، تغییر سرمربی در فوتبال می‌تواند تأثیری ویژه در نگرش بازیکنان و اعضای یک تیم داشته باشد. تغییرات حتی می‌تواند شوک مثبت یا منفی ایجاد کند و این موضوع در تیم ملی محسوس‌تر خواهد بود، چرا که دامنه تغییرات روی ملی‌پوشان بر باشگاه‌ها هم اثرگذار خواهد بود. یکی از شاخص‌های قابل توجه بعد از تغییر سرمربی در تیم ملی ایران، آمار بازیکنان لژیونر ملی‌پوش است.
کارلوس کی‌روش از زمان حضور در فوتبال ایران، به بازیکنان لژیونر اعتقاد بیشتری داشت. این سرمربی پرتغالی معتقد بود روند آماده‌سازی بازیکنان لژیونر در پیشبرد برنامه‌ها و تاکتیک‌هایش تأثیر زیادی دارد، به همین منظور گاهی اوقات حتی بازیکنان لژیونر که جایگاهی در تیم‌شان نداشتند، نسبت به ستاره‌های لیگ داخلی در اولویت بودند.
نگاه سرمربی سابق تیم ملی که در سه جام جهانی و دو جام ملت‌ها عهده‌دار هدایت تیم ملی بود، بسیاری از ستاره‌های لیگ را به دنبال کسب پیشنهاد خارجی واداشت، پیشنهاداتی که صاحب فوتبال بودن و کیفیت آن خیلی مورد توجه نبود. در آن دوره خیلی از بازیکنان به لیگ‌های خارجی رفتند، اما انتقال آنها باعث ارتقای فوتبال ایران نشد.
طبق آمار حدفاصل جام جهانی 2014 تا 2022 تعداد لژیونرهای ملی‌پوش افزایش چشمگیری داشت. به ترتیب 9، 13 و 16 لژیونر ملی‌پوش آماری است که در سه دوره کاری کی‌روش در ایران به ثبت رسیده است. در هر دوره کاری تعداد لژیونرهای فوتبال ایران افزایش یافت و فقط تعداد معینی مجوز حضور در تیم ملی را داشتند.
در این میان نباید فراموش کرد بعضی بازیکنان به امید رسیدن به لیست تیم ملی، عازم لیگ‌های خارجی شدند، اما در لیست تیم ملی جایی نداشتند و «لژیونرهای ناموفق» نام گرفتند.
با این وجود در دوران امیر قلعه‌نویی فضایی متفاوت بر ذهن بازیکنان حاکم شده است. او به لیگ برتر توجه بیشتری دارد و از طرف دیگر معتقد است بازیکن لژیونر باید در لیگ و باشگاه معتبر، زمان بازی لازم را داشته باشد. در غیر این صورت بهتر است در لیگ و فوتبال خودمان کار خودش را ادامه بدهد.
این اتفاقات باعث شد امثال شهاب زاهدی، امیرحسین حسین‌زاده، شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی‌زادگان در مسیر بازگشت به لیگ برتر قرار بگیرند و به نوعی مهاجرت معکوس افزایش پیدا کند. نباید فراموش کرد که محمد محبی و مهدی قایدی تمایل داشتند در استقلال به کار خود ادامه بدهند، اما چون تحت قرارداد باشگاه دیگری بودند و مشکل رضایت‌نامه داشتند ناچار به خروج از لیگ ایران شدند.
1999
