پایگاه خبری فوتبالی- یک: سردبیر فوتبالی دیشب تیتر خوبی زد. تیتری که البته سالها پیش در یک مجله برای تیم ملی فوتبال ایران در آستانه حضور در رقابتهای جام ملتهای آسیا 2011 قطر زده بود و در نهایت تیم ملی با هدایت افشین قطبی، در دوحه در مرحله یک چهارم نهایی مقابل کره جنوبی حذف شد. آن زمان سردبیر فوتبالی هم تیتر زده بود:"خوره جنوبی!" در هر حال فلسفه بازیهای تدارکاتی این است که شما به نقاط ضعف خود پی ببرید و ایرادات خود را برطرف کنید. از این منظر که به ماجرا نگاه کنیم می توانیم باخت دیشب به تیم دوم الجزایر را توجیه کنیم اما متاسفانه این همه واقعیت ماجرا نیست. الجزایری ها کلا طوری خوشحالی کردند که نمی توانیم ساده از کنارش بگذریم.
دو: بعد از صعود مقتدرانه به جام جهانی، باور عمومی بر این بود که با اسکوچیچ حدمان همین نیست. مطالبه اهالی فوتبال دیگر فقط حضور صرف در جام جهانی نیست و کسی را راضی نمی کند. بعد از پنج دوره حضور در جام جهانی ، اکنون وقت آن است کمی بزرگتر فکر کنیم و به صعود از مرحله گروهی بیاندیشیم. اما همانطور که آزمون و طارمی و جهانبخش و چند بازیکن دیگر در مصاحبه های تصویری و متنی و پست ها و توییت هایشان نشان دادند، با این وضعیت و تدارکات و این سرمربی فقط باید نوک بینی خود را ببینیم.
سه: مشکلات در تیم ملی یکی دوتا هم نیست. ترکیب تیم ملی سرتا پا مشکل دارد. استفاده از نورافکن در قلب دفاع، دهنکجی به دفاع وسطهای تیم ملی است. روی گل دوم الجزایر امید فریاد زد که بابا من دفاع وسط نیستم ، دست از سر من بردارید! دیدید که فکر کرد وسط زمین است و توپ را به سمت دروازه حریف دفع می کند، چه بسا که روی شش قدم خودمان بود و توپ را به بازیکن الجزایر تقدیم کرد تا پایه گذار گل دوم شود.
چهار: ظریفی دیشب می گفت وقتی شما صالح حردانی، رامین رضاییان و دانیال اسماعیلی فر را در لیگ برتر دارید استفاده از صادق محرمی در دفاع راست بی سلیقگی محض است و حالا باید اسمش را فراتر از بی سلیقگی گذاشت. شاید یک لجبازی سرمربی مابانه! خوشش می آید و صادق محرمی را می گذارد. با این اوصاف همیشه محرمی پیش اسکوچیچ محبوب بوده است. این محبوبیت ریشه در دیناموزاگرب دارد یا نه مشخص نیست اما هر چه هست، می شود در این تک و توک بازی دوستانه، افراد دیگری را در آن پست، تست کرد. نمی شود؟
پنج: امیر عابدزاده اصرار عجیبی دارد شبیه پدرش باشد. احمدرضاعابدزاده یکی بود و هیچ کس از نظر سبک دروازه بانی مثل او نیست. پس امیرجان خودت باش ، این اداهایت خیلی توی ذوق می زند. تازه پدرت هم دو ضرب گیر نبود. اگر هم از دروازه بیرون می آمد، به تارتان نزدیک نمی شد. اینجا باشگاه نیست. تیم ملی است و هر اشتباهی، تاوان سنگینی دارد. از چشمهای بیرانوند می شد فهمید که او چقدر دوست داشت جای عابدزاده توی چهارچوب بایستد.
شش: تیم ملی فوتبال ایران بازیکنان بسیار خوبی دارد و پر از لژیونر است و نسلی ویژه و تکرارناشدنی اما به دلیل جور نشدن بازیهای دوستانه مناسب، بسیاری پیش بینی می کنند که در جام جهانی به مشکل بخورد. همگروهی با انگلیس، ولز و آمریکا ذهن همه را مشغول کرده که مبادا تیم ملی در جام جهانی مقابل این حریفان به مشکل بخورد و مبادا شکست های سنگینی در انتظار تیم ملی فوتبال ایران باشد. این نگرانی دربازی با الجزایر کمی تا حدودی بیشتر شد.
هفت: مقایسه کردن در این مقطع کوتاه تا جام جهانی شاید خیلی کار صحیحی نباشد. برخی عقیده دارند وزن نیمکت تیم ملی پایین است و آن را با وزن تیم ملی در دوران کی روش مقایسه می کنند اما نتایج اسکوچیچ با بازیکنان در دیدارهای مرحله اول و مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی آنقدر خوب بوده فدراسیون فوتبال به این راحتی ها نمی خواهد قید اسکوچیچ را بزند. در هر حال فرق بزرگ کی روش با اسکوچیچ جدا از همه مسایل این است که کی روش روی جزییات اردوها حساس بود و به لباس و تدارکات و زمین و هتل، ایراد می گرفت اما اسکوچیچ کلا به هیچ چیزی اعتراض نمی کند.
هشت: نکته ای که از همین الان باید طرفداران تیم ملی فوتبال ایران بدانند این است که تاکتیک تیم ملی برای مقابله با حریفانش فعلا نامشخص است و با بازی که از الجزایر دیدیم، تکلیف تیم ملی با خودش زیاد مشخص نیست. در تورنمنتی مثل جام جهانی تیمی مثل ایران مطمئنا نمی تواند فوتبال تهاجمی بازی کند. آنجا بهترین تاکتیک دفاع ضدحمله است. کاری که کی روش در دو دوره جام جهانی در برزیل و روسیه با تیم ملی کرد و در نهایت در جام جهانی روسیه، ایران با فشار توانست مراکش را وادار به زدن گل بخودی کند و البته مقابل اسپانیا و پرتغال هم بازی خوبی به نمایش گذاشت و هر چند روی اشتباه رامین رضاییان تک گل اسپانیا بدست آمد اما در بازی با پرتغال، ایران عقب افتاد، بیرانوند پنالتی رونالدو را گرفت و در نهایت کریم انصاری فرد، با پنالتی گل مساوی را زد و در نهایت این طارمی بود که نتوانست گل دوم را بزند. در بازی با الجزایر، ایران نشان داد پلن مشخصی برای بازی با تیمهای سطح یک و حتی سطح دو دنیا ندارد.
نه: دستیاران تیم ملی هم اشاره ای داشته باشیم که انگار هیچ باری را از دوش تیم ملی برنمی دارند. دستیار مقوله مهمی است. وقتی تیم عقب است، معمولا خون به مغز سرمربی نمی رسد و این دستیار یا دستیاران خوب هستند که می توانند بار را از روی دوش یک مربی بردارند. به نظر نمی رسد که دستیاران اسکوچیچ بارچندانی از روی دوش او برنمی دارند.
ده: پس از باخت به الجزایر، برخی روزنامه ها امروز خبر دادند که اسکوچیچ قرار است برکنار شود. راستش را بخواهید به شدت بوی اتفاقات قبل از جام جهانی ۹۸ می آید. در فضای مجازی کامنت نوشته بودند:" ترسم نرسی به دوحه ای دراگان!" البته با توجه به زمان کم باقیمانده تا جام جهانی، به نظر نمی رسد که برای اسکوچیچ اتفاق خاصی بیفتد، اما به قول سرهنگ علیفر، گزارشگر محبوب، در فوتبال چیزی قابل پیش بینی نیست!
پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
