پایگاه خبری فوتبالی- فدراسیون فوتبال ایران در پرونده شکایت از کنفدراسیون فوتبال آسیا به دادگاه عالی ورزش چقدر شانس پیروزی دارد؟
به گزارش فوتبالی، چند روز قبل در گزارشی به این نکته اشاره کردیم که بعد از آنکه کنفدراسیون فوتبال حاضر به تغییر میزبان گروه سوم مرحله دوم انتخابی جام جهانی در قاره آسیا نشده، فدراسیون فوتبال سراغ دادگاه عالی ورزش رفته و شکایتش را در آنجا ثبت کرده است. شکایتی که حالا پس از جمع بستن کل هزینه‌هایش حداقل 50 هزار فرانک سوئیس برای فدراسیون فوتبال هزینه خواهد داشت و با توجه به تعداد قاضیان این پرونده و همچنین نتیجه آن می‌تواند هزینه بیشتری هم روی دست فدراسیون فوتبال بگذارد. چرا که در صورت باخت در این پرونده، فدراسیون باید هزینه تیم وکالت طرف دعوی یعنی وکلای ای اف سی را هم پرداخت کند. ۱۰۰۰ فرانک هزینه ثبت شکایت، ۲۵ هزار فرانک هزینه رسیدگی با یک قاضی و ۲۵ هزار فرانک دیگر هزینه های دادگاه کاس برای این پرونده سنگین است. فعلا که تنها امید فدراسیون به تغییر میزبان بازیهای تیم ملی در این مرحله، رای دادگاه عالی ورزش است به خصوص آنکه امروز دبیرکل AFC اعلام کرده که کنفدراسیون فوتبال آسیا هر رایی که دادگاه CAS بدهد را قبول خواهد کرد اما تا چه حد می‌توان به صدور رای به نفع ایران امیدوار بود؟
پیشنهادی که ایران قبول نکرد
حدود دو تا سه ماه قبل از انتخابات فدراسیون فوتبال، فدراسیون فوتبال بحرین به اطلاع مدیران وقت فدراسیون فوتبال ایران می‌رساند که به نظر می‌رسد ادامه بازیهای مرحله دوم انتخابی جام جهانی به خاطر کرونا به صورت متمرکز برگزار شود و این فدراسیون رایزنی‌اش برای گرفتن میزبانی گروه C را شروع کرده و در صورتی که فدراسیون فوتبال ایران هم حاضر به بازی در بحرین شود، این کشور عربی تمام هزینه‌های تیم ملی ایران را پرداخت خواهد کرد. بحرین گفته بود رضایت همه تیمهای حاضر در گروه را هم جلب کرده و به ای اف سی ارائه می کند. در آن مقطع فدراسیون فوتبال که انتظار چنین اتفاقی- برگزاری بازیها به صورت متمرکز- را نداشت، با پیشنهاد بحرین مخالفت کرد و گفت می خواهد میزبان بازیهای خودش باشد اما رقابتها در نهایت متمرکز شد.
استرالیا مثل ایران تصمیم نگرفت
بعد از آنکه کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم به برگزاری بازیها به صورت متمرکز گرفت، کشورهایی که به دنبال میزبانی این رقابتها بودند پیشنهادشان برای میزبانی را به AFC ارائه دادند و تنها در دو گروه، چالش میزبانی ایجاد شد. یکی گروه ایران و دیگری گروه دوم مسابقات که استرالیا و کویت در آن حضور دارند. جالب اینکه کویت هم که رایزنی‌هایش برای میزبانی رقابتها را از مدتها قبل شروع کرده بود، تمام همگروه‌هایش به جز استرالیا را راضی می‌کند منتهی وقتی به استرالیا پیشنهاد می‌دهد که تمام هزینه‌های تیم ملی فوتبال این کشور را تقبل خواهد کرد، استرالیا راضی به بازی در کویت می‌شود.
اشتباه محاسباتی فدراسیون قبلی
فدراسیون فوتبال در شرایطی 13 اسفند سال قبل درخواستش برای میزبانی ادامه بازیهای گروه سوم رقابتها را به AFC ارسال کرد که بحرین از چند ماه قبل استارت این ماجرا را زده و توانسته بود که رضایت تیمهای حاضر در گروه سوم – به جز ایران – را بگیرد. از طرف دیگر مدیران قبلی فدراسیون اصلا به این فکر نمی‌کردند که بازیها به صورت متمرکز در یک کشور برگزار خواهد شد و گویا هنگام ارسال پیشنهاد میزبانی، به این مساله توجه نکردند و فقط خواهان میزبانی از هنگ‌کنگ و بحرین و عراق شدند و این در حالی است که ایران باید برای میزبانی تمامی رقابتهای باقیمانده از گروه C اعلام آمادگی می‌کرد. ماجرایی که مطمئنا در دادگاه عالی ورزش به نفع ایران نخواهد بود.
بحرین چگونه میزبان شد؟
انتخاب تیمهای میزبان از فیلتر دو کمیته در کنفدراسیون آسیا رد شده است. کمیته اول، کمیته مسابقات است که 19 عضو دارد و با توجه به آنکه یک استرالیایی عضو این کمیته است، هنگام رای گیری برای انتخاب میزبان گروه دوم رقابتها، عضو استرالیایی از فرایند رای گیری کنار گذاشته می‌شود و اعضا بر سر دادن میزبانی به کویت، با یکدیگر به توافق می‌رسند. درباره گروه سوم رقابتها هم با توجه به اینکه هیچ ایرانی یا بحرینی عضو کمیته مسابقات نیست، رای گیری بدون هیچ مشکلی برگزار می‌شود و میزبانی به بحرین می‌رسد.
در کمیته اجرایی هم که 27 عضو دارد دوباره همین فرایند تکرار شده و دو عضو بحرینی و ایرانD که در بخش میزبانی صاحب منافع بوده اند، از فرایند رای گیری خارج می شوند. نه شیخ سلمان و نه عضو ایرانی کمیته اجرایی حق رای پیدا نمی‌کنند و در نهایت انتخاب میزبان توسط کمیته مسابقات و میزبانی بحرین در کمیته اجرایی هم تائید می‌شود.
دبیرکل ای اف سی هم میزبانی بحرین را به ایران و دیگر همگروهها اعلام می کند.
شانس کم برای پیروزی
ایران در شرایطی به دادگاه عالی ورزش شکایت کرده که دو کمیته AFC میزبانی بحرین را تائید کرده‌اند و از طرف دیگر AFC برای ندادن میزبانی به ایران، مواردی را در نظر گرفته که آن را به اطلاع فدراسیون فوتبال ایران هم رسانده بود. از کرونا بگیرید تا حق پخش و تحریم و عدم همکاری با شرکای ای اف سی و موارد دیگر که کار را برای فدراسیون فوتبال ایران سخت می کند. این موارد قطعا در لایحه دفاعی تیم حقوقی AFC به دادگاه عالی ورزش گنجانده خواهد شد و به همین دلیل به نظر می‌رسد شانس فدراسیون فوتبال برای پیروزی در این پرونده چندان بالا نباشد. اگر ۵۰ هزار فرانک را به همراه دیگر هزینه های دادگاه کاس و هزینه وکلا در نظر بگیریم، حداقل هزینه ای که برای فدراسیون فوتبال ایران آب می خورد، حدود ۲ میلیارد تومان است.
1984
