پایگاه خبری فوتبالی- داستان ایران و بلاژ از یک اظهارنظر غلوآمیز شروع شد.
به گزارش فوتبالی، ۱۳ خرداد ۱۳۷۷ بود میروسلاو بلاژویچ یکی از معروفترین اظهارنظرهایش را انجام داد و گفت: اگر یوگسلاوی موفق به بردن ایران شد من یک توپ فوتبال را قورت می دهم.
دو سال قبلش کرواسی با بلاژ و برانکو در جام ملتهای ۱۹۹۶ انگلیس نام خود را به عنوان پدیده فوتبال اروپا بر سر زبانها انداخت. نسلی خاطره انگیز از ستاره هایی چون داور شوکر، زوانمیربوبان، رابرت پروسینسکی که معمار این نسل بلاژویچ بود.
جام جهانی ۱۹۹۸ انگار محلی برای شکوفایی این نسل بود، درخشش آنها به حدی بود که بزرگترین افتخار حوزه بالکان را در تاریخ تا آن دوران رقم زدند.
بعد از ناکامی ایران در جام ملتهای آسیا ۲۰۰۰، محسن صفایی فراهانی رییس وقت فدراسیون فوتبال ایران که علاقه زیادی هم به مربیان کروات داشت به سراغ بلاژ رفت تا در زمستان ۱۳۷۹ سکان هدایت تیم ملی ایران به چیروی ۶۵ ساله و دستیارش برانکو برسد.
مأموریت او رساندن ایران به جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن بود. در غیاب کره و ژاپن که میزبانان جام جهانی بودند سهمیه آسیا ۲/۵ سهمیه بود. ایران در گروه اول با عربستان و عراق و بحرین و تایلند همگروه شد، همگروهی ایران با عربستان کار را برای چین در گروه دیگر راحت کرد.
ایران شروعی فوق العاده داشت، بردن عربستان در تهران، تساوی با تایلند در بانکوک ، بردن عراق در بغداد و تساوی با بحرین در آزادی ایران را در پایان دور رفت صدرنشین گروه با هشت امتیاز کرد. دور برگشت با تساوی ایران و عربستان در جده شروع شد که همانجا چیرو اعلام کرد کار تمام شده، دو برد خانگی مقابل تایلند و عراق در آزادی باعث شد تا برای صعود به عنوان تیم اول فقط به یک تساوی در منامه نیاز باشد. اما انقدر خیال تیم از صعود راحت بود که یکی از بدترین بازیهای تاریخ تیم ملی در بحرین رقم خورد و شکست تلخ در منامه و رقص بحرینیها با پرچم عربستان لحظات تاریکی را برای فوتبال ما رقم زد.
شدت اتفاقات منامه به قدری بود که مطبوعات آن زمان علی الخصوص روزنامه خبرورزشی به شدت علیه بلاژ موضع گرفتند و همین عامل باعث شکاف زیادی بین سرمربی تیم ملی و مطبوعات شد.
ایران بعد از شکست تلخ مقابل بحرین در پلی آف در دوبازی رفت و برگشت امارات تیم دوم گروه مقابل را شکست داد تا حریف ایرلند با همه ستاره هایش شود. باخت دو برصفر در دوبلین و سپس برد یک برصفر با گل یحیی غمگین ترین پیروزی تیم ملی را رقم زد تا صد هزار نفر با چشمانی اشکبار ورزشگاه آزادی را ترک کنند.
درگیری با خداداد، درخشش علی کریمی ، اعطای لقب پرنده آسمانی به هاشمی نسب و رحمان رضایی، ظهور پدیده هایی چون جواد نکونام، ابرهیم میرزاپور، رحمان رضایی و مجاهد خذیراوی و همه و همه در دوران چیرو رقم خورد. دورانی که تیم ملی از نظر فوتبالی زیبا بازی می کرد اما این فوتبال زیبا به صعود به جام جهانی منجر نشد.
بعد از آن ده سال، چیرو در یک مقطع کوتاه سرمربی مس کرمان هم شد که این همکاری خیلی زود به پایان رسید.
بعد از استانکو پابلوکویچ و تومیسلاو ایویچ، میروسلاو بلاژویچ سومین سرمربی تیم ملی از کرواسی است که در سالهای اخیر چشم از دنیا فرو می بندد.
آقای بلاژویچ دوست داشتنی رفتی ولی یک جام جهانی طلب ما.
شرح عکس: لحظات پایانی و پرالتهاب دیدار ایران و ایرلند و آخرین دقایق حضور بلاژ روی نیمکت تیم ملی ایران
یادداشت از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
