پایگاه خبری فوتبالی – امشب مصاف حساس بارسلونا و رئال در شهر مادرید برگزار خواهد شد.
به گزارش فوتبالی، مسی برابر رونالدو. پیکه برابر راموس. پیشتر، ریوالدو برابر هیه‌رو. رونالدینیو برابر یک جماعت مدافع رئال مادرید و زیدان برابر یک دسته هافبک از تیم رقیب. مصاف الکلاسیکو جز مصاف۲ تیم و ۲ عقیده همواره مصاف سوپراستارها بوده. از دیرباز تا امروز. از قدیم تا جدید.
لازلو کوبالا را شاید هواداران کم سن و سال آبی و اناری نشناند. افسنه مجارستانی که سال ۱۹۲۷ متولد شد و آن‌قدر در تیم‌های مختلف مجاری درخشید تا چشم غول‌های اسپانیایی به او بیفتد. کسانی که فوتبال او را دیده‌اند به او مسی آن دوران لقب می‌دهند. ستاره‌ای که یک تنه لس کورتس را پر می‌کرد و مدیران بارسا به به فکر ساخت ورزشگاه جدید انداخت. چیزی که امروز با نام نیوکمپ همه می‌شناسند.
در تیمی به نام هانگریا مقابل رئال مادرید گل زد تا برنابئو، رئیس وقت لوس بلانکو به فکر خریدش بیفتد اما مشکلاتی وجود داشت. هم باید با برادر زنش قرارداد امضا می‌شد، هم از طرف فدراسیون فوتبال مجارستان فراری بود و هم بارسا به او چشم داشت. در نهایت کوبالا اقامت اسپانیایی گرفت، به بارسلونا پیوست و برای اولین بار سال ۱۹۵۱ پیراهن بلوگرانا را برتن کرد. مثل هالک بود. با سینه‌هایی ستبر و قدرتمند. تکنیک بی‌نظیری داشت اما سبک زندگی‌اش با بی‌نظمی اخت بود. در یک اردو، مربی گفت هرکس اینجا را ترک کند هزار پزو جریمه می‌شود. او هزار پزویش را روی میز گذاشت و گفت این هم از اجازه من!
می‌گویند او هرگز نفهمید واحد شمارش پول کیلو، لیتر یا کیلومتر نیست اما تاثیراتش درون زمین چمن نیازی به این اطلاعات نداشت. کوبالا یک بار به سل مبتلا شد و ۱۸ بازی را از دست داد. او در حال بهبودی در بیمارستان بود که بارسلونا به فکر یک جانشین جذاب افتاد. آلفردو دی‌استفانو!
دی‌استفانو را به نام پیکان مو بور می‌شناختند. میگفتند بدون او هیچ چیز به این شکل اتفاق نمی‌افتاد. نه از قهرمانی‌های اروپایی پیاپی خبری بود و نه از رکورد شکنی. بارسلونا او را می‌خواست و با ریورپلاته قرارداد امضا کرد اما رئال به سراغ میلوناریوس رفت که آلفردو به طور قرضی در آن بود. آلفردو به تمرینات بارسا رفت اما داسم به او میگفتند صبر کن. پس از کش و قوس‌های فراوان بین باشگاه‌ها اما دی‌استفانو سفیدپوش شد و از آن پس افتخار بود و افتخار.
در وصف دی‌استفانو می‌گویند یک بازیکن نبوده و یک تیم بوده. یک نوازنده نبوده و یک ارکستر کامل بود. خستگی ناپذیر. مثل روبات. جام‌ها را درو کرد و رکورها را شکست. مثل همین سال‌ها که رقابت مسی و رونالدو را ازلی ابدی می‌دانند. آن روزها هم لازلو-آلفردو می‌تازاندند.
سکانس زیبای این رقابت، حضور هر دو بازیکن در اسپانیول بود. کوبالا در ۳۷ سالگی و دی‌استفانو در ۳۸ سالگی. سلول‌های پیرشده اجازه نداد این ۲ کنار هم همه را تار و مار کنند و اتفاقا اسپانیول در یک فصل حضور این ۲، هیچ نبرد اما از دید رسانه‌ها حضورشان در یک زمین و یک تیم رعد و برقی بود در آسمان.
1101
رئال مادرید 
