پایگاه خبری فوتبالی- تیم ملی فوتبال زنان اردن روز سه شنبه با شکست سنگین ۷ بر صفر مقابل ازبکستان فرصت حضور در بازیهای المپیک ۲۰۲۴ پاریس را از دست داد اما نباید این شکست را فقط در قالب همین بازی ارزیابی کرد.
به گزارش فوتبالی، شکست مقابل ازبکستان دومین ناکامی متوالی فوتبال زنان اردن طی کمتراز دو سال بوده است. این تیم پیش از این با شکست برابر ایران در ضربات پنالتی، فرصت حضور در مسابقات جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۲۲ هند را از دست داد.
اما اردن درحالی این ناکامی ها را متحمل شده است که در سال های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ تنها تیم عربی حاضر در جام ملتهای آسیا بود اما از سال ۲۰۱۹ دوران افت فوتبال این کشور شروع شد و حالا رسیدن به مرحله نهایی جام ملتهای آسیا یا صعود به مرحله دوم انتخابی المپیک برای این کشور تبدیل به آرزو شده است.
اگرچه مسابقات فوتبال لیگ زنان در کشور اردن از سال ۲۰۱۹ به عنوان اولین کشورعربی حرفه ای شد و حتی برخی از بازیکنان این کشور در لیگ های فرانسه، رومانی وعربستان بازی کردند اما همه این اتفاق ها به رشد تیم ملی این کشور کمک نکرد چرا که در این سالها حتی یک بازیکن خارجی هم وارد لیگ حرفه ای اردن نشد.
واقعیت این است که طی سال های اخیر تیم ملی اردن نتوانسته از بازیکنان جوان با استعداد بهره ببرد و در همین مسابقات اخیر انتخابی المپیک ۲۰۲۴ بیشتر بازیکنان بیش از ۳۰ سال سن داشتند و حتی خیلی از آنها سابقه حضور در مسابقات جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۱۴ ویتنام حضورداشتند!
میانگین سنی بالای بازیکنان اردن در بازی با ازبکستان در ضعف خط دفاعی و ارسال ها به قلب خط دفاع و ناتوانی در خط حمله به شکل کامل مشهود بود.
نباید فراموش کرد که ضعف تیم ملی زنان اردن از شکست های سال های اخیر تیم های نوجوانان و جوانان این کشور نشات می گیرد.
اگرچه تیم ملی نوجوانان دختر این کشور به عنوان اولین تیم عربی در جام جهانی سال ۲۰۱۶ به لطف میزبانی حضورداشت اما همین تیم از حضور در مسابقات قهرمانی آسیا در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ عاجز ماند.
در رده جوانان هم وضعیت بهتر نبود و تیم ملی دختران اردن نتوانست در مسابقات قهرمانی آسیا در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ حضور داشته باشد و مسابقات سال ۲۰۲۲ هم به علت شیوع کرونا لغو شد.
واقعیت این است که اردن به عنوان پیشگام فوتبال زنان در منطقه غرب آسیا، نتوانسته توسعه پایدار در این بخش را بوجود بیاورد و این اتفاق یک زنگ خطر برای سایر کشورهای عربی است که تصور نکنند تنها با صرف هزینه های زیاد و کسب موفقیت های مقطعی می توانند به توسعه و قدرت در فوتبال زنان برسند.
۱۹۷۹
