پایگاه خبری فوتبالی- یکی از مدیران سابق فوتبال ایران در یادداشتی که در اختیار قرار داده، به باز اندیشی ارتباط میان مدیران باشگاه‌ها با سازمان لیگ اشاره کرده است.
کارگزار تبلیغاتی دو باشگاه که بسته مالی مناسبی از تبلیغات بنگاه‌های اقتصادی را در اختیار داشت با سازمان لیگ فوتبال، طرف قرارداد شد و ارزش مالی و تجاری این بسته به ارزش مالی قراردادی که خود سازمان لیگ (مستقل از باشگاه‌ها) منعقد کرده بود اضافه شد و این در نهایت، یعنی درآمد و منافع اقتصادی بیشتر برای باشگاه‌ها و برای فوتبال.
مهم نیست که اجرا و پیاده‌سازی مطالبات تجاری و اقتصادی باشگاه‌ها به وسیله سازمان لیگ، چگونه و به چه شیوه‌ای باشد؛
*مهم این است که باشگاه‌ها در تحقق منافع اقتصادی خود به وسیله سازمان لیگ، صاحب نقش و رأی باشند.
*مهم این است که سازمان لیگ بر مدار منافع اقتصادی باشگاه‌ها حرکت کند و چرخه اقتصادی فوتبال را با حقوق تجاری باشگاه‌ها تنظیم و تعریف کند.
*مهم این است که سازمان لیگ برای باشگاه‌ها و تحت مدیریت باشگاه‌ها باشد نه در مقابل باشگاه‌ها.
به هر حال؛ این رویداد را باید یکی از مهمترین و ارزشمندترین رویدادهای فوتبال ایران در 15 سال اخیر دانست. ادامه روندی که با این رویداد در روابط بین باشگاه‌ها با سازمان لیگ رخ داده است، می‌تواند به کانون تحولات و پیشرفت‌های اقتصادی در فوتبال ایران و نظام باشگاه‌داری کشور بیانجامد.
برای ادامه این روند، مدیران و مالکان باشگاه‌های فوتبال ایران باید دست به یک باز اندیشی گسترده و جدی بزنند.
اکنون دقیقاً وقت باز اندیشی در روابط بین باشگاه‌ها و سازمان لیگ فوتبال ایران است. مدیران و مالکان باشگاه‌ها علاوه بر اندیشه به باز اندیشی هم نیاز دارند. مدیران باشگاه‌ها نیاز دارند که بعضی از رویه‌ها و عقاید کهنه در مدیریت بر باشگاه‌های فوتبال را از ذهن خود بیرون کنند.
وقت آن است که مدیران باشگاه‌ها با اندیشه‌ها و تصورات قبلی خود درباره روابط باشگاه‌ها با سازمان لیگ خداحافظی کنند و از دیدگاه‌ها و نقطه نظرات کهنه درباره روابط باشگاه‌ها با سازمان لیگ جدا شوند.
مدیران باشگاه‌ها باید به باز اندیشی در روابط خود با سازمان لیگ فوتبال و به باز اندیشی درباره چگونگی تأمین سرمایه و منافع خود، اهمیت و شتاب بدهند تا باشگاه‌های فوتبال ایران را از مهلکه «خود ویرانگری» نجات دهند.
تأمین سرمایه و بودجه از حساب مالک باشگاه، یک عقیده کهنه و ضد رقابتی است. موازین رقابت جوانمردانه بین باشگاه‌های فوتبال ایرانی باید مورد توجه قرار گیرد. این جوانمردانه نیست که بعضی از باشگاه‌ها به ارتزاق از جیب مالک‌شان عادت کرده‌اند و دست از مطالبه‌گری برای حقوق و منافع اقتصادی فوتبال (نسبت به سازمان لیگ فوتبال ایران) شسته‌اند.
این وضعیت برای باشگاه‌ها یک «خودویرانگری» محض است.
فوتبال، منافع و حقوق اقتصادی خاص خودش را دارد که رقم قابل توجهی نیز هست. این حقوق باید به وسیله باشگاه‌ها که سرمایه‌گذاران اصلی فوتبال هستند به صورت جدی و مستمر، مطالبه و دنبال شود.
مدیران باشگاه‌ها باید بتوانند دست از اتکا به جیب مالکان باشگاه‌ها بکشند و برای تأمین هزینه اداره باشگاه به منابع حاصل از فوتبال تکیه کنند.
مالکان باشگاه‌های ایرانی نیز باید نقش کهنه «عابر بانک بودن» برای باشگاه‌هایشان را فراموش کنند و مدیران باشگاه‌های خود را به سمت محقق کردن منافع اقتصادی و درآمدهای فوتبالی، سوق دهند.
وقت باز اندیشی در روابط اقتصادی باشگاه‌ها و سازمان لیگ فوتبال ایران فرا رسیده است. رویه‌ها و باورهای کهنه و ناکارآمد گذشته که بر مدار بی‌توجهی باشگاه‌ها به حقوق اقتصادی فوتبال، شکل گرفته بود باید کنار گذاشته شوند.»
6641
