پایگاه خبری فوتبالی- فوتبالیست‌های کمی وجود دارند که وقتی رویای کودکی و نوجوانی خود را از دست رفته می‌بینند، باز هم به تلاش خود ادامه می‌دهند. مهدی طارمی یکی از همین فوتبالیست‌هاست؛ یکی مانند علی دایی که هر دو وقتی هم نسل‌هایشان در اروپا بازی می‌کردند، آن‌ها تازه در ابتدای راه فوتبالیست شدن بودند.
دو سال سربازی و دوری از فوتبال، دوری از پایتخت و حضور در مناطق کمتر برخوردار و در ادامه، تصمیمات شخصی اشتباه باعث می‌شود طارمی در ۲۵ سالگی بیشتر شبیه بازیکنی باشد که آخرین سال‌های فوتبالش را سپری می‌کند!
اما او شاگرد علی دایی است که اولین گل ملی خود را در ۲۴ سالگی زده و در نهایت آقای گل جهان شده است؛ فوتبالیستی که همیشه بیش از اینکه به خاطر نبوغش معروف شود، به خاطر تلاش و اراده بیش از اندازه خود مورد تحسین همگان قرار گرفته است.
اگر طارمی یک چیز را هم از استاد تمام عیار خود یاد گرفته باشد، تلاش است؛ تلاش تا آخرین لحظه برای تحقق رویای کودکی و نوجوانی.
در واقع این یک جمله کلیشه‌ای است که "با تلاش به هر چه می‌خواهی می‌رسی" یا "هیچ وقت دیر نیست" اما برای مهدی طارمی که استعداد و نبوغ رسیدن به رویای کودکی خود را دارد، دور از دسترس نبود و نیست که باز هم فراتر از چنین لحظه‌ای را برای خودش و هموطنانش رقم بزند.
برای خیلی‌ها، خوشحالی از موفقیت طارمی توسط میلیون‌ها ایرانی و تحسین او در قیاس با موفقیت لژیونرهای آسیایی مانند "سون هیونگ مین" کره‌ای، تعبیری جز این ندارد که چقدر سقف رویای "ما" کوتاه است اما طارمی و موفقیتش در اروپا یا سیر رشد علیرضا بیرانوند، داستان غلبه بر واقعیت‌های دشوار زندگی است.
نه تنها در ایران، بلکه در فوتبال اروپا هم هیچ‌کسی چشم انداز روشنی برای فوتبالیستی ۲۹ ساله در مقایسه با یک فوتبالیست ۲۰ ساله ندارد اما برای مهدی طارمی که رویای بازی در رئال مادرید را دارد، هنوز زمان برای ارائه "نهایت خودش" وجود دارد تا برای میلیون‌ها کودک و نوجوان ایرانی الهام بخش شود.
6641
