پایگاه خبری فوتبالی- یک: برآیند دو بازی نوروزی تیم ملی با سرمربی جدیدش یک تساوی مقابل روسیه و یک پیروزی مقابل کنیا بود. چرخ تیم ملی روان تر می چرخید و هاله احتیاط از پای بازیکنان انگار برداشته شده بود. البته که برای قضاوت کادرفنی تیم ملی خیلی خیلی زود است اما باید هم سایه روشنها را دید و هم نقاط تاریک را.
دو: قلعه نویی بر خلاف کی روش به لیگ برتر نگاه مثبتی دارد و اسکلت تیمش را بیشتر بر پایه بازیکنان داخلی که در شرایط بازی بودند چید. از هفده بازیکنی که در دوبازی تدارکاتی ترکیب اصلی را شروع کردند ۹ بازیکن ستاره های لیگ برتر ایران بودند که نشان دادند راه تیم ملی فقط با لژیونرشدن نمی گذرد اما چون توقعات کلا از تیم ملی بالاست، اکثر بازیکنان لیگ برتری کمی با استرس بازی می کردند.
سه: سیستم تیم ملی در هر دو بازی ۴-۴-۲ بود. بدون پلی میکر و با دو هافبک دفاعی که یکی از آنها - در بازی اول عزت اللهی و در بازی دوم چشمی- عقب تر بازی می کرد. دو هافبک کناری که نقش وینگرها را داشتند و دو مهاجم که طارمی کمی عقب تر از مغانلو بازی می کرد. قلعه نویی سالهاست با سه پنج دو خداحافظی کرده است هر چند همه می دانند که سیستم سه پنج دو همچنان نزد امیر محبوب است.
چهار: در تیمهای قلعه نویی همیشه یکی از دو فوروارد وظیفه دارد بجنگد، پرس کند، درگیر شود و نقش مهاجم کارگر را بازی کند. این وظیفه در تیم ملی به عهده شهریار مغانلو بود که برخلاف باور عمومی وظیفه اش را خوب انجام داد. همه از مغانلو توقع گلزنی داشتند اما او وظیفه ای را انجام داد که قلعه نویی بر عهده اش گذاشته بود.
پنج: حرکات ترکیبی در کناره ها از نقاط مثبت تیم ملی در این دو بازی بود که بارها و بارها تکرار شد. درست است که کیفیت فنی روسیه و کنیا خیلی چنگی به دل نمی زد اما نمی شود از بازی روان تیم ملی در جناحین به سادگی گذشت. رامین رضاییان و محمدمحبی ستاره های تیم ملی در این دو بازی بودند که لب خط تیم ملی را به منطقه ناامن حریفان بدل کردند.
شش: بازی هجومی خیلی خوب و جذاب است اما یک ایرادی هم دارد و آن جا ماندن در ضدحملات است که تیم ملی در این دوبازی چند بار برایش اتفاق افتاد. فضای پشت سر مدافعان کناری بارها خالی شد که عدم پوشش هافبکهای دفاعی هم در ثبت این لحظات بی تأثیر نبود. این نقاط ضعف باید تا شروع جام ملتهای آسیا، برطرف شود.
هفت: تیم ملی آرام آرام در حال تغییر است. در این دوبازی چهره های جدیدی از لیگ به تیم ملی اضافه شدند که برای بهتر شدن نیاز به بازی دارند و اینکه فدراسیون فوتبال فیفادی ها را از دست ندهد. فیفادی بعدی در خرداد با شرکت تیم ملی در کافاکاپ رزرو شده اما از همین حالا باید برای فیفادی شهریور، حریفهای قدر تعیین شود. تا شروع جام ملتها نزدیک به ۲۹۰ روز زمان وجود دارد. در روزهای فیفا در ماههای خرداد، شهریور و بهمن هستند که همانطور که گفته می شد می شود از فیفادی های شهریور استفاده کرد چرا که جام ملتها بهمن امسال آغاز می شود. در کل نسل جدید تشنه بازی کردن و دیده شدن است.
هشت: کادر فنی تیم ملی به شدت ناقص است، قطعا خود قلعه نویی هم می داند که با این کادرفنی به جایی نخواهد رسید. تیم او حداقل به دو دستیار خارجی خوب نیاز دارد که در مواقع حساس کمک حال سرمربی باشد. امیر روی نیمکت تیم ملی، همچنان تک و تنهاست!
نه: در این دو بازی ناآمادگی برخی لژیونرها به وضوح قابل مشاهده بود که با شرایط فنی خوب خود فاصله داشتند. سعید عزت اللهی، علیرضا جهانبخش و علی قلی زاده کیفیتی پایین از خود ارائه دادند و اصلا انتظارات را برآورده نکردند. البته قلی زاده با پارگی مینیسک مواجه شد و زیر تیغ جراحی خواهد رفت. در کل باید امیدوار بود که قلعه نویی راه قبلی ها که تعدادی بازیکن تحت هر شرایطی فیکس بودند را نرود.
ده: هر چند روسیه و کنیا حریفان قدرتمندی نبودند اما تیم ملی در این دو بازی نشان داد پتانسیل مناسبی برای بهتر شدن کیفیتش دارد. ذهنیت امیرقلعه نویی فوتبال تهاجمی است اما برای تیمی که نزدیک به یک دهه نوع دیگری بازی می کرد شیفت شدن به فوتبال تهاجمی سخت است. این ماجرا با توجه به اردوهای کوتاه مدت تیم ملی در روزهای فیفا یکی از چالشهای بزرگ قلعه نویی است و شاید دستیاران خارجی بتوانند این مشکل را حل و فصل کنند. باز هم تاکید می کنیم که امیرقلعه نویی تنهاست و باید دستیاران خوب خارجی به کادر تیم ملی اضافه شوند. آنهایی که بتوانند بار را از روی دوش قلعه نویی بردارند نه اینکه روی دوش او و تیم ملی، بار بگذارند!
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
