لیگ به تفکیک میزبانی و مهمانی؛ طبق معمول تاریخ

پایگاه خبری فوتبالی- تفکیک بازی‌های این فصل به 2 جدول میزبانی و مهمانی، همان روند همیشگی تاریخ لیگ برتر را نشان می‌دهد: اینکه پرسپولیس طبق معمول در خانه، قدرتمندترین است و استقلال، خطرناک‌ترین مهمان این بازی‌هاست. 

به گزارش فوتبالی، مرور این 2 جدول از دلیل اصلی قهرمانی استقلال و عدم موفقیت پرسپولیس هم رونمایی می‌کند: تیم مجیدی یک امتیاز کمتر از پرسپولیس در بازی‌های خانگی گرفت ولی این عدد برای گل‌محمدی و تیمش در بازی‌های خارج از خانه، 6 امتیاز کمتر از آبی‌ها بود و همین 5 امتیاز، استقلال را قبل از رسیدن به آخر فصل، فاتح جام کرد.

* جدول بازی‌های خانگی

  طبق معمول تمامی این چند فصل اخیر، پرسپولیس بازهم عنوان مقتدرترین میزبان فصل را به دست آورد. آنها فقط یک بار به عنوان میزبان شکست خوردند که آن بازی هم در ورزشگاه آزادی برگزار نشد: برابر سپاهان در سیرجان. و دست بر قضا همان شکست هم رای به قطعی شدن قهرمانی استقلال داد. استقلالی که با بردن بازی آخرش برابر نفت در ورزشگاه آزادی می‌توانست بهترین میزبان فصل هم شود ولی درنهایت این رتبه را با اختلافی یک امتیازی از دست داد. تنها همین دو تیم هم توانستند بیشتر از دو سوم امتیازات بازی‌های خانگی یعنی عددی بزرگتر از 30 را کسب کنند. عجیب‌ترین میزبانان فصل، فجر و شهرخودرو بودند: دو تیمی که حتی یک بار هم در خانه برنده نشدند. همین گزاره وقتی در کنار این موضوع که هر دو تیم راهی لیگ یک شدند، قرار می‌گیرد، ثابت می‌کند امتیازات بازی‌های خانگی چه اهمیتی دارد. نکته دیگر، تعداد گل‌های زده استقلال در بازی‌های خانگی است: تنها 13 گل که ضعیف‌ترین آمار بین 9 تیم اول جدول بازی‌های خانگی است. تیم مجیدی فقط بیشتر از 6 تیم دیگر، در خانه گل زد که 2تای‌شان، سقوط کردند.

* جدول بازی‌های خارج از خانه

  روند تاریخ لیگ برتر همیشه اینطور بوده: صدرنشینی استقلال. تیم مجیدی این فصل هم بهترین آمار را در بازی‌های خارج از خانه رقم زد: بیشترین برد، بیشترین گل زده، کمترین گل خورده، بهترین تفاضل و بیشترین امتیاز. دلیل اصلی قهرمانی استقلال و عقب ماندن پرسپولیس و سپاهان هم، همین بازی‌های بیرون از خانه بود؛ جاییکه استقلال 33 امتیاز گرفت و دو تیم دیگر حتی به 30 هم نرسیدند: 27 امتیاز. عجیب‌ترین مهمان فصل، تراکتور بود. تیمی با تنها یک برد بیرون از خانه که آنهم با رای کمیته انضباطی برابر نساجی رقم خورد یعنی در یک بازی برگزارنشده. آلومینیوم هم تنها یک بار بیرون از اراک رنگ برد را دید. نساجی اما بیرون از خانه (هرچند برای آنها خانه با بیرونش، هیچ تفاوتی نداشت)، 11 بار مساوی کرد. 

* موارد ویژه

  این عنوان تعلق می‌گیرد به پیکان: تیم پنجم جدول بازی‌های خارج از خانه با تنها یک شکست که برابر پرسپولیس رقم خورد و تیم سیزدهم جدول بازی‌های خانگی با تنها 2 برد به عنوان میزبان. حسینی روی نیمکت ذوب‌آهن هم دقیقا همینگونه نتیجه می‌گرفت.

تراکتور هم بعد از حضور ساغلام و ورود تماشاگرانش به ورزشگاه، تکانی در نتایج بازی‌های خانگی‌اش خورد و توانست به پله نهم برسد درحالیکه تیم چهاردهم بازی‌های بیرون از خانه بود. اگر شوک مربی و حضور پرشورها نبود، شاید تراکتور جزو سقوط کرده‌ها قرار می‌گرفت.

 آلومینیوم اما نیاز به یک بررسی ویژه دارد: تیم ششم جدول بازی‌های خانگی با تنها 2 باخت و تیم دوازدهم جدول بازی‌های بیرون از خانه فقط با یک برد. اراکی‌ها در تاریخ نه‌چندان طولانی حضورشان در لیگ برتر، چند قانون همیشگی داشته‌اند: قدرتمند در خانه، دست و دل باز در بیرون اراک و دچار افتی مرگبار در نیم‌فصل دوم.

مس و هوادار هم با حضور روی پله‌های یکسان هر دو جدول بازی‌های خانگی و بیرون از خانه، نشان دادند میزبانی و مهمانی چندان تفاوتی برای‌شان ندارد. این مورد بخصوص درباره تیم ربیعی صدق می‌کند: 23 امتیاز در خانه و 22 امتیاز بیرون از آن: کپی برابر اصل.

* تیم برتر

  یک دلیل دیگر برای اثبات اینکه استقلال، شایسته قهرمانی بود: آنها تنها تیم فصل بودند که هم در بازی‌های خانگی و هم در بازی‌های بیرون از خانه، بیشتر از 30 امتیاز یعنی دو سوم مجموع امتیازات را کسب کردند. این یعنی برای تیم مجیدی، خانه و بیرونش چندان فرقی نداشت: 35 امتیاز در خانه و 33 امتیاز بیرون از خانه.

گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی