پایگاه خبری فوتبالی- صعود تراکتور به لیگ برتر در لیگ نهم، مصداق خون تازه‌ای بود که به رگ‌های فوتبال ایران و لیگ برتر تزریق شد.
به گزارش فوتبالی، با این تیم و تماشاگران متعصب و دوست‌داشتنی‌اش، یادگار امام تبریز به یکی از مخوف‌ترین ورزشگاه‌های فوتبال تبدیل شد که هیچ تیمی علاقه‌ای به بازی کردن در آن نداشت. جو دل‌انگیز این ورزشگاه و پر شدنش در تقابل‌های تراکتور و سرخابی‌ها (اتفاقی که حتی در دربی سنتی پایتخت هم دیگر کمتر رقم می‌خورد)، بی‌تردید یکی از صحنه‌های الصاق شده به تاریخ لیگ برتر و فوتبال ایران بوده و هست.
زندگی تراکتور با هر زحمتی که بود می‌گذشت تا اینکه اعلام شد این تیم به زنوزی واگذار شده است. از آن تاریخ و لحظه بود که تراکتور تبدیل به یک معبد برای جذب ستاره‌های فوتبال ایران شد و آنها دیگر در لباس یک مدعی فرو رفتند. مدعی‌ای که اگر اشتباه مرگبار علیرضا فغانی نبود حالا یکی از جام‌داران لیگ برتر هم بود.
زمان هرچه جلوتر می‌رفت و هرچه از دوران مالکیت زنوزی می گذشت، روزهای روشن و آفتابی تراکتور تیره‌تر و تلخ‌تر شد و حالا کار به جایی رسیده که هواداران خواهان تحویل دادن این تیم شده‌اند و برای از تحت مالکیت زنوزی خارج شدنش، تجمع کرده و شعار می‌دهند.
در یک بازه زمانی 72 ساعته، دو تن از مسئولان تراکتور در رسانه ملی حاضر شدند و درباره این تیم توضیح دادند. توضیحاتی که خودش نشان می‌داد چرا تراکتور دوست داشتنی به چنین حال و روزی افتاده است. عضو هیات‌مدیره‌ای که زمانی مدیر ورزشی تیم بود و ادعا کرده بود همه امور فوتبالی زیرنظر اوست، حالا به راحتی می‌گوید چیزی نمی‌داند و خبر از هیچ چیزی ندارد درحالیکه درباره همه امور دیگر فوتبال ایران از آیین نامه و جعل و غیره خبر دارد.
سرپرست تیم هم اندکی به اطلاعات ما برای به چنین روز و حالی افتادن تیم محبوب، کمکی نمی‌کند.
تراکتور در بدترین فصل حضورش در لیگ برتر یعنی در همان دوره اول که درنهایت به سقوط آنها و دوری 8 ساله‌شان از سطح اول فوتبال ایران انجامید، تنها 6 باخت را در 12 هفته ابتدایی تحمل کرده بود ولی حالا این تعداد به 7 شکست در همین تعداد بازی رسیده و تراکتور با 11 امتیاز، فقط در قیاس با شهرخودروی قعرنشین، امتیاز بیشتری کسب کرده است. جالب اینکه کاظم محمودی از آینده روشن تیم حرف می‌زند درحالیکه با چنین حال و روزی که تراکتور دارد، شاید دیگر «آینده»ای وجود نداشته باشد که بخواهیم درباره زشتی یا زیبایی‌اش حرف بزنیم.
یکی از عجیب‌ترین اتفاقات درباره تراکتور زنوزی، بازیکنان خارجی این تیم هستند. شکایت‌های پیاپی آنها این انگاره را به ذهن متبادر می‌کند که اصلا پولی برای پرداخت در نظر گرفته نشده است. پنجره نقل و انتقالات تراکتور در حال حاضر برای بدهی به کوین فورچونه، لی اروین و عکاشه حمزاوی بسته است. و همین پنجره دقیقا چند ماه قبل به دلیل بدهی به امثال کوین کنستانت، میمبلا، استوکس و پاتریک بسته بود. پرداخت بدهی به امثال کنستانت که حتی یک ثانیه هم برای تراکتور بازی نکرد یا فورچونه که در یک اقدام عجیب و صرفا تبلیغاتی به عنوان گران‌ترین بازیکن خارجی لیگ برتر معرفی شده بود، خودش گویای اوضاع عجیب و غریب مدیریتی تراکتور است.
چه کسی با این بازیکنان قرارداد بست؟ چه آدم زرنگی، چنین بازیکنان نه‌چندان باکیفیتی را به تبریزی‌ها انداخت؟ به این خارجی‌ها باید بدهی‌های داخلی (به منصوریان و کادر فنی ابتدای لیگ قبلی تراکتور و حتی مرتضی اسدی) را هم اضافه کنید به علاوه مشکلات مالی ایجادشده برای حاج‌صفی، شجاعی و دژآگه که باعث شد این ستاره‌ها، تیم را ترک کنند.
«ثبات» حلقه گمشده تراکتور در تمام دوران حضور زنوزی بوده و تیمی با این مختصات، قطعا دور از موفقیت زندگی خواهد کرد. تراکتور در تمام دوران مدیریت زنوزی، حداقل 3 سرمربی در یک فصل داشته: توشاک، تقوی و لیکنز در لیگ 18، دنیزلی، شیخ‌لاری و الهامی در لیگ 19، منصوریان، شجاعی، خطیبی و کریمی در لیگ 20 و کریمی و سولدو در این فصل. این یعنی در 102 بازی اخیر لیگ برتری تراکتور، 11 سرمربی مختلف روی نیمکت این تیم نشسته‌اند (با فاکتور گرفتن از کمالوند که سرمربی بود ولی در هیچ بازی‌ای، روی نیمکت ننشست) و عمر مفید نیمکت تراکتور حتی 10 بازی هم نبوده است.
در طول هفته گذشته، هم شایعات و هم اظهارنظرهای مالک و مسئولان تراکتور از این موضوع حکایت داشت که دیگر نمی‌خواهند تیم‌داری کنند و حتی اعلام شد حاضرند همین حالا تیم را تحویل دهند. تیمی که فقط 2 میلیون دلار بدهی خارجی دارد و با احتساب داخلی‌ها همین حالا باید مبلغی حدود 75 میلیارد در صندوق داشته باشد را چه کسی تحویل می‌گیرد؟
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
