پایگاه خبری فوتبالی – سال ۲۰۲۰ برای میلان سالی متفاوت و پر فراز و نشیب بود.
به گزارش فوتبالی، میلان سالی سخت را پشت سر گذاشت که عاقبتی شیرین داشت. صدرنشینی در کریسمس موفقیت کمی نیست و به بازیکنان این تیم روحیه ای دوچندان می‌دهد.
خوب
میلان به شدت تیم‌محور است و هرچقدر هم انگ واهی وابستگی به زلاتان به این تیم زده شود اما عملکرد آن‌ها در بازی‌های بدون زلاتان هم نشان داده این مهاجم سوئدی فقط نقش کاتالیزور را برای آن‌ها ایفا کرده. پیولی حس اتحاد را به شدت بین تیمی که خط هافبکش شامل کسیه و بن ناصر است که کسب عنوان قهرمانی با آن‌ها یک شوخی است، تقویت کرده. سرمربی میلان چالهان‌اوغلو را به اوج رسانده و تئو هرناندز را بر بام قله بهترین مدافع چپ‌های دنیا رسانده است. کالابریا و سالماکرز و کیائر حتی گزینه‌های دهم و بیستم خرید تیم‌های یوونتوس و اینتر نیستند اما مانند اجزای یک ساعت سوئیسی دقیق کار می‌کنند و پس از این همه هیاهو برای دوناروما، برای اولین بار می‌توان شاهد رهبری او بود. چکیده‌ای از عملکرد پیولی را می‌توان هنگام شادی‌های او کنار بازیکنان دانست و تیم مدیریتی که بدون هزینه های گزاف از او حمایت می‌کنند. میلان از نظر بضاعت بازیکن اصلا به گرد پای یوونتوس و اینتر نمی‌رسد و حتی رم و ناپولی هم وضعیت بهتری نسبت به آن‌ها دارند اما با همین نیمکت بسیار ضعیف هم پیولی آن‌قدر بی‌نظیر کار کرده تا در ذهن ما برای این بخش از مطلب تیتری به اسم«شاهکار» شکل ببندد نه خوب.
بد
میلان هنوز از کمبود تجربه بین‌المللی رنج می‌برد و شخصیت خود را در اروپا پیدا نکرده یا شاید بهتر بگوییم «باز نگردانده». هنوز در حالی که یک سوم از فصل گذشته نشانه‌هایی از خستگی را می‌توان در این تیم دید. اگر گل هرناندز در دقیقه آخر مقابل لاتزیو به ثمر نمی‌رسید احتمال افت شدید روحیه این تیم و سقوط برای آن‌ها وجود داشت. آن‌ها در ادامه کار باید با اینتری رقابت کنند که در رقابت‌های اروپایی حضور ندارد، خسته نیست و البته انقدر در این سال‌ها تشنه از لب چشمه برگشته که نمی‌خواهد وا بدهد.
زشت
در این میلان (حداقل حالا) هیچ زشتی وجود ندارد اما آيا این فرشته همچنان به اوج گیری ادامه می‌دهد یا دیو حاشیه و خستگی و زشتی به مبارزه با آن‌ها برمی‌خیزد؟
علی رضایی
1101
